ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Ο πολυσχιδής και εξαιρετικά ταλαντούχος Κώστας Γάκης ανήκει στους φανατικούς θαυμαστές του σπουδαίου Χιλιανού συγγραφέα,,σκηνοθέτη,δημοσιογράφου και πολιτικού ακτιβιστή Λούις Σεπούλβεδα που έχασε σήμερα τη μάχη με τον κορονοϊό. Όπως δήλωσε στο enikos.gr δούλευε εδώ και πολύ καιρό τη διασκευή του αριστουργήματός του «Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό»σε μονόλογο,που θα ανέβει σε κεντρική θεατρική αίθουσα το χειμώνα,με τον ίδιο σε ρόλο σκηνοθέτη και ερμηνευτή.Ιδου τι μας είπε ο ίδιος για το νέο του αυτό «στοίχημα» “Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό” ένα έργο – φόρος τιμής στον αγωνιστή συγγραφέα Λούις Σεπούλβεδα και σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο. Ένα θεατρικό έργο που η καρδιά του χτυπάει δυνατά για τα αρχαία δάση του πλανήτη και για τις φυλές που ζούσαν σε αυτά τα δάση σε αρμονία με τη φύση σε μια σχέση αγαπητικότητας και ευγνωμοσύνης για όλα όσα απλόχερα μας δίνει η Μάνα Γη όσο και να τη κακομεταχειριζόμαστε. Το έργο αποτελεί θεατρική διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του αδικοχαμένου στη μάχη με τον κορωνοϊό αγωνιστή συγγραφέα Λούις Σεπούλβεδα και μας μιλάει για τους Mapuche, τους Ανθρώπους της Γης, τους ιθαγενείς της Νότιας Χιλής που εκδιώχθηκαν βίαια από τις εστίες τους από τις μεγάλες εταιρείες υλοτομίας που λυμαίνονται τα δάση, καταστρέφουν τους πνεύμονες του πλανήτη, μολύνουν τα νερά και σβήνουν βίαια τη μνήμη και την αρχαία γνώση των φυλών του κόσμου. “Δουλέψαμε δυο χρόνια πάνω στη διασκευή του έργου με την ομάδα θεάτρου Άναμ(μ)α και δυστυχώς πρόσφατα με τις φωτιές στον Αμαζόνιο αλλά και τώρα με το ξέσπασμα του ιού έγινε ξαφνικά τραγικά επίκαιρο”μας είπε ο Κώστας Γάκης “Ενώ όμως υπάρχει μέσα στην παράσταση το στοιχείο της βίας, του διωγμού, του άδικου ξεριζωμού, του σπαραγμού προσπαθήσαμε να μην επιμείνουμε μόνο στα στοιχεία αυτά, μόνο στην τοξικότητα της απανθρωπιάς και τη μανία του κέρδους. Ακολουθώντας το μαγικό κείμενο του Σεπούλβεδα φανερώνουμε τις ποιότητες εκείνες των ανθρώπων των φυλών της Χιλής που μας κάνουν ακόμα να χαμογελάμε: ευγνωμοσύνη, γενναιοδωρία, αγάπη για τη γη, αλληλεγγύη, αγώνας για μια οργανική σχέση με τη μνήμη και την αρχαία κληρονομιά” Ο Κώστας Γάκης σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο δανείζεται τη φωνή ενός σκύλου αλλά και του ίδιου του συγγραφέα για να μας μιλήσει για όλα αυτά που μας καίνε, για τη σχέση δυνάστη που διατηρούμε με τη μάνα γη αλλά και για όλη εκείνη τη γλύκα που μας δίνουν τα διδάγματα των φυλών του κόσμου για μια οργανική σχέση με τη φύση.
