Του Χρήστου Μαζανίτη
Η προμήθεια των Rafale από την Ελλάδα, ταυτόχρονα με την Εν Συνεχεία Υποστήριξη (Follow on Support) των Mirage 2000-5 αλλά και την αναβάθμιση των F-16 σε Viper, έχει προκαλέσει βραχυκύκλωμα στην τουρκική πολεμική αεροπορία, που ψάχνει τρόπους για να μάθει τουλάχιστον πώς συμπεριφέρονται τα γαλλικά αεροσκάφη, που κάνουν και την διαφορά στο Αιγαίο.
Η χείρα βοηθείας ήρθε από το Κατάρ. Σύμφωνα με τον αραβικό ιστότοπο Defencse Arab, που ασχολείται με στρατιωτικά θέματα, υπήρξε συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας – Κατάρ διάρκειας πέντε ετών.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, το Κατάρ θα αναπτύξει μόνιμα σε τουρκική αεροπορική βάση συνολικά 36 αεροσκάφη και μαχητικά διαφόρων τύπων, μαζί με 250 άτομα πιλότους και προσωπικό τεχνικής κι επίγειας υποστήριξης.
Η συμφωνία περιλαμβάνει την ανάπτυξη:
– 12 μαχητικών Rafale,
– 9 μαχητικών Mirage-5DAs
– 4 μεταγωγικών C-130
– 4 μεταγωγικών βαρέων μεταφορών C-17A
– 7 Ελικοπτέρων επιθετικών Mangusta AW-129 (σ.σ. είναι ο τύπος των ελικοπτέρων στα οποία βασίζεται το τουρκικής παραγωγής ΑΤΑΚ Τ-129)
Δύο είναι οι λόγοι της συμφωνίας Τουρκίας – Κατάρ. Ο πρώτος είναι για να δημιουργηθεί το αντίπαλον δέος απέναντι στον άξονα Ελλάδας – Σαουδικής Αραβίας – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που προφανώς έχει δημιουργήσει στρατηγικό πονοκέφαλο στον Ερντογάν και τα σχέδια του. Ο δεύτερος είναι για να μάθουν οι Τούρκοι πιλότοι τις ιδιαιτερότητες των γαλλικών αεροσκαφών, που είναι παρόμοια με αυτά που διαθέτει η Ελλάδα, ώστε να εξοικειωθούν με τους τύπους και σε ενδεχόμενες αερομαχίες στο Αιγαίο ή την ανατολική Μεσόγειο να ξέρουν πώς θα τα αντιμετωπίσουν. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν θα εκπαιδευτούν να τα πετάξουν και Τούρκοι πιλότοι, κι αν αυτή η «φαινομενικά αθώα» συμφωνία ενέχει ακόμη και την έμμεση παραχώρηση των γαλλικών αεροσκαφών στην τουρκική πολεμική αεροπορία. Να συνεχίσουν δηλαδή να είναι με τα Καταριανά διακριτικά, αλλά στην ουσία η τουρκική πολεμική αεροπορία να είναι χρήστης.
