Για την περιπέτεια με την υγεία του στην ηλικία των έξι ετών μίλησε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, ο Γιάννης Αϊβάζης. Όπως είπε χαρακτηριστικά, “στα έξι μου οι γιατροί διέγνωσαν μια μορφή καρκίνου– δεν μου αρέσει να λέω αυτή τη λέξη- και οι πιθανότητες να ζήσω ήταν ελάχιστες. Το ξεπέρασα και προχώρησα. Αλλά έγραψε μέσα μου”.
Ο γνωστός ηθοποιός σε ερώτηση για το τι θυμάται από εκείνη την εποχή, απάντησε “τα πάντα. Θυμάμαι την πρώτη ημέρα που πήγα στο νοσοκομείο, τα παιδιά που “έφευγαν” από τα διπλανά δωμάτια, παρακεντήσεις επί παρακεντήσεων με πολύ επώδυνους τρόπους, κλάματα, κραυγές. Είναι βαθιά χαραγμένα. Μια μέρα ρώτησα τη μητέρα μου “πού πήγε ο Γιαννάκης;”- ένα παιδάκι που είχαν γνωρίσει τότε. Με βγάζει έξω και μου λέει να αφήσω από το χέρι μου το μπαλόνι. Όπως ανέβαινε στον ουρανό, μου δείχνει “εκεί”. Ακόμη και σήμερα όταν περνάω έξω από το Αγλαΐα Κυριακού γυρίζω το κεφάλι μου από την άλλη μεριά. Δεν θέλω να κοιτάζω”.
Όπως είπε ο Γιάννης Αϊβάζης “κουβαλάω έναν φόβο που μεγεθύνεται όταν ακούω για αρρώστιες. Όμως, την ίδια στιγμή αυτός ο φόβος με δυνάμωσε. Κοίταξα τον θάνατο κατάματα από την τρυφερή ηλικία. Μεγαλώνοντας όμως φοβάσαι και εκτιμάς έτσι άλλα. Αυτή η περιπέτεια της υγείας μου μου άφησε μια κώφωση από το ένα αφτί- 60%. Είναι εκεί για να μου θυμίζει τι έχει συμβεί στη ζωή μου. Φαντάσου, όταν είσαι μικρός, να προσπαθεί κάποιος να σου πει ένα μυστικό και εσύ να μην μπορείς να απαντήσεις. Μου έχει συμβεί πολλές φορές. Τώρα πια ακούω αυτά που θέλω να ακούσω και δεν ακούω αυτά που δεν θέλω”.
