ΚΚΕ: Οι λαϊκές ανάγκες γίνονται ακριβό εμπόρευμα
“Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα σε όλο το λαό, στους εργαζόμενους, στους επαγγελματοβιοτέχνες, στους αγρότες, στις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών, στα εκατομμύρια των ανέργων και των ανασφάλιστων, στους εργαζόμενους υγειονομικούς” αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΚΕ για την υγεία και τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
“Τώρα, χωρίς αναμονή, στους τόπους δουλειάς, στους τόπους κατοικίας και σπουδών, στις δημόσιες και ιδιωτικές μονάδες Υγείας χρειάζεται να διαμορφωθεί η πιο πλατιά κοινωνική συμμαχία, να ενισχυθεί η λαϊκή πάλη για να μπει φρένο, να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική των κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου, που είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την καθημερινή επιδείνωση του επιπέδου της υγείας του λαού. Αυτοί ευθύνονται για το γεγονός ότι οι λαϊκές ανάγκες στην πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση, στα φάρμακα γίνονται ένα όλο και πιο ακριβό εμπόρευμα.
Αυτή η ταξική αντιλαϊκή πολιτική αποτυπώνεται και στον κρατικό προϋπολογισμό του 2014, με τη μείωση των δαπανών στο υπουργείο Υγείας κατά 19,7% σε σχέση με το 2013, με τη μείωση της χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ κατά 30%, των δημόσιων νοσοκομείων κατά 32% και της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 15%. Επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η έξοδος από την κρίση και η όποια προσωρινή και αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη πραγματοποιείται πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων και της όποιας κοινωνικής πολιτικής υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια.
Πρόκειται για πολιτική που προωθείται διαχρονικά και ενιαία από όλες τις κυβερνήσεις, σε όλα τα κράτη της ΕΕ, πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και επιταχύνεται σήμερα παντού, ανεξάρτητα από την ύπαρξη «μνημονίων» και το ύψος των δημόσιων ελλειμμάτων. Υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου για εξασφάλιση ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης με την προώθηση αντιλαϊκών μέτρων στην Υγεία που έχουν μόνιμο χαρακτήρα, διότι αυτό απαιτεί η ανάπτυξη που στηρίζεται στη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, με όποια συνταγή διαχείρισης και αν εφαρμόζεται.
Σε αυτήν την πολιτική οφείλεται:
- Η υπονόμευση και πρόωρη φθορά της υγείας των εργαζομένων από την επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς, την ανατροπή του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, την ανεργία και τη μισοαπασχόληση, τις συνθήκες κατοικίας, την ποιότητα και την ποσότητα της διατροφής, την ανυπαρξία ουσιαστικά δημόσιων υποδομών και μέτρων για τη Δημόσια Υγεία και την πρόληψη.
- Η ραγδαία αύξηση των ανέργων και ανασφάλιστων που τους έχει αφαιρεθεί κάθε δικαίωμα στη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ο εξοβελισμός τους στα «δίκτυα ασφαλείας», στη «φιλανθρωπία» και στον «εθελοντισμό» με παροχές για εξαθλιωμένους, με τις ευλογίες του κράτους και τη στήριξη των επιχειρηματιών, προκειμένου να διαχειριστούν τη φτώχεια που οι ίδιοι προκαλούν.
- Η δραστική υποχρηματοδότηση των κρατικών νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας, των υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων. Προκειμένου να την αντιμετωπίσουν, περικόπτονται διαρκώς οι παροχές του ΕΟΠΥΥ σε είδος και σε χρήμα. Αντίστοιχα οι κρατικές μονάδες Υγείας ενισχύουν την επιχειρηματική τους δράση, με τα ακριβά νοσήλια, τα χαράτσια των 25 ευρώ για την εισαγωγή ασθενών, του 1 ευρώ για την εκτέλεση κάθε συνταγής φαρμάκων, των 5 ευρώ για ιατρικές εξετάσεις, τη συγχώνευση και κατάργηση δημόσιων κρεβατιών, εργαστηρίων, νοσοκομείων και ψυχιατρικών νοσοκομείων. Η έλλειψη προσωπικού και η αντικατάσταση ενός μέρους του μόνιμου προσωπικού με εργαζόμενους μερικής απασχόλησης, ιδιωτικών συνεργείων και της «κοινωνικής εργασίας» επιδεινώνουν τις συνθήκες δουλειάς, αλλά και τις παρεχόμενες υπηρεσίες στους ασθενείς στα περισσότερα νοσοκομεία.
- Η αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στις δαπάνες για τη φαρμακευτική περίθαλψη από το 9% στο 27% την τελευταία τριετία, παρά τη μείωση των τιμών των φαρμάκων που είχε γίνει και την αύξηση της διακίνησης των γενόσημων φαρμάκων που είναι πιο φθηνά. Η εξοικονόμηση ποσών από το κράτος, με τα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα, γίνεται με τη μείωση ενός ελάχιστου μέρους από την υπερκερδοφορία της εγχώριας και πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας και από την αύξηση των πληρωμών από τους ασθενείς με το σύνολο αντιλαϊκών μέτρων που έχουν προηγηθεί από τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Η ίδια αντιλαϊκή πολιτική αποτυπώνεται και στο σχέδιο της κυβέρνησης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας διότι:
- Εναρμονίζεται με το στόχο για τον περιορισμό των δημόσιων δωρεάν παροχών σε ένα ελάχιστο «βασικό πακέτο» για όλους τους ασφαλισμένους. Οι επιπλέον αναγκαίες υπηρεσίες Υγείας θα παρέχονται με πληρωμές από το λαό. Οι ανασφάλιστοι και οι οικογένειές τους προβλέπεται να έχουν ειδικό πακέτο υπηρεσιών ΠΦΥ για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης. Αυτό το περιεχόμενο έχει η λεγόμενη καθολική «πρόσβαση» του λαού στις υπηρεσίες ΠΦΥ.
- Αυτό που οικοδομείται δεν αποτελεί «ενιαίο σύστημα» ΠΦΥ, αλλά ένα συνονθύλευμα «σημείων παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ», όπως τα ονομάζουν, που θα αποτελείται από τον κρατικό και τον ιδιωτικό τομέα, τους επιχειρηματικούς ομίλους στην Υγεία, τους αυτοαπασχολούμενους, τα ιατρεία των δήμων και τις ΜΚΟ.
- Η νέα οργάνωση της ΠΦΥ αποτελεί βήμα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και του ανταγωνισμού ανάμεσα στις μονάδες παροχής τέτοιων υπηρεσιών του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα. Ενισχύονται οι «κανόνες της αγοράς» ανάμεσα στον ΕΟΠΥΥ, που θα αγοράζει υπηρεσίες από τις κρατικές και τις ιδιωτικές μονάδες ΠΦΥ που θα τις πωλούν.
- Οι χαμηλότερες τιμές στην αγορά εργασιών από τις επιχειρήσεις ΠΦΥ – κρατικές και ιδιωτικές – δε σημαίνει παροχή περισσότερων υπηρεσιών προς τους ασθενείς. Ο στόχος δεν είναι «ο σεβασμός και η ορθολογική αξιοποίηση» των εισφορών των ασφαλισμένων, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά η διαχείριση των παροχών ΠΦΥ με μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και των εργοδοτικών εισφορών. Η σύνδεση των παροχών Υγείας με την ασφαλιστική κατάσταση των εργαζομένων, σε συνθήκες ανεργίας, μείωσης των μισθών και των εργοδοτικών εισφορών, κρατικής υποχρηματοδότησης, αποδεικνύεται ότι αποτελεί εργαλείο για τη δραστική περικοπή των κοινωνικών παροχών.
Το σχέδιο της κυβέρνησης για την ΠΦΥ είναι εναρμονισμένο με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και στην Υγεία και από αυτήν τη σκοπιά δεν μπορεί να λύσει προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων τα υπαρκτά προβλήματα. Στο έδαφος αυτό ενοχοποιούνται από την κυβέρνηση και περικόπτονται οι δημόσιες παροχές Υγείας ως «σπατάλη» και «νοικοκύρεμα», καταργούνται κρατικές μονάδες στο όνομα της «ορθολογικής ανάπτυξης», εντείνεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων στην Υγεία. Αυτήν την ανάπτυξη υπηρετεί το καθεστώς της κινητικότητας και της διαθεσιμότητας των εργαζομένων.
Οι προτάσεις των επιστημονικών επιτροπών, για διατήρηση του ΕΟΠΥΥ ως ασφαλιστικού φορέα είτε «αγοραστή και παραγωγού – πωλητή υπηρεσιών Υγείας», είτε «μόνο αγοραστή υπηρεσιών», όπως τελικά αποφάσισε η κυβέρνηση, αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η μέχρι τώρα διπλή ιδιότητα του ΕΟΠΥΥ δεν απέτρεψε την εφαρμογή του κανονισμού περικοπών σε ιατρικές εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, υγειονομικό υλικό, επιδόματα και την αύξηση των πληρωμών των ασθενών σε κρατικό και ιδιωτικό τομέα. Τα ίδια αποτελέσματα υπήρξαν και στον ΟΠΑΔ ως ασφαλιστικό φορέα με αποκλειστική ιδιότητα του αγοραστή υπηρεσιών.
Οι παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ και η διγλωσσία του αποσκοπούν από τη μία να δώσει επιτυχείς εξετάσεις καταλληλότητας στο κεφάλαιο και από την άλλη να ενσωματώσει την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων, των ασθενών, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών, ότι δήθεν έχει τον τρόπο να συγκεράσει αντίθετα συμφέροντα και τελικά να ωφεληθούν όλοι. Οι θέσεις του για την Υγεία έχουν την ίδια αφετηρία με αυτές της κυβέρνησης αφού χαρακτηρίζονται από τις αρχές της «ελεύθερης» αγοράς και της ανταγωνιστικότητας. Είναι υπέρ του δημόσιου συστήματος, αλλά να υπάρχει και ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας. Είναι υπέρ της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, αλλά μόνο για τις νέες προσλήψεις. Είναι υπέρ του «ενιαίου συστήματος», αλλά να συνυπάρχει το συνονθύλευμα των μονάδων ΠΦΥ στο Δημόσιο, στον ΕΟΠΥΥ, στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, οι ΜΚΟ. Είναι υπέρ της πλήρους παροχής υπηρεσιών Υγείας και μάλιστα δωρεάν, αλλά όταν οι «δημοσιονομικές» συνθήκες το επιτρέψουν, δηλαδή ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.
Η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση είναι οξεία, γιατί και ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου, που και οι δύο υποστηρίζουν, συμβαίνει το ίδιο. Η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων φαίνεται και από τις πρόσφατες αντιπαραθέσεις με αφορμή τις εξελίξεις στο Φάρμακο και στην ΠΦΥ. Αντιπαράθεση που έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να παρουσιάζει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και μέτρα ως δήθεν φιλολαϊκά.
Επιβεβαιώνεται από τις ίδιες τις εξελίξεις ότι η λαϊκή πάλη για να έχει αποτελέσματα, να βάζει εμπόδια στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων στην Υγεία, να αποσπά και ορισμένες κατακτήσεις πρέπει να συνδέει τον αγώνα με την προοπτική ανατροπής του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και όλης της κοινωνίας. Είναι η μόνη ρεαλιστική προοπτική για το λαό γιατί ενισχύει τον αγώνα σήμερα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις οριστικής λύσης των προβλημάτων υπέρ του λαού αύριο, διότι:
- Οι τεράστιες δυνατότητες που δημιουργεί ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, οι κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας στον τομέα της Υγείας, η ύπαρξη μεγάλου αριθμού εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού δεν μπορούν να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στην Υγεία, όσο υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος, δηλαδή χωρίς κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων και κεντρικό σχεδιασμό.
- Η αναζήτηση λύσης των λαϊκών προβλημάτων στην Υγεία με άλλον τρόπο διαχείρισης, εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο, όχι μόνο δε λύνει προβλήματα, αλλά οδηγεί στην επιδείνωσή τους, δεν χειραφετεί, αλλά εγκλωβίζει το κίνημα στις επιλογές του κεφαλαίου, οδηγεί στην απογοήτευση.
Οι εξελίξεις στην Υγεία πριν απ’ όλα αφορούν τους εργατοϋπαλλήλους και τη συμμαχία τους με τα λαϊκά στρώματα. Αυτή η κοινωνική συμμαχία και ο βαθμός της ισχυροποίησής της πρέπει να καθορίσει τις εξελίξεις στην Υγεία με βάση τις λαϊκές ανάγκες. Με κριτήριο ότι οι υπηρεσίες Υγείας πρέπει να αποτελούν κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία.
Το εργατικό κίνημα και η λαϊκή συμμαχία πρέπει να αντιπαραθέσουν και να διεκδικήσουν την πανελλαδική ανάπτυξη ενιαίου, αποκλειστικά κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος ΠΦΥ, με βασικό προσανατολισμό την πρόληψη και με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
Με κρατικά Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία, κοντά στους τόπους δουλειάς, κατοικίας, εκπαίδευσης, σε όλους τους δήμους και τις πόλεις, που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες, υγιών και ασθενών, με τις πλήρως αναπτυγμένες και συνεργαζόμενες μεταξύ τους υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης, υγείας και ασφάλειας της εργασίας και Δημόσιας Υγείας. Κέντρα Υγείας τα οποία μαζί με τα γενικά και ειδικά κρατικά νοσοκομεία και το κρατικό σύστημα της επείγουσας ιατρικής (ΕΚΑΒ) θα αποτελούν πραγματικά ενιαίο σύστημα.
Με πλήρη στελέχωση σε αριθμό γιατρών όλων των βασικών ειδικοτήτων και υγειονομικών όλων των κλάδων, με πλήρη και σύγχρονο εξοπλισμό, με 24ωρη λειτουργία, με πλήρη κρατική χρηματοδότηση, κατάργηση των εισφορών στον κλάδο Υγείας, με σύγχρονες, πλήρεις και απολύτως δωρεάν παροχές υπηρεσιών σε όλους χωρίς περικοπές και εξαιρέσεις.
Με ανάπτυξη κρατικού φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης όλων των φαρμάκων από όλες τις κρατικές μονάδες Υγείας και το δίκτυο των κρατικών φαρμακείων.
Σε αυτό το σύστημα που ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες δεν περισσεύει καμία μονάδα Υγείας του ΕΟΠΥΥ, Κέντρο Υγείας, Περιφερειακό Ιατρείο και κανένας εργαζόμενος. Όλες αυτές οι κρατικές μονάδες ΠΦΥ να αξιοποιηθούν, να αναπτυχθούν και να ενταχθούν στο ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας καθώς και όλοι οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι όλων των κλάδων, με σχέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Η ισχυρή κοινωνική συμμαχία και η πάλη θα έχει αποτελέσματα και προοπτική όσο θα διαμορφώνει τους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους για την κατάκτηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης, με εργατική – λαϊκή εξουσία και οικονομία. Σε αυτή την ανάπτυξη διασφαλίζεται η σχεδιασμένη και πλήρης αξιοποίηση όλων των υγειονομικών, της επιστημονικής έρευνας και των τεχνικών μέσων με καθολικό τρόπο”.