ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του Βασίλη Μπουζιώτη
Το ελληνικό έργο …γιορτάζει φέτος στο «Μουσούρη»!
Μετά τις θεϊκές «Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαίδη και Χαβιαρά που φιλοξένησε με τουςΚιμούλη- Φιλιππίδη- Παπαγεωργίου και Δαδακαρίδη να «κεντάνε», αγκαλιάζει τώρα το γερό «Τάβλι»του πρώτου με τους εξαιρετικούς Κουρή-Παπαδημητρίου σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό «πάντρεμα» που … κλέβει και τον πιο δύσκολο θεατή!
ΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ έργο και πόσο διαχρονικό! Πρωτοανέβηκε στο Υπόγειο του Κουν με τους Τσακίρογλου-Μόρτζο το ’72 και από τότε «επιστρέφει»στην σκηνή για να μας κεντρίσει-δεν θα ξεχάσω ποτέ το υπέροχο ανέβασμά του στο Εμπρός σε σκηνοθεσία Μπαντή με Στέργιογλου και Εμμανουήλ-.
Το «Τάβλι» πραγματεύεται με δεινότητα την πορεία των κοινωνικών πραγμάτων της Ελλάδας, αλλά και την αλλαγή των ίδιων των Ελλήνων. Η υπόθεση εκτυλίσσεται με φόντο μια λαϊκή αυλή ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα. Ο Φώντας και ο Κόλιας, φίλοι και συγγενείς, διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ τους, παίζουν τάβλι στην αυλή του σπιτιού τους και συζητούν τους τρόπους για να πιάσουν «την καλή». Ο Φώντας, άνθρωπος της πιάτσας, προσπαθεί να πείσει τον Κόλια, πρώην αντιστασιακό και νυν λαχειοπώλη, να στήσουν μαζί μια κομπίνα, η οποία θα τους αναβαθμίσει κοινωνικά. Πρόκειται για μια δυνατή κωμωδία χαρακτήρων που φωτίζεται με συνέπεια στο ανέβασμά της στο θέατρο «Μουσούρη»με την σκηνοθετική υπογραφή των Νίκου Κουρή-Μάκη Παπαδημητρίου.
ΙΣΧΥΡΟ «πάντρεμα» δυνάμεων αυτό των δύο τους! Σκεφτόμουν καθώς έβλεπα την παράσταση ότι λίγο καιρό πριν απόλαυσα το ζηλευτό «πάντρεμα»Κιμούλη-Φιλιππίδη [με τους έξοχους Θανάση Παπαγεωργίου και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδηπλάι τους] στην ίδια σκηνή και λίγο καιρό μετά απολάμβανα το «πάντρεμα» δύο νεότερων ηθοποιών που αποτελούν ισχυρές μονάδες της γενιάς τους.
Έχουν κερδίσει και οι δύο γόνιμο έδαφος στο χώρο με μεγάλες,λαμπρές «νίκες»τους και «τα σπάνε» τώρα στο «Τάβλι»:ο καθένας τους είναι θεσπέσιος και οι δύο μαζί έξοχοι!
Ο Κουρής, λίγο μετά τον άθλο του στον «Φάουστ»,περνά στο ελληνικό έργο και «ντύνεται» τον Κόλια με οίστρο, μέτρο, ακρίβεια.Τι ηθοποιάρα είναι αυτή που αφήνει πίσω του τον ήρωα του Γκαίτε και «γίνεται»ο ήρωας του Κεχαίδη.
Τι γκάμα! Μια ακόμα προσωπική νίκη του Ένα«χρυσό» που του ανήκει το δίχως άλλο.
ΕΞΟΧΟΣ μαζί του ο Παπαδημητρίου-άλλος με τεράστια γκάμα.
Στον Φώντα του,δεν τον χορταίνεις. Τι αμεσότητα, τι συνέπεια,τι έντονη σκηνική παρουσία,τι κωμική στόφα. Πληθωρικού ταλέντου πλάσμα.Εξαιρετικός.
Ο τρόπος που υπάρχουν μαζί στην σκηνή με όλο τους το είναι,είναι συναρπαστικός-δεν ανταγωνίζονται, συναγωνίζονται και η νίκη είναι και των δύο τους!
Μην τους χάσετε!