Του Θεόδωρου Ράκκα,
Η πρόσφατη σύνοδος στο Βουκουρέστι, επιβεβαίωσε κάτι εν πολλοίς γνωστό και δεδομένο. Ότι η Ευρώπη είτε δεν θέλει είτε, ακόμα χειρότερα, δεν μπορεί να υπερασπιστεί έμπρακτα τα σύνορα και τα συμφέροντά της. Αναμφίβολα άπτεται των άμεσων συμφερόντων της Ευρώπης, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων εντός της επικράτειας ενός κράτους-μέλους. Ας μην ξεχνάμε, ότι πρόκειται για μια ήπειρο ενεργειακά εξαρτημένη.
Αν μη τι άλλο, ακόμα και ο πιο ψυχωμένος ευρωπαϊστής κατανοεί πως η αποτροπή δεν χτίζεται με γενικόλογες αναφορές, ούτε με κενές κορώνες εντυπωσιασμού. Αναφέρομαι, φυσικά, στην περιβόητη δήλωση Γιούνκερ «είμαστε όλοι Κύπριοι». Αν ήταν πράγματι Κύπριος ο πρόεδρος της Κομισιόν εκεί στο μακρινό Λουξεμβούργο, θα αισθανόταν καθημερινά την καυτή ανάσα του κατακτητή. Ενός κατακτητή που θα απειλούσε την ύπαρξή του, που πληγώνει τα βουνά του και σπιλώνει την γη των προγόνων του κ. Γιούνκερ. Ακόμα όμως και να μην συμμεριζόταν τα παραπάνω, τουλάχιστον θα επιδείκνυε την πρόθεση έμπρακτης συμπαράστασης. Γνωστό τοις πάσι, πως η συμπαράσταση δεν γίνεται με δηλώσεις, αλλά με πράξεις.
Διαβάστε περισσότερα στο slpress.gr
