Συγκλονιστική ήταν η εξομολόγηση του Βασίλη Ζούλια για την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά αλλά και τις απόπειρες αυτοκτονίας, μιλώντας στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη “Μεσάνυχτα”. “Είχα πολύ καλή συμπεριφορά, όλοι οι εκδότες μου μου συγχωρούσαν αυτά που έκανα λόγω της χρήσης μου. Ξεκινάς σιγά σιγά. Κάνεις ένα τσιγάρο, μετά παίρνεις κάποια χάπια και μετά βρίσκεις το ναρκωτικό της αρεσκείας σου… Αυτό που σου παίρνει τον πόνο. Ένας εθισμένος άνθρωπος καταρχήν πονάει, έχει έναν συναισθηματικό πόνο. Το “γιατί” δεν απαντάται. Είναι έτσι. Πονάς. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, κανείς δεν έχει καταφέρει να τη δώσει, βάσει εντελώς προσωπικής εμπειρίας, εγώ αισθανόμουν έναν έντονο συναισθηματικό πόνο που όταν ήπια ναρκωτικά, ανακουφίστηκε αυτός ο πόνος. Είπα “τώρα δεν θα χρειαστεί να ξαναπονέσω”. Όλα αυτά είναι μια ουτοπία. Αργότερα, γιατί όταν βίωσα πόνο καθαρός κατάλαβα τι σημαίνει πραγματικός πόνος. Τον ένιωσα αυτόν όταν σταμάτησα. Στα 29 σταμάτησα. Κι έπρεπε να βιώσω όλα τ συναισθήματα από την αρχή. Εκεί ξεκίνησε και η προσωπική μου θεραπεία. Όταν ήρθα αντιμέτωπος πραγματικά με τα συναισθήματά μου. Γιατί πριν τα κουκουλώναμε” αποκάλυψε ο γνωστός σχεδιαστής μόδας.
“Δεν πρέπει να γίνεται διαχωρισμός των ναρκωτικών, όλες οι ουσίες που αλλάζουν την ψυχική διάθεση είναι εθιστικές” επεσήμανε. “Είμαι σχεδόν 28 χρόνια στα προγράμματα απεξάρτησης, παρακολουθώ ένα πρόγραμμα 12 βημάτων, και έχουν δει πολλά τα μάτια μου” πρόσθεσε ο Βασίλης Ζούλιας.
“Όλοι είχαν καταλάβει τι ζούσα και όλοι προσπαθούσαν αλλά κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως αν το άτομο το ίδιο δεν αποφασίσει… είχα πάρα πολύ καλούς φίλους και έχω ακόμη που στεναχωριόνταν, μου μιλούσαν, με έπαιρναν σπίτι τους όποτε ήθελα να σταματήσω, η μητέρα μου ήταν απελπισμένη, σε απελπιστική κατάσταση, γιατί πραγματικά δεν μπορεί να βοηθήσει κανείς. Όταν εγώ πήρα την απόφαση γιατί είχα πιάσει πλέον συναισθηματικό πάτο, δεν έφθασα στην Ομόνοια να σέρνομαι, είχα διαμέρισμα στο Κολωνάκι, έβαζα ακόμη λουλούδια στα βάζα, είχα τη δουλειά μου, δεν σταμάτησα ποτέ να δουλεύω, φορούσα μανικετόκουμπα, ντυνόμουν , κοστούμια, από μέσα όμως; Όταν έπιασα εγώ συναισθηματικό πάτο και είπα μετά και τόσες απόπειρες αυτοκτονίας, έψαχνα ένα πιστόλι να τελειώνω, τότε εμφανίστηκε η βοήθεια μέσω ενός φίλου, πήγα σε μια ομάδα 12 βημάτων και από τότε παρακολουθώ αυτήν την ομάδα. Η σκληρή χρήση μου κράτησε 7 χρόνια. Είχα κάνει αρκετές απόπειρες. Μια εθισμένη προσωπικότητα είναι δυστυχισμένη. Από τότε που θυμόμουν τον εαυτό μου,εκτός από τις ελάχιστες ευτυχισμένες στιγμές, ήμουν ένα παιδάκι δυστυχισμένο μέσα του. Μπορείς να τις πεις και απόπειρες προσοχής” υπογράμμισε και αναφέρθηκε στη φορά που συνελήφθη ως χρήστης.
“Όταν άκουσα Κορυδαλλός στο δικαστήριο έφυγα από το χέρι της μητέρας μου και πήδηξα στο κενό. Όταν ο αστυνομικός έβγαλε τις χειροπέδες για να χαιρετίσω τη μητέρα μου, έφυγα από το μπαλκόνι. Αυτή η υπόθεση είναι κωμικοτραγική… Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου η πρώτη μου κουβέντα που είπα όταν συνήλθα ήταν “ζω, γιατί ζω;” και δεύτερη ήταν στη μητέρα μου “το παλτό το μάζεψες; Αφού ζω θέλω το παλτό, ήταν Kenzo, το είχα πάρει στο Παρίσι”.
Το βίντεο από το gossip-tv.gr
