Συγκλονίζουν Πιττακή – Πατεράκη στο «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν»

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

 

Πρώτος αποκάλυψα το ισχυρό «πάντρεμα» Ρένης Πιττακή-Ρούλας Πατεράκη στο γερό θρίλερ «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν»και δεν έκρυβα την ανυπομονησία μου να δω τις δύο «ακριβές» κυρίες του θεάτρου μας μαζί στην σκηνή. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στο κατάμεστο θέατρο «Σφενδόνη»-πριν πάτε τηλεφωνήστε για θέσεις,γιατί γίνεται δικαίως «κόλαση» – και ένιωσα θεατρική μέθεξη με τις δύο αυτές ισχυρές μονάδες και την ζηλευτή σκηνική «χημεία» τους. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά,μέχρι και την συγκλονιστική σκηνή του ανατρεπτικού φινάλε δεν μπορούσα να καταλήξω ποια ήταν η… πιο δυνατή.

Στιγμές – στιγμές «έκλεβε παράσταση» η Πατεράκη κι άλλες κατάφερνε να πάρει κεφάλι η Πιττακή. Σπουδαίες θεατρίνες και με πολλές «νίκες» στο ενεργητικό του «γίνονται» οι ηρωίδες του έργου και «κεντάνε» ερμηνευτικά,με τρόπο που δεν τις χορταίνεις. Δύο ώρες διαρκεί η παράσταση – χωρίς διάλειμμα – και όταν τελειώνει θες κι άλλο…Είχα συγκλονιστεί βλέποντας την κινηματογραφική βερσιόν του έργου με τις Τζόαν Κρόφορντ- Μπέτι Ντέιβις,αλλά και οι δικές μας Κυρίες το κάνουν το θαύμα τους με την καθοδήγηση του καίριου Απόλλωνα Παπαθεοχάρη που υπογράφει επιτυχώς την δραματουργική επιμέλεια του έργου,την σκηνοθεσία αλλά και τα εντυπωσιακότατα σκηνικά-κοστούμια της δουλειάς.Τους έφτιαξε έναν έξοχο χώρο και τις έριξε σ’αυτόν να αλληλοσπαραχτούν με εκδικητικότατα,κακότητα, κακεντρέχεια, με μίσος,αλλά και με σαρκασμό,χιούμορ όπως απαιτούν οι εξαιρετικοί ρόλοι τους.

ΜΙΑ από τις πληρέστερες ερμηνείες της στο σανίδι πετυχαίνει η Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Τζέιν Χάντσον που υπήρξε παιδί- θαύμα στα λαμπερά σόου του 1917 και μεγάλωσε υπό τη σκιά της ομορφότερης και πιο ταλαντούχας αδελφής της, Μπλανς, μεγάλης σταρ των μελό του Χόλιγουντ στη δεκαετία του 30. Τώρα, είκοσι χρόνια μετά από το τρομακτικό ατύχημα για κάποιους, απόπειρα δολοφονίας για άλλους, που έχει αφήσει ανάπηρη την Μπλανς, οι δυο τους συνεχίζουν να μένουν μαζί. Όταν η πραγματικότητα αρχίζει να τις πιέζει, το πάλαι ποτέ χρυσό κορίτσι, η Μπέιμπι Τζέιν, εκτροχιάζεται σε ένα μοναδικό σαδιστικό παιχνίδι χωρίς φραγμούς.Μεγαλουργεί στην «παράνοια» της Τζέιν η Πατεράκη. «Φέρει» το μίσος και την «τρέλα» της ηρωίδας, με κάθε ατάκα,σε κάθε κίνηση,σε κάθε σιωπή. Στις σκηνές που στήνει τις πλεκτάνες της, ψιθυρίζοντας το «σκρόφα» πίσω από την πλάτη της αδελφής της δίνει ρέστα,με πιο άρτια στιγμή αυτή του φινάλε που μαθαίνει       την πραγματικότητα.Το «Θα μπορούσαμε να είμαστε φίλες» θα το «κουβαλάτε» για πάντα…

 ΣΠΟΥΔΑΙΑ ηθοποιός η Ρένη Πιττακή δουλεύει με ψιλοβελονιές την Μπλανς της-ακόμα και ο τρόπος που καπνίζει,ή αφουγκράζεται όσα στήνει εναντίον της η Τζέιν «μεθούν»τον θεατή.Στον πανικό της ηρωίδας όταν της σερβίρεται αρουραίος ή το πεθαμένο πουλάκι της, συγκλονίζει.Την ώρα που,ούσα παράλυτη, σέρνεται από το δωμάτιό της προς την έξοδο για να γλιτώσει,κόβει την ανάσα. Μεγάλη θεατρική στιγμή ο τελευταίος μονόλογός της όπου ρίχνει φως στο μυστικό της – τι μεγάλη θεατρίνα,τι «ακριβή»ηθοποιός…

ΜΑΖΙ τους καίρια δουλειά κάνουν οι Στέλλα Γκίκα,Πηνελόπη Μαρκουπούλου κι Αλέξιος Διαμαντής.Η Έντα της πρώτης έχει αλήθεια, η κυρία Μπέιτς της δεύτερης έχει μέτρο και ο Έντουιν του τρίτου έχει ευθυβολία μεγάλη.

Τρέξτε στην «Σφενδόνη».

 

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ