Με αφορμή τη συμπλήρωση τριών ετών από τον θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, ο συλλέκτης και λάτρης του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Άρης Λουπάσης ανήρτησε στον λογαριασμό του στο instagram μία φωτογραφία της σπουδαίας Ελληνίδας σταρ από τη θεατρική παράσταση του 1983 “Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές”.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Άρη Λουπάση:
“Το 1983 η αξέχαστη Ζωή Λάσκαρη πρωταγωνιστεί στο γνωστό μιούζικαλ του Τσάρλς Λέντερερ “Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές”(φωτο) στο θέατρο “Μινώα” της οδού Πατησίων (δεν υπάρχει σήμερα), με συμπρωταγωνίστρια την εξίσου υπέροχη Μάρθα Καραγιάννη. Σε παραγωγή του σημαντικού Γιώργου Λεμπέση και σκηνοθεσία του έξοχου Σταμάτη Φασουλή, το έργο κάνει πρεμιέρα Κυριακή του Πάσχα στις 8 Μαΐου του 1983 με καλεσμένη όλη την καλλιτεχνική Αθήνα. Ανάμεσα τους και η Αλίκη με την Έλλη Λαμπέτη με τον φωτογραφικό φακό να τις απαθανατίζει μαζί για μία και μοναδική φορά στην πολύχρονη καριέρα τους. Αυτή θα είναι και η τελευταία δημόσια εμφάνιση της Έλλης τέσσερις μήνες πριν “φύγει” από τη ζωή. Η επιτυχημένη παράσταση θα συνεχιστεί όλο το καλοκαίρι με τις δύο πρωταγωνίστριες να σαρώνουν κυριολεκτικά τη σκηνή και ξεχωριστές τις στιγμές όπου περνώντας από την πλατεία του θεάτρου για να επιβιβαστούν στο πλοίο, το κοινό να μένει έκθαμβο από το ταμπεραμέντο και την σκηνική τους παρουσία. Στα Δευτερότριτα ρεπό της η Ζωή επισκέπτεται συχνά την Αλίκη στο Θεολόγο όπου και η ίδια την περίοδο αυτή θριαμβεύει στο Κηποθέατρο “Αλίκη” με την “Εύθυμη Χήρα”. Εκεί στο θρυλικό εξοχικό με τον Βλάση Μπονάτσο και μεγάλη παρέα απολαμβάνουν καλοκαιρινές στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς με κέφι και υπέροχες σπεσιαλιτέ από τα χέρια της αγαπημένης της φίλης. Η μεγάλη αγάπη της Ζωής υπήρξε πάντα το θέατρο και τη δεκαετία του ’80 θα σημειώσει αξιόλογη πορεία η οποία θα κορυφωθεί το 1990 και για τα επόμενα είκοσι επτά χρόνια θα διανύσει μια σημαντική θεατρική διαδρομή με δυνατές ερμηνείες σε μεγάλους ρόλους ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Το 2003 θα αποκτήσει το δικό της θέατρο στην “Αθηναΐδα” όπου θα πραγματοποιήσει τα θεατρικά της όνειρα σε έργα όπως “Διαμάντια και μπλουζ” της Αναγνωστάκη, “Άλμα Μάλερ ” του Χάρτ, “Ρόουζ” του Σέρμαν που θα καταδείξουν και το εύρος των υποκριτικών της δυνατοτήτων. Το ταλαντούχο αυτό πλάσμα με την ανεπανάληπτη ομορφιά θα “φύγει” ξαφνικά και αναπάντεχα 18 Αυγούστου πριν από τρία χρόνια, κλείνοντας με το “φευγιό” της ένα μεγάλο κύκλο λαμπερών αστεριών που όμοια τους δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά”.
