Η σημερινή απαγορευμένη ατζέντα του Μπουζ

Του Βασίλη Μπουζιώτη

Διαβάστε τις σημερινές σημειώσεις στην ατζέντα του Μπουζ.

 

 

Πρώτος σου αποκάλυψα ότι η Δήμητρα Ματσούκα ετοιμάζεται για ένα από τα πιο ελκυστικά θεατρικά «στοιχήματα» της καριέρας της, που τη θέλει πλάι στο Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» που θα «αναθερμάνει» ο Γιάννης Κακλέας για το καλοκαίρι και ναι, ναι πρώτος μίλησα μαζί της για αυτό.

«Για μένα ο Σιρανό είναι  μια  -ωραία πράγματι-αφορμή για να συνεργαστώ με τον Κακλέα κατ’αρχήν, αλλά και με τον Χαραλαμπόπουλο!

Το ήθελα πολύ, το είχαμε συζητήσει ξανά και μάλιστα για το ίδιο έργο, όμως τότε είχα κλείσει την Έντα Γκάμπλερ. Είμαι ειλικρινά ευτυχής που τελικά συναντιέμαι μαζί τους!».

Αναμένουμε τα καλύτερα λοιπόν.

 

 

 

Πρώτος σου «πρόδωσα» τις τρεις συναυλίες της Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών-οι οποίες έγιναν έξι λόγω των sold out-, πρώτος ότι θα ανηφορίσει στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης και τώρα έρχομαι να σου αποκαλύψω όλα όσα ιδιαίτερα… μαγειρεύει για το καλοκαίρι.

Πάμε! Στο «μενού» υπάρχει μια περιοδεία με τα υπέροχα «Χρώματα της Ελλάδας» που παρουσίασε επιτυχώς και στην ξένη και εδώ, τρεις συναυλίες με την Φιλαρμονική του Λουτρακίου-new project με best off, baby!- αλλά και κάποια live με τη MandolinArte που συνεργάστηκε εξαιρετικά στο Μέγαρο

Θες και κερασάκι στην τούρτα; Στο μενού υπάρχει και μια συναυλία στο Ηρώδειο[!] αλλά δεν έχω να σου πω ακριβή ημερομηνία.

 

 

 

 

Ακάματη καλλιτεχνικά η εξαίρετη Νένα Μεντή μπορεί να απολαμβάνει τη σαρωτική επιτυχία της «Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου» και να … μαγειρεύει το επόμενο θεατρικό «χτύπημά» της σε έργο των Ρέππα-Παπαθανασίου, μπήκε όμως και σε στούντιο ηχογράφησης να τραγουδήσει! 

Είναι γνωστό πως έχει υπέροχη φωνή και ναι, όπως έμαθα,θα την απολαύσουμε και σε μια υποσχόμενη δισκογραφική δουλειά η οποία προχωρά δυναμικά.

Να τα πάρω από την αρχή τα πράγματα! Ο πρωτοεμφανιζόμενος συνθέτης Γιώργος Κυριάκος ετοιμάζει τις Τρεις εποχές: τρία τραγούδια για την άνοιξη σε στίχους της ικανής Λίνας Δημοπούλου, τρία τραγούδια για τον χειμώνα σε στίχους του σημαντικότατου Μάνου Ελευθερίου και τρία τραγούδια για το φθινόπωρο σε στίχους του άξιου Νίκου Μωραίτη.

Τα τελευταία ερμηνεύει η Νένα Μεντή-με μοναδικό τρόπο,μου λένε οι πηγές μου-,αυτά του Χειμώνα ο καίριος Θοδωρής Αντωνιάδης και για τα τραγούδια της άνοιξης ακούγεται έντονα το όνομα της υπέροχης Μαρίνας Καλογήρου.

Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα!

 

 

 

 

 

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα θυμάμαι την Έλενα-την Έλενα Ναθαναήλ που έφυγε βιαστικά,απρόσμενα  και άδικα…4 Μαρτίου του 2008 και όλοι μας βυθιστήκαμε στην λύπη με την είδηση πως χάθηκε.Έγιναν όλα τόσο γρήγορα-δεν ξεχνώ ότι μιλούσαμε στο τηλέφωνο γλυκά για κάτι που ετοίμαζα για τον ρόλο της στις τηλεοπτικές«Γοργόνες».

Είχαμε καιρό να τα πούμε  κι ένιωθα μεγάλη λαχτάρα να την δω ξανά και να αφεθώ να την απολαμβάνω να «μαγεύει»  μιλώντας ή και σιωπώντας. Τα είχαμε συμφωνήσει,κανονίζαμε μάλιστα μια φωτογράφηση,αυτοσαρκαζόταν-«γιατί δεν με βάζετε στις παλιές φωτογραφίες,αγάπη μου;»-,σχολίαζε κάποιες πόζες που είχα δημοσιεύσει ήδη στο περιοδικό από τα γυρίσματά της και την έχασα για λίγο… «Να το αφήσουμε καλύτερα,δεν είμαι καλά…».Η φωνή της ήταν πιο βραχνή από τις άλλες φορές.Δεν ήθελα να μου πει κάτι παραπάνω.Δεν ρώτησα.Μετά από λίγες εβδομάδες έμαθα πως έφυγε…

ΚΑΘΕ χρόνο τέτοια μέρα θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση στο σπίτι της για το Κυριακάτικο Έθνος.Την θεωρούσα -και πάντα την θεωρώ-την ωραιότερη ελληνίδα που πέρασε από τον χώρο και βλέποντάς την από κοντά έμεινα για ώρα να την χαζεύω…Είχε μεγαλώσει,αλλά κι ο χρόνος ήταν «ερωτευμένος»μαζί της…Σαγηνευτική γυναίκα και συναρπαστικό πλάσμα.Δεν πίστευα την αμεσότητά της, το χιούμορ της,τον αυτοσαρκασμό της, το πόσο «γήινη»και «προσγειωμένη» ήταν,το πόσο βαθιά ερωτική ήταν…

ΕΒΑΛΕ να πιούμε,κουλουριαστήκαμε στον καναπέ της και καταλήξαμε ώρες μετά να γελάμε στο πάτωμα,με τον σύντροφο ζωής της Τάσο Μητρόπουλο να μας συλλαμβάνει να βουτάμε τα τσιπς σε καυτερή κέτσαπ[!] και να…σκάσει κι αυτός στα γέλια. Βγήκα στον δρόμο μαγεμένος μετά από μια μεγάλη της αγκαλιά και δεν ήξερα αν είχα μεθύσει από το ουίσκι ή από την ίδια…Κάθε χρόνο τέτοια μέρα θυμάμαι την Έλενα που είδα κι άλλες φορές με χαρά,την Έλενα που δεν ήρθε στη φωτογράφησή μας,την Έλενα που έφυγε έτσι ξαφνικά…

 

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ

ENIKOS NETWORK