“Η Ελλάδα είναι στο χειρουργείο”

Ο Στράτος Τζώρτζογλου αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς και ερμηνευτές της τέχνης της υποκριτικής, μετρώντας ήδη μια σειρά από σημαντικές συνεργασίες στο θεατρικό σανίδι, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Αναζητώντας την προσωπική του Ιθάκη, έφτασε μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και πιστεύει ότι: «…η ευτυχία είναι ένα είδος ονείρου, που τελικά κανείς δεν τη βιώνει, γιατί μας λείπει η επαφή με την ψυχή μας…». Αντιμετωπίζοντας την τωρινή κατάσταση της Ελλάδας ως «…ένα αναγκαίο σκοτάδι, για να οδηγηθούμε εν τέλει στο Φως…», δεν παύει να πιστεύει ότι «… εμείς δημιουργούμε το μέλλον μας, δημιουργώντας το παρόν μας…». -Το τελευταίο διάστημα, έχετε επιλέξει ως τόπο διαμονής σας τη χώρα, όπου τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, την Αμερική. Αποτελεί όντως τη χώρα των μεγάλων ευκαιριών ή το αμερικανικό όνειρο είναι τελικά μόνο ένας μύθος; «Η Αμερική είναι μια χώρα εύκολου πλουτισμού και γιγαντιαίας δόξας, αλλά μετέβην εκεί, για να μάθω και να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης. Είναι η χώρα με χίλιες ευκαιρίες και με ένα εκατομμύριο ανταγωνιστές, αλλά υπάρχει αξιοκρατία. Μόνο αν είσαι πρόθυμος να μάθεις και να δουλέψεις σκληρά, κάνεις επιτυχία. Έχω θέσει κάποιες βάσεις, τις οποίες θέλω να κάνω ακόμη πιο βαθιές και πιο δυνατές, βασιζόμενος στην δουλειά και στην πειθαρχία, που η Αμερική απαιτεί από όλους. Η μεγάλη ευκαιρία που σου δίνει η Αμερική, είναι να γίνεις πολύ εργατικός, πειθαρχημένος, πολύ πιο σοβαρός με τη δουλειά σου και τις επιδιώξεις σου, γιατί η παραμικρή αστοχία πληρώνεται αμέσως. Χρειάζεται να μην είσαι διασκορπισμένος σε χιλιάδες ασημαντότητες, αλλά να εστιάζεις σε σαφείς και συγκεκριμένους στόχους και να προσπαθείς να τους επιτύχεις με τον βέλτιστο και πλέον ενδεδειγμένο τρόπο. Στο σημείο αυτό, αισθάνομαι την ανάγκη να επικαλεστώ τους στίχους του Καβάφη, για να εκφράσω πληρέστερα αυτό που αισθάνομαι για τον αγώνα και το ταξίδι μου αυτό: “…Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες…” Και ο Καβάφης λέει επίσης: “…Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια… Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν…”. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να φτάσω στην Ιθάκη μου…» -Μιλήστε μας για την επικείμενη συνεργασία σας με τον Μπρούνο Κόπολα, σε ταινία του οποίου θα συμμετάσχετε στο προσεχές μέλλον. Πώς προέκυψε η συνεργασία και ποιό είναι το θέμα, το οποίο πραγματεύεται η ταινία; «Η ταινία του Μπρούνο Κόπολα, ο οποίος είναι ανιψιός του διάσημου σκηνοθέτη Φράνσις Φορντ Κόπολα και ο πατέρας του οποίου είχε κάνει τη μουσική επιμέλεια στο “Ο Νονός ΙΙΙ”, προέκυψε γύρω στο 2007, όταν ήμουν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και συναντήθηκα μαζί του, για να κινηματογραφήσει τη θεατρική παράσταση “Βάκχες” του Ευριπίδη, ο οποίος ανέλαβε να την κάνει ταινία κι εγώ ερμήνευα το ρόλο του Διονύσου. Ο ρόλος που υποδύομαι στη νέα μας ταινία, είναι αυτός ενός Ελληνοαμερικανού, ερωτευμένου με μια κοπέλα, η οποία δουλεύει ως στριπτιζέζ στη Ρουμανία, κάτι που ανθεί ιδιαίτερα στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Είναι μια ιστορία προδοσίας, έρωτα, πάθους και αγάπης, που φτάνει μέχρι την απαγωγή μιας κοπέλας ως πράξη εκδίκησης. Η ταινία έρχεται αντιμέτωπη με την υποτίμηση που υφίσταται η γυναίκα ως ανθρώπινο ον, η οποία σε αρκετές χώρες αντιμετωπίζεται μάλλον ως είδος και κατανοούμε ότι η απαράδεκτη αυτή αντιμετώπισή της και η εξάπλωση του φαινομένου της πορνείας δεν συμβαίνει μόνο στις αραβικές χώρες αλλά και σε διπλανές από εμάς χώρες, όπως είναι η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η ταινία μιλάει για τον απελπισμένο έρωτα, όπου το μίσος μετατρέπεται σταδιακά σε έρωτα και αγάπη μέσα από έντονες ανθρώπινες καταστάσεις, συγκίνηση και εποικοδομητικό προβληματισμό. Ευελπιστούμε η ταινία να γυριστεί φέτος και να είναι μια παραγωγή με ηχηρά ονόματα από την Αμερική και τη Σερβία και σε λίγες μέρες αναμένεται η άφιξη του Μπρούνο στην Αθήνα, για να συζητήσει με την ελληνική πλευρά, τις λεπτομέρειες της εν λόγω ταινίας». -Αυτή την περίοδο συμμετέχετε στα γυρίσματα της τηλεοπτικής μεταφοράς του μυθιστορήματος της Λένας Μαντά «Βαλς με δώδεκα θεούς», στην οποία πρωταγωνιστείτε. Ποιός θα είναι ο ήρωας που ενσαρκώνετε και ποιά η υπόθεση της σειράς; «Στη σειρά «Βαλς με δώδεκα θεούς», που θα προβληθεί από τον AΝΤ1 της Κύπρου, υποδύομαι τον Νίκο, ο οποίος είναι ο πρόεδρος μιας μεγάλης ασφαλιστικής εταιρείας, ο οποίος είναι η λεγόμενη “πατρική φιγούρα” μέσα στο σίριαλ. Είναι ένας ρόλος εντελώς “κόντρα” σε ό,τι έχω κάνει μέχρι στιγμής, καθώς πάντα υποδυόμουν τη νέα δύναμη, τον έφηβο και τον νέο, ενώ τώρα μια πατρική φυσιογνωμία, που βλέπει μακριά και πάντα το καλό στους ανθρώπους, δεν κριτικάρει την αρνητική τους πλευρά και είναι γνώστης των όποιων μακροπρόθεσμων συνεπειών. Είναι ένας πατέρας, που έχει χάσει το παιδί του στα έντεκά του χρόνια και ζώντας σε πλήρη απομόνωση, με παντελή έλλειψη ερωτικής ζωής, σχετίζεται με μια νεαρή κοπέλα, που στην αρχή την βλέπει ως πατέρας αλλά μετά μπλέκει κι εκείνος στα γρανάζια του έρωτα. Είναι μια όμορφη προσωπικότητα ο Νίκος, γεμάτος πόνο και ένα παρελθόν, το οποίο προσπαθεί να το μετατρέψει από κόλαση σε έναν προσωρινό παράδεισο και η συνέχεια επί τις οθόνες μας. Η πλοκή της ιστορίας ξεκινά με μια βροχερή σκηνή από μια καραμπόλα, όπου τρακάρουν τέσσερα αυτοκίνητα ενός άντρα και τριών γυναικών και παρακολουθούμε τις ιστορίες των ηρώων, που αναδεικνύουν πτυχές όπως η οικογένεια, η απιστία και η ανθρώπινη ύπαρξη γενικότερα. Ο κεντρικός ήρωας, ο οποίος επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια επαγγελματική προαγωγή, βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανακοίνωση του χωρισμού τους από τη γυναίκα του και τον εξοστρακισμό του από την οικογενειακή εστία, γιατί τόσα χρόνια έδινε σημασία στη δουλειά και όχι στην οικογένειά του». -Λαμβάνοντας υπόψη την πορεία της ζωής σας ως τώρα και τις εμπειρίες και τα βιώματά σας, ποιος είναι ο ορισμός που θα δίνατε για την ευτυχία; «Η ευτυχία για εμένα είναι να είναι καλά ο γιος μου και οι άνθρωποι που αγαπώ και να μπορώ να συνεχίσω να είμαι δημιουργικός σε αυτό που αγαπάω-τον κινηματογράφο, το θέατρο και το σενάριο-και να έχω και τον κατάλληλο σύντροφο, για να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι. Η είσοδος για να μπεις στην ευτυχία, είναι να μην έχεις αμφιβολίες αλλά να έχεις σιγουριά και πίστη για ό,τι κάνεις, γιατί ό,τι πιστεύεις, γίνεται τελικά και η πραγματικότητά σου. Είμαστε άνθρωποι σε τρία επίπεδα-ψυχή, μυαλό και σώμα και η ψυχή μας είναι ένα με το Θεό και αυτό που έχει δημιουργήσει το Σύμπαν και είναι ίδια σε όλα τα έμψυχα όντα ακόμα και στις πέτρες, γιατί παντού υπάρχει ψυχή. Η ψυχή μπορεί να νιώσει καλά μόνο με την αλήθεια και το παραμικρό ψεγάδι και ψέμα είναι αποκύημα του μυαλού. Το μυαλό όμως μας δημιουργεί φόβο και συνδέεται με το παρελθόν και όχι με το μέλλον και φυσικά δεν αγαπάει το άγνωστο. Όλη όμως η μαγεία της ζωής και της ψυχής είναι στο άγνωστο και έτσι δεν μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με την ψυχή, γιατί προσπαθούμε να την συλλάβουμε με ορισμούς του μυαλού. Εμείς δημιουργούμε το μέλλον μας, δημιουργώντας το παρόν μας και είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε, ότι δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε στηριζόμενοι σε πεποιθήσεις που βασίζονται σε φόβους, οπότε διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος καθεστώτος μη ευτυχίας. Οι άνθρωποι μπλέκουν σε αυτόν τον κυκεώνα, στο “Μύθο του Σίσσυφου”, με αποτέλεσμα η ευτυχία πια, να είναι μια απατηλή ψευδαίσθηση, που τη συλλαμβάνουμε στιγμές, αλλά είναι εκλάμψεις ευτυχίας. Όπως ακριβώς υπάρχουν κάποια αστέρια σε μια βαθιά νύχτα, που δεν τα βλέπεις αλλά ξέρεις ότι πίσω από το βαθύ σκοτάδι υπάρχει το αστέρι. Και έτσι έχει γίνει η ευτυχία ένα είδος ονείρου, που τελικά κανείς δεν τη βιώνει, γιατί πάντα κάτι μας λείπει, μας λείπει η επαφή με την ψυχή μας». -Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την οικονομική κρίση, που ταλανίζει συθέμελα τη χώρα μας; «Δεν μπορεί να αποτελεί σταθμό μιζέριας, το ότι η Ελλάδα αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή περνάει τη φάση του χειρουργείου, γιατί τη μιζέρια τη βιώναμε επί είκοσι χρόνια και ζούσαμε στην ψευδαίσθηση του πλούτου, που ήταν πλαστικός μέσα από κάρτες, ψεύτικα ιδανικά και έναν καρκίνο, που τον είχε η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν τον παίρναμε χαμπάρι. Η παρούσα φάση είναι επώδυνη και τρομακτική, αλλά είναι αναγκαία, για να ξεπροβάλλει ο ήλιος του αύριο. Άλλωστε, όπως λέγεται, η πιο βαθιά νύχτα είναι ακριβώς λίγο πριν ξημερώσει. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να περάσουμε το σκοτάδι και το τούνελ, έτσι ώστε μετά να βγει μια Ελλάδα υπέροχη , η οποία δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που ζούμε τόσα χρόνια τώρα». -Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά και προσωπικά σας σχέδια για τον χειμώνα που ακολουθεί; «Καλώς ερχόντων των πραγμάτων , θα συνεχίσω τα γυρίσματα του σίριαλ στην Κύπρο, θα πραγματοποιήσω την ταινία του Μπρούνο Κόπολα και θα ασχοληθώ με ένα άλλο σενάριο, δικής μου επινόησης, που θέλω να το κάνω ταινία και το οποίο έγραψα, επηρεασμένος από τη σχέση μου με το γιο μου. Αφορά την ιστορία ενός πατέρα με το γιο του, για τη σύνθεση της οποίας έχω αντλήσει αυτοβιογραφικά στοιχεία από τη σχέση μου με τον γιο μου, τον Αλκιβιάδη και περιγράφει ως ένα βαθμό, το πόσο η απόσταση μας έφερε πιο κοντά και μας έκανε και τους δύο πολύ πιο ώριμους. Έκανε εμένα να αισθάνομαι πιο πολύ πατέρας και ο γιος μου έγινε άντρας».  Πηγή: metrogreece.gr