Μία «κόλαση» λέει πως έζησε η 21χρονη Μία Σεμ, μία από τις γυναίκες που απήχθησαν από τους μαχητές της Χαμάς κατά την εισβολή που πραγματοποίησαν στο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου. Η Μία πιάστηκε όμηρος ενώ βρισκόταν στο μουσικό φεστιβάλ Supernova, όπου σκοτώθηκαν 360 άτομα και άλλα 36 αιχμαλωτίστηκαν.
Σε δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις που παραχώρησε και προβλήθηκαν το βράδυ της Παρασκευής, η 21χρονη υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν αθώοι πολίτες στη Γάζα και «όλοι εκεί είναι τρομοκράτες».
Η Μία απελευθερώθηκε στις 30 Νοεμβρίου ύστερα από 54 ημέρες αιχμαλωσίας, ενώ επανενώθηκε με την οικογένειά της και τα αγαπημένα της πρόσωπα και υποβλήθηκε σε εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση και αποκατάσταση στο τραυματισμένο χέρι της. Σύμφωνα με την οικογένειά της, έκτοτε ανέπτυξε επιληψία λόγω του τραύματος και της έλλειψης ύπνου κατά τη διάρκεια των οκτώ εβδομάδων που παρέμεινε όμηρος στη Γάζα. Η Σεμ μίλησε για πρώτη φορά αναλυτικά τόσο στις ειδήσεις του Channel 12 όσο και στο 13 και αφηγήθηκε τα όσα βίωσε κατά την ομηρία της, τα ψυχικά βασανιστήρια που υπέστη και την εμπειρία της επιστροφής στο σπίτι.
«Είναι σημαντικό για μένα να αποκαλύψω την πραγματική κατάσταση για τους ανθρώπους που ζουν στη Γάζα, ποιοι είναι πραγματικά και τι πέρασα εκεί», είπε στο Channel 13 News. «Έζησα την κόλαση. Όλοι εκεί είναι τρομοκράτες… δεν υπάρχουν αθώοι πολίτες, ούτε ένας», είπε. «[Αθώοι πολίτες] δεν υπάρχουν», υποστήριξε.
Εξιστόρησε τις πρώτες στιγμές της απαγωγής της, στις 7 Οκτωβρίου. Όπως ανέφερε, όταν ξεκίνησαν οι πύραυλοι, αυτή και η φίλη της τράπηκαν σε φυγή και μπήκαν στο αυτοκίνητό της. Ενώ οδηγούσε, ο φίλος της ούρλιαξε, «πυροβολούν», θυμάται. «Χτύπησα το γκάζι για να προσπαθήσω να τους περάσω, αλλά πυροβόλησαν τα λάστιχα και το αυτοκίνητο σταμάτησε», πρόσθεσε.
Στη συνέχεια, είπε στο Channel 12, πως ένα φορτηγό γεμάτο με ένοπλους πέρασε, «και ένα από τα μέλη της Χαμάς με κοίταξε και απλώς με πυροβόλησε στο χέρι, σε πολύ, πολύ κοντινή απόσταση». Αφού την πυροβόλησαν στο χέρι, είπε: «Ήμουν στο πάτωμα, αιμόφυρτη και ούρλιαξα “έχασα το χέρι μου, έχασα το χέρι μου”».
Μπροστά στα μάτια της, η Χαμάς πήρε τον φίλο της, Έλια Τολεδάνο, αιχμάλωτο στη Γάζα με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη του. Το σώμα του ανακτήθηκε από τον Ισραηλινό Στρατό νωρίτερα αυτό το μήνα και επαναπατρίστηκε στο Ισραήλ.
Η Σεμ υποστήριξε πως είδε μαχητές της Χαμάς να πυροβολούν οποιονδήποτε από τους τραυματίες φαινόταν ακόμα ζωντανός, έτσι προσπάθησε να προσποιηθεί την νεκρή, αλλά το αυτοκίνητο της φίλης της καιγόταν γύρω της. Είδε έναν άντρα να περπατάει ανάμεσα στα αυτοκίνητα και νομίζοντας ότι ήταν Ισραηλινός, φώναξε: «Βοήθεια!» Αλλά ήταν τρομοκράτης της Χαμάς, που της είπε να σηκωθεί. «Άρχισε να με αγγίζει, στο πάνω μέρος του σώματός μου», δείχνοντας με νόημα προς το στήθος της. «Και άρχισα να ουρλιάζω, να τρελαίνομαι, ανάμεσα στα φλεγόμενα αυτοκίνητα, τα πτώματα». Τότε εκείνος, είπε, είδε την κατάσταση με το μπράτσο της και «οπισθοχώρησε και σταμάτησε για μια στιγμή».
«Και μετά από το πουθενά κάποιος με άρπαξε από τα μαλλιά μου, με τράβηξε σε ένα αυτοκίνητο και με οδήγησε στη Γάζα», είπε στο Channel 12. Είπε ότι ένιωθε σαν «ζώο στο ζωολογικό κήπο» και κρατήθηκε για αρκετή ώρα από μία οικογένεια με μικρά παιδιά, που άνοιγε την πόρτα στο δωμάτιο, όπου την κρατούσαν μόνο και μόνο για να την κοιτάξουν κατάματα.
Former hostage Mia Schem: “I went through a Holocaust” pic.twitter.com/FsTGSd6OX7
— Aviva Klompas (@AvivaKlompas) December 28, 2023
Ταξίδι στην αιχμαλωσία
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στη Γάζα, είπε στο Channel 13, ότι ήταν σχεδόν αναίσθητη. «Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Απλώς είπα στον εαυτό μου ότι δεν ήθελα να πεθάνω», περιέγραψε. Όταν έφτασαν στη Γάζα, είπε, «με τράβηξαν από τα μαλλιά από το αυτοκίνητο, με πέταξαν σε κάποιο πίσω δωμάτιο ενός νοσοκομείου». Εκεί, τόνισε, «άπλωσαν το χέρι μου, το έδεσαν σε ένα κομμάτι πλαστικό και έτσι ήμουν για τρεις μέρες». Σημείωσε πως «ήμουν σίγουρη ότι επρόκειτο να μου ακρωτηριάσουν το χέρι».
Ύστερα από τρεις ημέρες, σύμφωνα με την περιγραφή της, της είπαν να ντυθεί με χιτζάμπ και την πήγαν σε ένα χειρουργείο, όπου χειρουργήθηκε «χωρίς αναισθησία» δήλωσε στο Channel 12 news, αν και είπε στο Channel 13 ότι «με έβαλαν κάτω», χωρίς να διευκρινίσει πώς. Η Σεμ είπε ότι δεν είδε το πρόσωπο του ατόμου που την χειρούργησε, αλλά «με κοίταξε και είπε: “Δεν θα πας ζωντανή στο σπίτι”».
Μια μέρα μετά το χειρουργείο, είπε στο Channel 13, αναγκάστηκε να κινηματογραφήσει ένα προπαγανδιστικό βίντεο το οποίο κυκλοφόρησε η Χαμάς λίγες μέρες αργότερα: «Μου είπαν να πω ότι με φρόντιζαν και με περιθάλπουν… Κάνε αυτό που κάνεις είπε. Φοβάσαι να πεθάνεις», τόνισε. Αυτή ήταν το πρώτο βίντεο όμηρου στη Γάζα.
Η 21χρονη είπε ότι κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της άλλαξε τους επιδέσμους της, καθάρισε τις πληγές της και έκανε φυσιοθεραπεία στον εαυτό της.
Στη συνέχεια, την πήγαν στο σπίτι μίας οικογένειας, όπου και κρατήθηκε όμηρη. Υποστήριξε ότι όλη η οικογένεια εμπλέκεται στη Χαμάς, συμπεριλαμβανομένης της γυναίκας και των παιδιών. «Άρχισα να κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου: Γιατί βρίσκομαι σε ένα οικογενειακό σπίτι; Γιατί υπάρχουν παιδιά εδώ; Γιατί είναι μια γυναίκα εδώ;» είπε.
Τόνισε ότι δεν έκανε ντους καθ’ όλη την περίοδο της αιχμαλωσίας της, δεν έλαβε φάρμακα ή παυσίπονα και ότι λάμβανε φαγητό «μερικές φορές». Φοβόταν ότι «ανά πάσα στιγμή κάτι θα μπορούσε να συμβεί ξαφνικά, ότι θα με άγγιζαν», είπε. Περιέγραψε μια στιγμή όταν ένα από τα μικρότερα παιδιά της οικογένειας μπήκε στο δωμάτιό της, «άνοιξε μια σακούλα με γλυκά, την έκλεισε, ήρθε δίπλα μου, άνοιξε την τσάντα, την έκλεισε και μετά έφυγε».
Η Σεμ είπε ότι ένιωθε μόνο «καθαρό μίσος. Δεν υπάρχουν αθώοι πολίτες εκεί. Είναι οικογένειες που ελέγχονται από τη Χαμάς. Είναι παιδιά που από τη στιγμή που γεννιούνται, τους διδάσκουν ότι το Ισραήλ είναι Παλαιστίνη και απλώς να μισούν τους Εβραίους».
Ο λόγος που δεν την βίασε ο απαγωγέας της
Όπως ισχυρίστηκε, πιστεύει ότι ο μόνος λόγος που ο απαγωγέας της δεν την βίασε είναι ότι «η γυναίκα και τα παιδιά του ήταν στο διπλανό δωμάτιο. Η γυναίκα του μισούσε το γεγονός ότι ήταν μόνος στο δωμάτιο μαζί μου. Το μισούσε. Έτσι, έπαιζε παιχνίδια μαζί μου».
Η γυναίκα του έφερνε στον άνδρα της φαγητό, «και δεν μου έφερνε φαγητό», είπε. «Μια μέρα, δύο μέρες, τρεις μέρες, δεν θα έτρωγα… Ήταν τόσο τρομερή, είχε μάτια με μίσος. Ήταν μια πολύ κακιά γυναίκα».
Σε μια περίπτωση, είπε, «έπνιγα τα δάκρυά μου», και ο απαγωγέας της την κοίταξε και είπε «Φτάνει, αλλιώς θα σε στείλω στο τούνελ». Περιέγραψε στο Channel 13 ότι υπήρχε μια τηλεόραση στο σπίτι και κάποια στιγμή είδε τη μητέρα της να εμφανίζεται στην τηλεόραση, «και είδα τη μητέρα μου να είναι δυνατή και είπα “ποια είμαι εγώ να σπάσω;”».
Η Σεμ είπε ότι οι αεροπορικές επιδρομές του Ισραηλινού Στρατού στη Γάζα ήταν πολύ κοντά στο σημείο που κρατούνταν και έσπασαν τα τζάμια. Είπε ότι έγινε έκρηξη και «δεν μπορούσα να ακούσω για τρεις ημέρες». Συνέχισε να ελπίζει, ωστόσο, ότι ο στρατός θα την έσωζε, κουνώντας τα χέρια της – με τα χαρακτηριστικά τους τατουάζ – από το παράθυρο του μπάνιου, όταν είχε την ευκαιρία. Αλλά είπε ότι δεν φοβόταν τις εκρήξεις και «με έκαναν να νιώθω καλά… που δεν με ξέχασαν».
Κάποια στιγμή, είπε στο Channel 12, ο απαγωγέας της ήταν θυμωμένος, αναστατωμένος, έκλαιγε και της είπε ότι οι δύο φίλοι του σκοτώθηκαν σε ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές: «Ήμουν πολύ ικανοποιημένη» από τα νέα, είπε, «αλλά προσποιήθηκαν την λυπημένη, τον παρηγόρησα, έπαιξα το παιχνίδι».
Η 21χρονη Μία είπε ότι αργότερα την μετέφεραν από σπίτι σε σπίτι – με ασθενοφόρο- και μια φορά μαγείρεψε ακόμη και γεύμα για τους τέσσερις τρομοκράτες της Χαμάς που την κρατούσαν όμηρο, «και τους έβαλα να με δουν με διαφορετικό πρίσμα. Να με σέβονται. Εκτιμούν τις γυναίκες που μαγειρεύουν, που καθαρίζουν».
Υποστήριξε ότι τέσσερις ή πέντε ημέρες πριν απελευθερωθεί – στην αρχή της εβδομαδιαίας εκεχειρίας – την έστειλαν στις σήραγγες της Χαμάς: «Χωρίς αέρα, χωρίς φαγητό, με ανοιχτή πληγή».
Εκεί, για πρώτη φορά από τότε που απήχθη, συνάντησε μια χούφτα άλλους Ισραηλινούς ομήρους. Από τη μία, είπε στο Channel 13, ότι χάρηκε που τους είδε, αλλά ένιωθε επίσης ότι κάποιοι απ’ αυτούς «είχαν ήδη χάσει την ελπίδα… ήταν δύσκολο να είσαι αισιόδοξος».
Επανειλημμένα, είπε, οι απαγωγείς της την κορόιδευαν και έλεγαν ψέματα ότι επρόκειτο να απελευθερωθεί αύριο, «για να με σπάσουν συναισθηματικά». Την επόμενη μέρα, τόνισε, αντί να την απελευθερώσουν «μου έλεγαν “είσαι σαν τον Gilad Schalit, ένα χρόνο, δύο χρόνια, τρία χρόνια”, μια αναφορά στον στρατιώτη του IDF που συνελήφθη το 2006 και αφέθηκε ελεύθερος πέντε χρόνια αργότερα, το 2011.
Τόνισε πως δεν πίστευε πραγματικά ότι θα ελευθερωνόταν «μέχρι να επιβιβαστώ στο όχημα του Ισραηλινού Στρατού, μέχρι να περάσω τα σύνορα με το Ισραήλ».
Ακριβώς πριν παραδοθεί στον Ερυθρό Σταυρό, «μου κόλλησαν μια κάμερα στο πρόσωπο και μου είπαν “Πες ότι σου φερθήκαμε καλά, ότι οι άνθρωποι στη Γάζα είναι καλοί}. Τι άλλο έπρεπε να κάνω;». Όταν αφέθηκε ελεύθερη, είπε, το να αφήσει πίσω της άλλους ομήρους ήταν «το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο». «Μου είπαν, “Μία, σε παρακαλώ, φρόντισε να μην μας ξεχάσουν”. Και ζήτησα συγγνώμη που έφευγα», είπε. «Συγγνώμη, λυπάμαι».
