Κωνσταντίνος Παντελίδης: Είναι τιμή μου που με συγκρίνουν με τον Παντελή – Τι είπε για τoν θάνατό του

Για τον αγαπημένο του αδελφό Παντελή και την απόφασή του να ασχοληθεί με τη μουσική και το τραγούδι μίλησε μεταξύ άλλων ο Κωνσταντίνος Παντελίδης. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” υποστηρίζει ότι “είναι τιμή μου όταν μου λένε ότι η φωνή μου μοιάζει με του Παντελή. Ήταν ο κορυφαίος τραγουδιστής στην Ελλάδα για μια εποχή. Εδώ μοιάζουν οι φωνές ανθρώπων που δεν έχουν καμία συγγένεια μεταξύ τους. Δεν θα μοιάζει η δική μου με του αδελφού μου;” και προσθέτει: “δεν με φοβίζει η σύγκριση. Μοιάζει η χροιά της φωνής μας, αλλά δεν τον μιμούμαι. Αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς και από την ομιλία μου”. Σε ερώτηση για το εάν αισθάνεται ευνοημένος ή ευθύνη, ο Κωνσταντίνος Παντελίδης απάντησε ότι “είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να κουβαλάει κανείς στις πλάτες του ένα τόσο μεγάλο όνομα. Την ίδια στιγμή νιώθω ότι είμαι ευνοημένος σε σχέση με ένα άλλο παιδί που δεν είχε την τύχη να έχει έναν τέτοιο αδελφό. Παρόλ’ αυτά; ξέρω ότι αν στηριχθώ μόνο στο ταλέντο και το όνομα του Παντελή, δεν θα καταφέρω τίποτα. Η σκληρή δουλειά μπορεί να με πάει παρακάτω. Να επιδιώκω καθημερινά την πρόοδο και την εξέλιξή μου”.

Σχετικά με την αντίδραση της οικογένειάς του για την απόφασή του να ασχοληθεί με τη μουσική και το τραγούδι, ο Κωνσταντίνος Παντελίδης είπε ότι “είχα πάντα ελευθερία επιλογών από τους γονείς μου για τη ζωή μου. Στην αρχή δεν ήθελαν, ομολογώ, και είχαμε τριβές γιατί ήταν αρνητικοί να μπω σε αυτόν τον χώρο. Είναι σκληρός, δεν είναι εύκολος” και συμπλήρωσε: “έβλεπαν ότι το θέλω πάρα πολύ και ότι δουλεύω συνεχώς. Ήμουν όλη μέρα με μια κιθάρα στα χέρια να τραγουδάω, να μελετάω, να προσπαθώ να μάθω ακόρντα. Εκεί ίσως αντιλήφθηκαν ότι ήταν μια συνειδητή επιλογή. Τώρα είναι συνέχεια δίπλα μου. Με στήριζαν από πάντα…”.

Για την απώλεια του αδελφού του, ο Κωνσταντίνος τόνισε ότι “ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για όλη την οικογένεια και όσοι έχουν βιώσει κάτι τέτοιο καταλαβαίνουν. Σαν οικογένεια είχαμε δύο επιλογές: η πρώτη ήταν να συνεχίσουμε τη ζωή μας τιμώντας τον και κάνοντάς τον καθημερινά υπερήφανο. Η δεύτερη να κλειστούμε στους εαυτούς μας και να καταστραφούμε ολοσχερώς. Εμείς επιλέξαμε το πρώτο, διότι αυτό θα ήθελε ο Παντελής. Είναι περήφανος που μας βλέπει να συνεχίζουμε”.

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ