“ΟΧΙ” σε συμφωνία και εκλογές προτείνει μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Να απορρίψει τη συμφωνία και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές καλεί την κυβέρνηση το μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σαπουνάς, με άρθρο που δημοσιεύεται στο rproject.gr, το οποίο απηχεί τις απόψεις της Αντικαπιταλιστικής Πολιτικής Ομάδας.

Ο κ. Σαπουνάς ζητά από την κυβέρνηση της Αριστεράς «να σταματήσει την διαπραγμάτευση και τις πληρωμές των δόσεων, να πάρει πίσω όλες τις υποχωρήσεις και να μιλήσει καθαρά στον λαό» οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές. Το κείμενο-παρέμβαση αναδημοσιεύει στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ιωάννα Γαϊτάνη.

Αναλυτικά το κείμενο του rproject.gr:

«Στο σημείο που έχει φτάσει πλέον η διαπραγμάτευση δεν χωρούν πολλές αναγνώσεις και ερμηνείες. Οι δανειστές απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση να παραδώσει ακόμη και … τα προσχήματα.

Ξε­κα­θα­ρί­ζουν προς όλους τους εν­δια­φε­ρό­με­νους πως η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη στρα­τη­γι­κή για την κρίση και ο δρό­μος της λι­τό­τη­τας και της υπο­τί­μη­σης της ερ­γα­σί­ας είναι αδια­πραγ­μά­τευ­τος και πως δεν θα επι­τρέ­ψουν, ούτε συμ­βο­λι­κά, να φανεί πως μια αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση τους οδή­γη­σε σε συμ­βι­βα­σμό και έθεσε σε αμ­φι­σβή­τη­ση το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο δόγμα «Δεν Υπάρ­χει Εναλ­λα­κτι­κή». Ξε­κα­θα­ρί­ζουν με όρους σκλη­ρής επι­βο­λής και ωμής επί­δει­ξης δύ­να­μης πως δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει κα­νέ­νας συμ­βι­βα­σμός με­τα­ξύ κε­φα­λαί­ου και ερ­γα­σί­ας ως προς τα βάρη της κρί­σης, μέσα στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο ευ­ρω­παϊ­κό πλαί­σιο και σε κάθε χώρα χω­ρι­στά.

Η κυ­βέρ­νη­ση απέρ­ρι­ψε την πρό­τα­ση των «θε­σμών». Εάν οι δα­νει­στές με­τα­κι­νη­θούν από την θέση τους, η μόνη δια­θέ­σι­μη συμ­φω­νία θα είναι αυτή της πλή­ρους ακύ­ρω­σης της Αρι­στε­ράς και της ήττας για τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και τα κα­τώ­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα καθώς θα κυ­μαί­νε­ται υπο­χρε­ω­τι­κά με­τα­ξύ της ελ­λη­νι­κής πρό­τα­σης κι αυτής των δα­νει­στών. Η τα­κτι­κή που ακο­λού­θη­σε η κυ­βέρ­νη­ση ως σή­με­ρα, να «δίνει χώρο για να κερ­δί­σει χρόνο», οδή­γη­σε στο ση­μείο, μέσω των διαρ­κών υπο­χω­ρή­σε­ων, να έχει απο­λέ­σει όλο τον «χώρο» της. Δυ­στυ­χώς η τε­λευ­ταία ελ­λη­νι­κή πρό­τα­ση, που δεν έγινε δεκτή από τους δα­νει­στές καθώς εγεί­ρουν ακόμη πιο σκλη­ρές απαι­τή­σεις, έφερε ήδη βα­θύ­τα­το το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο απο­τύ­πω­μα (ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ΕΝΦΙΑ, ορι­ζό­ντια φο­ρο­λο­γία μέσω ΦΠΑ, ανα­βο­λή κάθε φι­λερ­γα­τι­κού, φι­λο­λαϊ­κού μέ­τρου κ.λ.π.) και το μόνο που προ­κά­λε­σε ήταν να τους ανοί­ξει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο την όρεξη.

Μια εν­δε­χό­με­νη εξέ­λι­ξη προς συμ­βι­βα­σμό στις τρέ­χου­σες συν­θή­κες – εξέ­λι­ξη πο­θη­τή από την ελ­λη­νι­κή άρ­χου­σα τάξη και κάθε εί­δους μη­χα­νι­σμό και εκ­προ­σώ­πη­σή της – θα απο­τε­λέ­σει τα­φό­πλα­κα για τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις προσ­δο­κί­ες του­λά­χι­στον του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας και βέ­βαια θα απο­τε­λέ­σει και την πιο ου­σια­στι­κή «αρι­στε­ρή πα­ρέν­θε­ση». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια τέ­τοια επι­λο­γή, μια συμ­φω­νία με τους όρους που έχουν δια­μορ­φω­θεί σή­με­ρα, δεν είναι πο­λι­τι­κά δια­χει­ρί­σι­μη από μια κυ­βέρ­νη­ση που στη­ρί­ζει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Πολύ σύ­ντο­μα θα χρεια­στεί να αντι­πα­ρα­τε­θεί με την κα­τε­ξο­χήν λαϊκή, ερ­γα­τι­κή βάση της Αρι­στε­ράς και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τα συν­δι­κα­λι­σμέ­να τμή­μα­τα, τους άνερ­γους, τους χτυ­πη­μέ­νους μι­κρο­με­σαί­ους, τα κι­νή­μα­τα ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις όπως πχ στο λι­μά­νι του Πει­ραιά και στα αε­ρο­δρό­μια, στο Ελ­λη­νι­κό κ.α. Μέσα σ’ ένα κλίμα εκτε­τα­μέ­νης απο­γο­ή­τευ­σης για τις χα­μέ­νες προσ­δο­κί­ες κα­τάρ­γη­σης του ΕΝΦΙΑ, επα­να­φο­ράς του αφο­ρο­λό­γη­του, αύ­ξη­σης μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων, απο­κα­τά­στα­σης και ενί­σχυ­σης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους…

Μια εν­δε­χό­με­νη συμ­φω­νία δεν είναι δια­χει­ρί­σι­μη ούτε μέσα στο κόμμα όπου με βάση την ει­κό­να του εσω­τε­ρι­κού συ­σχε­τι­σμού και την δυ­να­μι­κή του είναι φα­νε­ρό πως δεν περ­νά­ει. Η θέση που εκ­φω­νή­θη­κε για την «κομ­μα­τι­κή πει­θαρ­χία» στο­χεύ­ει την «αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα» και τα όρια της πο­λι­τι­κής της απο­φα­σι­στι­κό­τη­τας. Το εν­δε­χό­με­νο μιας συμ­φω­νί­ας «στρα­τη­γι­κής και τα­κτι­κής ήττας» για την Αρι­στε­ρά στην κυ­βέρ­νη­ση δεν επι­τρέ­πει αυ­τα­πά­τες για την ανα­βο­λή της σύ­γκρου­σης με τα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέ­ντρα και την προσ­δο­κία για ακύ­ρω­σή της στην πράξη.

Είναι πλέον φα­νε­ρό ότι «τί­μιος συμ­βι­βα­σμός» και «κοινά επω­φε­λής συμ­φω­νία» πολύ απλά δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει.

Τα εγ­χώ­ρια αστι­κά κέ­ντρα και οι πο­λι­τι­κοί τους εκ­πρό­σω­ποι ανα­σύ­ρουν εκ νέου τα σε­νά­ρια για «εθνι­κή συ­νεν­νό­η­ση» καθώς οι εκλο­γές δεν τους διευ­κο­λύ­νουν κα­θό­λου. Στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας δεν υπάρ­χει αξιό­μα­χη εναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή λύση εάν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα­θεί απο­φα­σι­στι­κά έξω από κάθε εκ­δο­χή «εθνι­κής συ­νεν­νό­η­σης». Αλλά και στην ευ­ρω­ζώ­νη όχι μόνο δεν εμ­φα­νί­ζε­ται η έξο­δος από την κρίση αλλά αντί­θε­τα πα­ρα­τεί­νε­ται η ύφεση και η αβε­βαιό­τη­τα.

Η επι­λο­γή της αθέ­τη­σης πλη­ρω­μών δό­σε­ων και της απαί­τη­σης άμε­σης απο­μεί­ω­σης του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους πα­ράλ­λη­λα με αρι­στε­ρή στρο­φή σε τα­ξι­κή πο­λι­τι­κή ανα­δια­νο­μής, είναι απα­ραί­τη­τη. Μια τέ­τοια επι­λο­γή πε­ρι­λαμ­βά­νει την δυ­να­τό­τη­τα για το ξε­δί­πλω­μα όλου του φά­σμα­τος των «μο­νο­με­ρών ενερ­γειών» (ορι­στι­κή παύση πλη­ρω­μών και μο­νο­με­ρής δια­γρα­φή χρέ­ους) και μπο­ρεί να με­τα­τρέ­ψει το εν­δε­χό­με­νο του χρε­ο­στα­σί­ου (default) και την απει­λή του GREXIT από φό­βη­τρο για την κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία στην Ελ­λά­δα, σε όπλο ενα­ντί­ον των εκ­βια­στών καθώς και σε εναλ­λα­κτι­κή προ­ο­πτι­κή.

Παρά τα λάθη και τις αστο­χί­ες ο δρό­μος της Αρι­στε­ράς πα­ρα­μέ­νει ανοι­χτός. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όχι μόνο δεν πρέ­πει να φο­βά­ται τις πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις αλλά αντί­θε­τα πρέ­πει να τις προ­κα­λέ­σει. Να στα­μα­τή­σει την δια­πραγ­μά­τευ­ση και τις πλη­ρω­μές των δό­σε­ων, να πάρει πίσω όλες τις υπο­χω­ρή­σεις και να μι­λή­σει κα­θα­ρά στον λαό και ιδιαί­τε­ρα στον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και στα κα­τώ­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα που απο­τε­λούν την κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία, για την ανα­γκαιό­τη­τα της απε­λευ­θέ­ρω­σης από τους εσω­τε­ρι­κούς και εξω­τε­ρι­κούς αστι­κούς εκ­βια­σμούς. Οδη­γώ­ντας την χώρα σε εκλο­γές με ανα­νε­ω­μέ­νη γραμ­μή στην βάση των απο­φά­σε­ων του Συ­νε­δρί­ου του – ξε­περ­νώ­ντας ακόμη και το «πρό­γραμ­μα της ΔΕΘ». Διεκ­δι­κώ­ντας εκ νέου και με αξιώ­σεις την με­τα­βα­τι­κή «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς».

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει τώρα να δη­λώ­σει σε όλους τους τό­νους μέσα κι έξω από την χώρα πως η Αρι­στε­ρά δεν υπο­τάσ­σε­ται στα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα δόγ­μα­τα, δεν υλο­ποιεί πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας και δεν υπο­γρά­φει μνη­μό­νια – ούτε σκλη­ρά, ούτε «μα­λα­κά». Αντί­θε­τα διεκ­δι­κεί την άμεση ανα­δια­νο­μή πλού­του και ισχύ­ος υπέρ των «από κάτω», των ερ­γα­ζό­με­νων, των ανέρ­γων, των κα­τώ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των και των κάθε λογής απο­κλει­σμέ­νων. Δια­τί­θε­ται γι’ αυτό να συ­γκρου­στεί σκλη­ρά με την ντό­πια άρ­χου­σα τάξη και τους μη­χα­νι­σμούς της, διεκ­δι­κώ­ντας πα­ράλ­λη­λα την ανε­ξαρ­τη­σία της από κάθε λογής ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­βο­λές, είτε μέσα είτε έξω από την ΟΝΕ.

Αυτό το μή­νυ­μα μπο­ρεί να ενερ­γο­ποι­ή­σει τη μο­να­δι­κή δύ­να­μη ανα­τρο­πής, του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και των κι­νη­μά­των στην Ελ­λά­δα και πα­νευ­ρω­παϊ­κά. Μπο­ρεί να δια­μορ­φώ­σει τους όρους ώστε να υπάρ­ξει «επό­με­νη μέρα» για την Αρι­στε­ρά, στην Ελ­λά­δα, στην Ισπα­νία και σ’ όλη την Ευ­ρώ­πη. Σε ένα πό­λε­μο που έχει μπρο­στά ακόμη πολ­λές και κρί­σι­μες μάχες».

Διαβάστε επίσης:

Στο Μοναστήρι της Φανερωμένης στη Λευκάδα ο Σαμαράς – ΦΩΤΟ

Πανούσης: Δεν μπορεί να θεωρείται παρείσακτη η αστυνομία – ΒΙΝΤΕΟ