Γόνιμος διάλογος αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της συζήτησης που διοργάνωσε το Κέντρο Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα (ΚΕ.ΜΕ.Φ.Ι.) με θέμα «Γυναικοκτονίες στην Ελλάδα: Η χρήση του όρου και οι διαστάσεις του φαινομένου». Στην εισαγωγική τοποθέτησή της, η βουλευτής Α’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΚΕ.ΜΕ.Φ.Ι., κ. Όλγα Κεφαλογιάννη σημείωσε ότι «από τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπιστώνεται ότι η πανδημία του κορονοϊού έφερε και μία δεύτερη πανδημία, την κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας». Συγκεκριμένα, όπως είπε η ίδια, «όσον αφορά τις γυναικοκτονίες, το 2020 σε 10 από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. καταγράφηκαν από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων 444 περιστατικά δολοφονημένων γυναικών από τους συντρόφους τους» αλλά και στην Ελλάδα «το 2021 ήταν ένα έτος θλιβερό όσον αφορά την αύξηση της έμφυλης βίας και στην πιο ακραία μορφή της, καθώς 17 γυναίκες δολοφονήθηκαν». «Γυναίκες νεαρές, μητέρες, σύντροφοι, σύζυγοι, πρώην σύντροφοι και σύζυγοι έπεσαν θύματα ακραίου μίσους ανδρών. Ειδικά το 2021, κάθε περιστατικό δολοφονίας γυναίκας που σχετιζόταν με το φύλο της μας έφερνε πιο κοντά σε αμείλικτα ερωτήματα» σχολίασε η κ. Κεφαλογιάννη, προσθέτοντας ότι «στην έντονη ανησυχία για την ένταση του φαινομένου και στο προβληματισμό για τον περιορισμό του, το ζήτημα της νομικής αναγνώρισης του όρου γυναικοκτονία αποτελεί ένα από τα βασικά σημεία αιχμής».
Όπως επεσήμανε η κ. Κεφαλογιάννη «το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων έχει δώσει έναν γενικό ορισμό για τον όρο που αναφέρεται σε δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους. Κάτι αντίστοιχο ορίζει και η Διακήρυξη της Βιέννης για τις γυναικοκτονίες του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ (ECOSOC). Ωστόσο, μπαίνει το ερώτημα, εάν από αυτούς τους ορισμούς, ή από την κοινωνιολογική χρήση του όρου που εντοπίζεται πολλές δεκαετίες πίσω, ή ακόμα και από τον γενικότερο κοινωνικό παλμό, μπορεί να τεκμηριωθεί σε νομική βάση η εισαγωγή του όρου γυναικοκτονία». Η βουλευτής της ΝΔ τόνισε ότι η προσέγγιση του ζητήματος οφείλει να είναι διεπιστημονική καθώς «η συμβολή όλων των επιστημονικών κλάδων που μελετούν και αντιμετωπίζουν το φαινόμενο είναι καταλυτική για τη χάραξη πολιτικών αντιμετώπισης».
«Γνωρίζουμε ότι οι ανθρωποκτονίες από πρόθεση σε βάρος γυναικών που σχετίζονται με το φύλο τους, τις περισσότερες φορές, αποτελούν την ακραία εκδήλωση μιας προϋπάρχουσας και διαρκούς κακοποιητικής συμπεριφοράς του άντρα συντρόφου σε βάρος τους. Στη βάση αυτή, πολλά κράτη της κεντρικής και λατινικής Αμερικής έχουν εντάξει πλέον την έννοια στο νομικό τους σύστημα, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα σημαντικό νομικό αλλά και πολιτικό πεδίο συζήτησης» ανέφερε η κ. Κεφαλογιάννη συμπληρώνοντας ότι και στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα «ο δημόσιος διάλογος έχει αρχίσει να εμπλουτίζεται με επιχειρήματα και προτάσεις νομοθετικής αντιμετώπισης του φαινομένου». Ωστόσο, όπως υπογράμμισε η βουλευτής της Ν.Δ. για την χώρα μας «οφείλουμε να οφείλουμε να επισημάνουμε ότι το νομικό οπλοστάσιο κατά την έμφυλης βίας έχει ισχυροποιηθεί αρκετά, ειδικά μετά τις τελευταίες τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα. Γεγονός που πέραν της καταστολής των εγκλημάτων αυτών ενισχύει σίγουρα και την αποτροπή τους».
Η κ. Κεφαλογιάννη επέμεινε ότι σε κάθε περίπτωση, «πέραν της ποινικής μεταχείρισης των εγκλημάτων που βασίζονται στο φύλο, και εν προκειμένω τις γυναικοκτονίες, θα πρέπει να επιμείνουμε εμφατικά στην υιοθέτηση και εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών κατά των στερεότυπων αντιλήψεων και πρακτικών που συντηρούν ακόμη και σήμερα την πατριαρχία έναντι της ισότητας των φύλων και των ίσων δικαιωμάτων των γυναικών» τονίζοντας ότι «εκεί εντοπίζεται ακόμη και σήμερα η βασική ρίζα όλων των φαινομένων έμφυλης βίας. Ακόμα και των πιο ακραίων».
Ως «κεντρικό άξονα» για την αντιμετώπιση των φαινομένων βίας κατά τον γυναικών η κ. Κεφαλογιάννη εντόπισε την «ενδυνάμωση των αποτρεπτικών παραγόντων αυτών των εγκλημάτων. Με εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση κατά της έμφυλης βίας από μικρή ηλικία. Από την οικογένεια και το σχολείο. Με την ενδυνάμωση και την επέκταση του ρόλου των δομών της προστασίας των θυμάτων. Με τη σωστή προσέγγιση από έμπειρο και εκπαιδευμένο επιστημονικό προσωπικό, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγος και νομικούς. Για να δώσουμε δύναμη και ασφάλεια στις γυναίκες θύματα να καταγγείλουν έγκαιρα. Πριν να είναι αργά».
«Είναι πλέον βέβαιο ότι η πανδημία λειτούργησε ως παράγοντας οπισθοδρόμησης στο πεδίο της έμφυλης ισότητας και της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών» ανέφερε η βουλευτής της Α’ Αθηνών, προσθέτοντας ότι «σήμερα όλοι μιλάμε για την επόμενη μέρα για την οποία οφείλουμε να αισιοδοξούμε» αλλά «όταν δίπλα μας υπάρχουν γυναίκες που φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα, φοβούνται για τη ζωή τους, το θετικό βήμα να αναγνωρίσουμε και να ονομάσουμε το πρόβλημα δεν αρκεί από μόνο του». «Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο αλλά διογκώνεται» είπε η κ. Κεφαλογιάννη, σημειώνοντας ότι «οφείλουμε να χαράξουμε μία ολοκληρωμένη, συνεκτική πολιτική για τη βία κατά των γυναικών. Θεσμικά, νομοθετικά, μαζί με την κοινωνία των πολιτών, σε διάλογο με την επιστημονική κοινότητα. Η ζωή χωρίς φόβο είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και οφείλουμε να το διασφαλίσουμε όλοι μαζί. Το όφελος θα είναι πολλαπλάσιο, για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, για την πρόοδο της οικονομίας και της κοινωνίας μας».
