Ο Πολύδωρας ρωτά με… Καβάφη
Με στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας θέτει ερώτηση στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης για τους αμπελουργούς.
Διαβάστε το κείμενο της ερώτησης:
«…Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής.
…Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη…»
Με αυτούς τους στίχους ο Κ. Καβάφης στο ποίημά του «Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.», σαρκάζει προφητικά και αποτυπώνει ανάγλυφα την αιώνια αποικιοκρατική συμπεριφορά.
Αλλά η πολιτική της ΕΕ για το ξερίζωμα των αμπελώνων, άνευ αδείας φυτευθέντων, υπερβαίνει κάθε αποικιακό προηγούμενο ή και κατακτητικό τέτοιο. Ούτε ο Ιμπραήμ δεν κατέσκαπτε ή ξερίζωνε τα αμπέλια. Ούτε τα κατέκαιε. Το τελευταίο διότι τα αμπέλια είναι πυρίμαχα, διό και αποτελούν πολύτιμες αντιπυρικές ζώνες.
Από μεράκι οι περισσότεροι και αγάπη προς την μητέρα γη, κάποιοι αφελείς Έλληνες πολίτες που νόμισαν πως είναι αυτεξούσιοι και απόλυτοι κύριοι της περιουσίας τους, φύτεψαν αμπελώνες στην Αττική, τη Μεγαρίδα, τη Νεμέα και σε άλλους παραδοσιακούς αμπελότοπους της Πελοποννήσου και της λοιπής Ελλάδας. Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με τις αρμόδιες υπηρεσίες, οι οποίες τους ζητούν επιμόνως να εκριζώσουν τα αμπέλια τους εφαρμόζοντας κανονισμούς του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ, για την «κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς».
Πληροφορούμεθα ότι, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 479/2008 (και όσους άλλους στο μεταξύ ακολούθησαν) του Συμβουλίου, απαγορεύονται και θεωρούνται παράνομες οι φυτεύσεις αμπελιών στη χώρα μας, από 31-8-1998 έως και τις 15-12-2015. Και έτσι οι αρμόδιοι των Βρυξελλών και Αθηνών, εν αγαστή όσο και βάρβαρη συνεργασία τελούντες, εξαναγκάζουν τους αμπελουργούς στην εκρίζωση των αμπελώνων τους, τιμωρώντας τους ταυτόχρονα και με βαρειά πρόστιμα. Η εκρίζωση είναι βάρβαρη, απάνθρωπη, αποτρόπαια, μακάβρια και ανατριχιαστική πράξη. Ως ποινή ισοδυναμεί με εκείνη κατά την οποία υπεχρέωναν κάποιοι «τιμωροί» τούς «καταδικασθέντες» να ανοίγουν οι ίδιοι τον τάφο τους, να «σκάβουν οι ίδιοι τον λάκκο τους»! Και όμως οι ψυχροί εκτελεστές των Βρυξελλών το πράττουν! Είναι αυτό ανθρώπινη, οικολογική, φυσική ή πολιτισμένη δράση; Είναι αυτό κοινοτική ή εταιρική αλληλεγγύη; Είναι οικονομική λογική αυτή, της καταστροφής του φυσικού και μετά κόπου και ιδρώτα αποκτηθέντος «πλούτου»;
Επειδή οι περίπου 8.500 αμπελουργοί αυτής της κατηγορίας, δηλαδή φυτεύσαντες άνευ αδείας, ενώ ουδείς αρμόδιος τους είχε ειδοποιήσει σχετικά με την ύπαρξη του απαγορευτικού κανονισμού και μολονότι δεν έλαβαν καμμιάς μορφής επιδότηση ή ενίσχυση για το νεοφυές αμπέλι τους από οπουδήποτε, οδηγούνται σε αναγκαστική «αυτοκαταστροφή» της περιουσίας τους. Του «συμβόλου» και αποκτήματος του επιμελέστατου και ποιοτικότατου αγρότη τ.ε. του αμπελουργού.
Επειδή, αντί να επικροτούνται και να υποστηρίζονται τέτοιου είδους ενέργειες, δηλαδή οι δράσεις των καλλιεργειών και της παραγωγής γεωργικών προϊόντων, εν τω μέσω μάλιστα της οικονομικής κρίσεως, οι ρομαντικοί αμπελουργοί διώκονται και στοχοποιούνται από τις «αρμόδιες» Αρχές περίπου ως καταστροφικά και εγκληματικά μιάσματα!
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
Σε ποιές ενέργειες προτίθεται να προβεί το αρμόδιο Υπουργείο, προκειμένου να μην χαθούν αδίκως κόποι ετών για πολλούς αμπελουργούς; Και ειδικά για οινοπαραγωγούς ουχί προς εμπορίαν;
Υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το εν λόγω ζήτημα; Και εάν ναι, έχουν γίνει ή γίνονται οι απαιτούμενες ενέργειες;
Για ποιούς λόγους οι εν λόγω αμπελουργοί, του μερακιού, του Διονύσου και της παράδοσης, δεν μπορούν να διατηρούν τον δικό τους αμπελώνα στον χώρο ιδιοκτησίας τους και εξαναγκάζονται στη βάρβαρη εκρίζωσή του; Και πώς το «έγκλημά» τους δεν μπορεί να θεραπευθεί έστω με κάποιο πρόστιμο;
Έτσι ανάλγητα αποφασίζεται η εξόντωση της γεωργίας-αμπελουργίας; Στο όνομα, δήθεν της αγοράς; Αγνοούν οι «φωστήρες» της ΕΕ και της Ελλάδας πως για να υπάρξει αγορά πρέπει να έχει προϋπάρξει παραγωγή; Πώς τη θέλουν την Ευρώπη; Μερκαντιλιστική και μεταπρατική προϊόντων από χώρες και περιοχές με «αγροδούλους» (agroslaves);
Και πώς δημιουργούν τέτοια ανισότητα στον καταμερισμό παραγωγών και κατά συνέπεια πλούτου μεταξύ του βιομηχανικού Βορρά και του φτωχού και αγροτικού Νότου; Αυτή είναι η οικονομική και πολιτική σοφία των τεχνοκρατών της νεοαποικιοκρατίας;
Και μια τελευταία λέξη για την «κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς». Δεν στρεβλώνεται η αγορά του οίνου με την λαθραία εισαγωγή οίνου από χώρες της Βόρειας Αφρικής με βυτιοφόρα ή από τη Χιλή και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής σε παγοκολώνες (όπως είναι το κοινό μυστικό που διακινείται σχετικά);
