Ο πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας μετέβη σήμερα στην Κάρπαθο προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τον Σμηναγό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, Κωνσταντίνο Ηλιάκη, που διεξήχθησαν με αφορμή τη συμπλήρωση έξι ετών από τον θάνατο του.Ο κ. Πολύδωρας παρέστη στην επιμνημόσυνη δέηση και στη συνέχεια κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο που έγινε προς τιμήν του Σμηναγού, Κωνσταντίνου Ηλιάκη, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του στις 23 Μαΐου 2006, έπειτα από θερμό επεισόδιο μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών.Ο Πρόεδρος της Βουλής, κατά την ομιλία του ανέφερε:«Βρισκόμαστε εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον ήρωα Σμηναγό Κωνσταντίνο Ηλιάκη. Δεν είναι ηθικό καθήκον. Είναι βαθιά υποχρέωση εθνικής συνείδησης. Δεν είναι μια απλή τελετή ή μια δήλωση τιμής. Τιμούμε το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Ηλιάκη και το σημειώνουμε ως οδηγό συμπεριφοράς για εμάς και τις μελλοντικές γενιές. Το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Ηλιάκη αποτελεί μια διδαχή, πως δεν αφήνουμε τον αέρα και τη θάλασσα της γης μας αφύλαχτα και απροστάτευτα. Αγωνιζόμαστε για τον υπέρτατο σκοπό της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Αυτός είναι και ο ορισμός της ελευθερίας του Έθνους μας.
Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης δεν ήταν ένας απλός Αξιωματικός. Ήταν ένας ερασιθάνατος Έλληνας, που αγάπησε το θάνατο για κάτι ανώτερο. Δεν ήταν απλώς κάποιος που κατετάγη στη Σχολή Ικάρων και εν συνεχεία στην Πολεμική Αεροπορία για το μεροκάματο, όπως κάποιοι θέλουν να λένε. Κατετάγη για τη Δόξα, για τη θανή. Και εχρειάσθη και το απέδειξε. Έρχεται στη σκέψη μου η αξιοσημείωτη φράση ενός Πέρση αξιωματικού στον βασιλιά του: «Αλίμονο Μαρδόνιε, εναντίον ποιων ανθρώπων μας οδηγείς να πολεμήσουμε, που δεν αγνίζονται για χρυσάφι, αλλά μόνο για αρετή».
Κωνσταντίνε Ηλιάκη, είμαστε εδώ όλοι υποκλινείς, με σεβασμό και τιμή προς το σύμβολο σου. Μας εμπνέεις, μας οδηγείς, μας ενθαρρύνεις, αυτές τις δύσκολες ώρες, με την ενότητα, τη διάθεση θυσίας και αυτοθυσίας που μας διακατέχει όλους, για να σταθούμε αντάξιοι της θυσίας σου. Και της θυσίας όλων όσοι έχουν τάξει σωστές προτεραιότητες: Πρώτα η Ελλάδα, με τις αξίες της και ό,τι εδίδαξε στην Οικουμένη και στο τέλος η ανθρώπινη ζωή.
Ο ποιητής έγραψε για εσένα ένα στίχο: «Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται».
Ζήτω η Κάρπαθος που τον «φιλοξένησε» στο καθήκον! Ζήτω τα Χανιά που τον γέννησαν! Ζήτω η Ελλάδα!».
