Καλεσμένη στην εκπομπή, του Γρηγόρη Αρναούτογλου «The 2 Night Show», βρέθηκε η Ελεωνόρα Ζουγανέλη.
Η επιτυχημένη τραγουδίστρια πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Εκατομμυριούχος» με τον Νίκο Κουρή και μίλησε για την εμπειρία της στο θεατρικό σανίδι. Μεταξύ άλλων, εξομολογήθηκε ότι θα ήθελε να δοκιμαστεί και στον κινηματογράφο, κάνοντας κάποια κωμική ταινία.
«Από το τραγούδι δεν φεύγω τόσο εύκολα. Τελευταία φορά που βρέθηκα στο θέατρο το 2015, μου έχει λείψει πολύ, το φλερτάρω καιρό και μου έδωσε μεγάλη χαρά και μόνο στο άκουσμα. Το θέατρο είναι ομαδικό και οι αγωνίες μοιράζονται. Στο προσωπικό live πέρα από την μπάντα σου είσαι με τον εαυτό σου και με το κοινό! Τα λόγια τα έμαθα πολύ γρήγορα, μελετούσα πολύ ακόμη και στην περιοδεία. Τώρα που πλέον έχω κατανοήσει και τα λόγια, δεν έχω άγχος. Και πραγματικά κάτι να ξεχάσεις, επειδή ξέρεις το νόημα, σου έρχονται. Πάντα είμαι ένας άνθρωπος που επιλέγω κάτι που είναι στο συναίσθημα γιατί ίσως αυτό με συντηρεί. Αν έπρεπε να βάλω μια σειρά, θα έβαζα τον έρωτα και η ευτυχία είναι ένα ζητούμενο που συνεχώς αλλάζει. Όσο ωριμάζουμε, την ευτυχία την αναζητώ πιο άμεσα και την βρίσκω πιο άμεσα.
Είμαι όλο αυτόν τον μήνα ευτυχισμένη! Νιώθω ευτυχία για πολλά πράγματα, για μικρά, για μεγάλα πράγματα. Είμαι σε μια στιγμή που απολαμβάνω! Πολλές φορές έχει έρθει η ευτυχία και δεν ήξερα πώς να τη χαρώ και να την διαπραγματευτώ και τώρα έχει αλλάξει. Η ευτυχία αξίζει σε όλους! Την υπερανάλυση την έχω στα βασικά συστατικά μου και πλέον τον κατευθύνω σε μέρη που μου κάνουν καλό. Οραματίζομαι την εξέλιξή μου και κινούμαι στο πλαίσιο του ονείρου και της φαντασίας. Μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες, να ακούω μουσική. Ο σύντροφός μου με αφήνει να δω άνετα την ταινία στο σινεμά. Δεν με παίρνει ο ύπνος, νιώθω αμήχανα.
Σεντόνι δεν έχω πάθει στο θέατρο. Το πιο δύσκολο είναι ότι στην επίσημη πρεμιέρα μου χάλασε το μικρόφωνο. Έπρεπε να μου φέρουν άλλο μικρόφωνο, ένιωσα αμηχανία γιατί δεν είχα πού να το βάλω και το έβαλα μέσα από το φουστάνι μου».
Μιλώντας για τον πατέρα της, Γιάννη Ζουγανέλη, εξομολογήθηκε πώς πλέον είναι πιο γλυκός με την κριτική του σε σχέση με παλαιότερα.
«Ο μπαμπάς μου τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο γλυκός, πιο μαλακός. Έχω μαλακώσει και εγώ πλέον και τα ακούω διαφορετικά».
«Έχουν γίνει πολλά περισσότερα από όσα ονειρεύτηκα. Η ζωή μου έχει φερθεί πιο απλόχερα από ότι εγώ ονειρευόμουν. Έχω να νιώσω τέτοια χαρά από παιδάκι και λέω με όλη αυτή την δυστυχία γύρω, πάω σε μια παράσταση που μιλά για έρωτα και χρήματα; Μπαίνω σε μια διαδικασία να έχω τύψεις. Από την άλλη με αυτό βιοπορίζομαι, με αυτό ζω, με αυτό προχωράω.
Πάντα ήμουν άνετη με τις σχέσεις μου. Δεν έχω πρόβλημα να μιλάω αλλά βαριέμαι γρήγορα. Δεν μου αρέσει να μιλάω συνέχεια για τα ίδια πράγματα. Αλλά είμαι καλύτερα, έχω αρχίσει να χαλαρώνω όσον αφορά την έκθεση.
Σε γενικές γραμμές τα μέσα μου έχουν φερθεί καλά. Η εποχή έχει αλλάξει, είναι όλοι στην τσίτα και θέλουν να πιάσουν το κακό και ό,τι και αν κάνεις σχολιάζεται αρνητικά. Ό,τι και αν κάνεις είναι λίγο λάθος. Ζούμε σε σκληρό περιβάλλον. Βία είναι και να σου περιορίζει ο άλλος την ελευθερία έκφρασης. Είναι παρανοϊκό όλο αυτό που συμβαίνει.
«Είχα νεύρα με τον μπαμπά μου αλλά και με όλους! Ο μπαμπάς μου ενώ ήταν ένας άνθρωπος που με μεγάλωσε με μεγάλη ελευθερία, κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται διδακτικός. Και αυτό λίγο με κούραζε εκείνη την εποχή. Τώρα τον δικαιολογώ με όλα. Η μαμά δεν ήταν επικριτική. Η κριτική της γίνεται με άλλον τρόπο, στο περνάει πιο υπόγεια αυτό που θέλει. Στην εφηβεία ήταν περίεργα τα πράγματα για μένα. Δεν μου άρεσε καθόλου, ήταν από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής μου. Θεωρώ ότι ήμουν αρκετή ώριμη για την εφηβεία μου και τα έπαιρνα πιο βαριά. Σαν να είχα περισσότερη συνείδηση από ότι θα έπρεπε για την ηλικία μου. Και με νευρίαζα!».
