ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑΤου ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΗ Ζωή (μία ήταν, είναι και θα είναι η Ζωή Λάσκαρη) έφυγε ήσυχα στον ύπνο της. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τα 30 χρόνια που την έζησα από κοντά… Για την ώρα «ανεβάζω» τις φωτογραφίες που την τράβηξα με το κινητό μου στα τελευταία της γενέθλια τον περασμένο Δεκέμβριο…Ήταν τόσο χαρούμενη με τα παιδιά του θιάσου και την Μαργαρίτα Δρούτσα που ήταν υπεύθυνη επικοινωνίας στην Αθηναίδα της…Έπινε κόκκινο κρασί, γέλαγε δυνατά και έσβησε το κεράκι της με ένα μεταξωτό λευκό μαντήλι στο λαιμό της… Να βγάλουμε μία και μαζί, μου είπε. Την επόμενη φορά της είπα. Μιλήσαμε και στην γιορτή της. Πότε θα ’ρθεις να φάμε, μου ’λεγε. Θα ’ρθω άμεσα. Ζωή μου, ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ. Δεν πρόλαβα… Τώρα βλέπω στην Πύλο που είμαι τις φωτογραφίες απ’ τα τελευταία σου γενέθλια στο κινητό μου… Σκοτείνιασε ο ουρανός, ενώ είχε ήλιο δυνατό όλη τη μέρα… Σε φιλώ, Ζωή μου. Καλό ταξίδι να ’χεις…
