Η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι καλείται όχι μόνο να βάλει οριστικό τέλος στους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μετά τα ισχνά ενθαρρυντικά μηνύματα του βαλτωμένου ΑΕΠ, αλλά και να καλύψει το χαμένο έδαφος των τελευταίων ετών σε θηλιά υπέρογκου χρέους που ξεπερνά τα 2 τρισ. ευρώ, σχεδόν εφτά φορές το ελληνικό χρέος, αναφέρει η Deutsce Welle.
Η μεγαλύτερη περίοδος οικονομικής ύφεσης στη μεταπολεμική Ιταλία αποτελεί επισήμως παρελθόν. Η πολυπόθητη επιστροφή στην ανάπτυξη, που είχαν υποσχεθεί οι τρεις τελευταίες ιταλικές κυβερνήσεις, φαίνεται να υλοποιείται με σημαντική καθυστέρηση.
Η Ιταλική Στατιστική Υπηρεσία (Istat) κατέγραψε ελαφρά αύξηση του ΑΕΠ στο πρώτο τρίμηνο του 2015 κατά 0,3% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Ήταν η πρώτη άνοδος του ΑΕΠ από τα μέσα του 2013, η οποία τερμάτισε μια μακρά περίοδο 14 αλλεπάλληλων υφεσιακών τριμήνων, που συνθέτουν τη μεγαλύτερη κρίση της ιταλικής οικονομίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ηράκλειο έργο
Τη χαρμόσυνη είδηση είχε σπεύσει να προαναγγείλει στα τέλη Απριλίου από τα έδρανα του ιταλικού κοινοβουλίου ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν, λέγοντας ότι «η ιταλική οικονομία ξεπέρασε την ύφεση». Ωστόσο, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, που ανέλαβε τα ηνία πριν από 15 μήνες δρομολογώντας μία σειρά φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων, στέκει τώρα ενώπιον μιας διπλής πρόκλησης. Δεν καλείται απλά να κλείσει οριστικά τον υφεσιακό κύκλο, αλλά και να ανακτήσει το χαμένο για την ιταλική οικονομία έδαφος.
Το έργο που έχει μπροστά της είναι ηράκλειο. Η βιομηχανική παραγωγή έχει εξασθενήσει κατά ένα τέταρτο από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης το 2008, το κατά κεφαλήν εισόδημα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1997 και η ανεργία έχει διπλασιαστεί. Το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του ιταλού πρωθυπουργού δεν έχει πείσει εξ ολοκλήρου. Η Κομισιόν αναμένει για το τρέχον έτος αύξηση του ΑΕΠ μόλις κατά 0,6%. Χειρότερες προοπτικές στην ευρωζώνη έχουν μόνο η Ελλάδα, η Κύπρος και η Φινλανδία. «Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ιταλία καταγράφει και πάλι ανάπτυξη, αλλά το πόσο αργά αναπτύσσεται», σχολιάζει ο Λουίτζι Ζιγκάλες, οικονομολόγος του Booth School of Business του Πανεπιστημίου του Σικάγο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας, η αναιμική ανάπτυξη οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε μέτρα της ΕΚΤ και όχι στις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Η πιο φιλόδοξη εξ αυτών ήταν μέχρι σήμερα η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, που περιλάμβανε μέτρα απορρύθμισης, λιγότερο αυστηρό πλαίσιο προστασίας από τις απολύσεις, νέα βοηθήματα για ανέργους και γενναιόδωρες φοροελαφρύνσεις για επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης.
Η ανεργία στα ύψη
Η ΕΕ και ξένοι επενδυτές χαιρέτισαν τις μεταρρυθμίσεις αυτές, λέγοντας ότι τονώνουν την αγορά εργασίας. Ωστόσο, τα ποσοστά ανεργίας παραμένουν υψηλά. Σύμφωνα με την Istat, τον Μάρτιο η ανεργία κινήθηκε στο 13%. Κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο χάθηκαν 70.000 θέσεις εργασίας. «Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Ρέντσι δεν οδηγεί σε ανάπτυξη, αλλά σε ανάκαμψη χωρίς δημιουργία θέσεων εργασίας», επισημαίνει ο Ρικάρντο Σάνα, εκπρόσωπος του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου εργαζομένων CGIL. Το συνδικάτο κατηγορεί τον ιταλό πρωθυπουργό ότι συνέχισε την πολιτική λιτότητας και ζητεί την τόνωση της οικονομίας με δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες μπορούν να χρηματοδοτηθούν με υψηλότερη φορολόγηση του πλούτου.
Μία κρατική οικονομία όπως της Ιταλίας, που εξέρχεται από βαθιά ύφεση, θα έπρεπε κανονικά να καταγράφει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 2% έως 3% και όχι λιγότερο από 1%, εκτιμά ο Λουίτζι Ζιγκάλες. Ο ιταλός οικονομολόγος διευκρινίζει ότι δεν μπορεί κανείς να καθιστά υπεύθυνο τον Ματέο Ρέντσι για το γεγονός ότι δεν λύνονται άμεσα όλα τα προβλήματα. Ωστόσο, όπως σχολιάζει ο ίδιος, «η κυβέρνηση δεν διαθέτει το όραμα που χρειάζεται η Ιταλία για να αρχίσει και πάλι να αναπτύσσεται».
Πηγή: Deutsche Welle
Δείτε επίσης
Bloomberg: Ευρω-σχέδιο κατά Grexit επιβεβαιώνει τον Ρέντσι
Αντισυνταγματικό το “πάγωμα” συντάξεων στην Ιταλία
