Τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα παράδοξο της διεθνούς πολιτικής. Ένα κράτος όντας στα πρόθυρα οικονομικής χρεωκοπίας να βρίσκεται σε «ψυχροπολεμικό κλίμα» με την ηγέτιδα πλανητική δύναμη του πολιτικοστρατιωτικού του συνασπισμού, του ΝΑΤΟ. Επιπλέον είναι σε ευθεία αντιπαράθεση με το διατακτικό του (υπό την έννοια ότι έχει αναπτύξει μια στενή διπλωματικό-στρατηγική σχέση με το αντίπαλο δέος –Ρωσία), κλιμακώνοντας την επιθετικότητά του σε μια κρίσιμη, για τα βορειοατλαντικά γεωοικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, την Κύπρο.
Δεν είναι μόνο οι εθνικιστικές εξάρσεις του Τούρκου προέδρου Ερντογάν για την προάσπιση των δικαιωμάτων-συμφερόντων της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στην Κύπρο, σε συνδυασμό με την προβολή της αεροναυτικής της ισχύος, μέσα από μεγαλεπήβολες διακλαδικές ασκήσεις («Γαλάζια Πατρίδα»), δεσμεύοντας θαλάσσιες περιοχές γύρω από τα ελληνικά νησιά. Είναι κυρίως η πραγματοποίηση ενός ακόμη τετελεσμένου με τη γεώτρηση του «Πορθητή» σε μη οριοθετημένο τμήμα της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο slpress.gr
