Η ιστορία ενός άνδρα είναι μια ισχυρή υπενθύμιση για τη σημασία της έγκαιρης αναγνώρισης των συμπτωμάτων του καρκίνου. Στα 42 του, ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα τον οδήγησε στον γιατρό, με αποτέλεσμα την διάγνωση με καρκίνο του παγκρέατος. Ο Nick Pifani δεν αγνόησε μια αλλαγή που πολλοί θα θεωρούσαν ασήμαντη και αυτό του έσωσε τη ζωή.
Το Νο1 σύμπτωμα που οδήγησε έναν άνδρα στον γιατρό πριν από τη διάγνωση με καρκίνο
Στα 42 του χρόνια, ο Nick Pifani παρατήρησε μια αλλαγή που πολλοί θα αγνοούσαν, η οποία τον οδήγησε στον γιατρό και σε μια συγκλονιστική διάγνωση με καρκίνο του παγκρέατος. Ο άνδρας θυμάται το σύμπτωμα που του έσωσε τη ζωή και την μάχη που έδωσε ενάντια σε μια ύπουλη ασθένεια. Η προληπτική στάση απέναντι στην υγεία του, βοήθησε τον Nick να νικήσει τον καρκίνο του παγκρέατος, ο οποίος έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας.
Το 2017, ο Nick Pifani παρατήρησε μια αλλαγή στο σώμα του: το φαγητό του προκαλούσε πόνο. Ανεξάρτητα από την ποσότητα που κατανάλωνε, ένιωθε δυσφορία. «Ένιωθα πόνο κάθε φορά που έτρωγα… κάτι που ουσιαστικά με έκανε να μην θέλω να φάω ή να τρώω πολύ μικρές ποσότητες», είπε ο 50χρονος σήμερα άνδρας από το Νιου Τζέρσεϊ. «Άρχισα να χάνω βάρος χωρίς προσπάθεια».
Ο Pifani κάλεσε τον οικογενειακό του γιατρό για να του δώσει παραπεμπτικό για γαστρεντερολόγο. Δυστυχώς, χρειάστηκε να περιμένει περίπου πέντε μήνες για να δει τον νέο γιατρό. Καθώς περίμενε, το σύμπτωμα που κάποτε ήταν δυσάρεστο έγινε επώδυνο και εξαντλητικό. «Είμαι δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Βγήκα ένα πρωί για τρέξιμο και ενώ κανονικά θα έτρεχα 8, 10, 16 χιλιόμετρα, δεν μπορούσα να φτάσω ούτε μέχρι το τέλος του δρόμου γιατί ήμουν υπερβολικά κουρασμένος», εξήγησε.
Γαστρεντερικές ενοχλήσεις και αυξανόμενος πόνος
Ο πόνος που ένιωθε του Pifani εξελίχθηκε σταδιακά. «Ο πόνος σίγουρα δυσκόλεψε τα πράγματα. Θα έλεγα ότι επιδεινώθηκε πολύ ένα Σαββατοκύριακο σε σημείο που δεν κοιμόμουν». Αναρωτήθηκε αν το εργασιακό άγχος συνέβαλλε στα συμπτώματά του.
Μετά από τρεις ημέρες «αφόρητου πόνου στην πλάτη», επισκέφθηκε το τμήμα επειγόντων περιστατικών. «Η δουλειά μου είναι αγχωτική. Ίσως είχα ένα σοβαρό έλκος ή κάτι τέτοιο. Σκέφτηκα, θα πάω εκεί, θα μου κάνουν κάποιες εξετάσεις, θα μου δώσουν κάποια φάρμακα… θα με στείλουν γρήγορα σε έναν γαστρεντερολόγο και μετά θα φύγω».
Η διάγνωση με καρκίνο του παγκρέατος
Οι γιατροί στα επείγοντα σκέφτηκαν ότι θα μπορούσε να είναι πρόβλημα με τη χοληδόχο κύστη ή την σκωληκοειδίτιδα και του έκαναν αξονική τομογραφία. Αυτή αποκάλυψε κάτι ανησυχητικό. «Είχα μια μάζα στο πάγκρεας. Ο γιατρός εκεί δεν ήταν έτοιμος να μου πει ότι είχα καρκίνο του παγκρέατος».
Την επόμενη μέρα, υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία και μέχρι το βράδυ, οι γιατροί είχαν επιβεβαιώσει τη διάγνωση με καρκίνο του παγκρέατος. Ήταν 42 ετών τότε. «Η αντίδρασή μου ήταν ότι πρέπει να βρω τον καλύτερο χειρουργό. Πρέπει να βρω τους καλύτερους γιατρούς για μένα αν θέλω να έχω μια ευκαιρία να τα καταφέρω. Πραγματικά δεν έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να αναστατωθώ πάρα πολύ».
Ο Pifani ήθελε να δείξει ένα γενναίο πρόσωπο στην οικογένειά του. «Αν με έβλεπαν αναστατωμένο, θα αναστατώνονταν κι εκείνοι. Οπότε, δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Ο καρκίνος δεν επηρεάζει μόνο τον άνθρωπο που πάσχει, επηρεάζει και την οικογένειά του».
Η δύσκολη μάχη με τον καρκίνο
Επισκέφθηκε αρκετούς γιατρούς, οι οποίοι συμφώνησαν ότι είχε καρκίνο του παγκρέατος 3ου σταδίου, ανεγχείρητο. Ο όγκος περιέβαλε μέρος της άνω μεσεντερίου αρτηρίας, μιας σημαντικής αρτηρίας που τροφοδοτεί με αίμα το έντερο, και η αφαίρεση του όγκου από την αρτηρία θα μπορούσε να είναι δύσκολη. Ωστόσο, οι γιατροί ήλπιζαν ότι αν ξεκινούσε χημειοθεραπεία, θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν επιτυχώς τη χειρουργική επέμβαση.
Υποβλήθηκε σε έξι κύκλους χημειοθεραπείας, στη συνέχεια σε στοχευμένη ακτινοθεραπεία για πεντέμισι εβδομάδες σε συνδυασμό με χαμηλής δόσης χημειοθεραπεία εβδομαδιαίως. Ολοκλήρωσε τη θεραπεία στα τέλη Αυγούστου 2017 και μέχρι τον Σεπτέμβριο, οι αξονικές του έδειχναν ελπιδοφόρες. «Ο όγκος είχε συρρικνωθεί αρκετά. (Ο γιατρός μου) μπορούσε να δει ότι άρχιζε να υποχωρεί και να απομακρύνεται από την αρτηρία και τις φλέβες».
Τον Οκτώβριο του 2017, υποβλήθηκε σε επέμβαση Whipple, μια χειρουργική επέμβαση διάρκειας άνω των 10 ωρών όπου οι γιατροί αφαιρούν «τμήματα του εντέρου, τμήματα του στομάχου, τμήματα των γύρω λεμφαδένων για να προσπαθήσουν να εντοπίσουν τα πάντα», εξήγησε ο Dr. Arif Kamal, επικεφαλής υπεύθυνος ασθενών της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. «Ήταν μια τεράστια επιτυχία γιατί όταν βγήκε η παθολογική αναφορά, είχα αρνητικά όρια», είπε ο Pifani. «Κανένα σημάδι καρκίνου».
Καρκίνος του παγκρέατος: Μια νόσος με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας
«Ενώ ο καρκίνος του παγκρέατος παραμένει λιγότερο συχνός, αποτελεί την τρίτη πιο κοινή αιτία θανάτων από καρκίνο στις ΗΠΑ, καθιστώντας τον «έναν από τους πιο θανατηφόρους καρκίνους», λέει ο Kamal. «Είναι ένας από τους λίγους όπου στην πραγματικότητα η θνησιμότητα μπορεί, στην πραγματικότητα, να αυξάνεται».
Όταν ο Kamal ξεκίνησε την ιατρική του εκπαίδευση, περίπου 15 χρόνια πριν, το προσδόκιμο ζωής για κάποιον που διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος κυμαινόταν γύρω στους έξι μήνες. Έχει αυξηθεί σταδιακά σε περίπου 15-18 μήνες «με εντατική θεραπεία».
Ωστόσο, αυτό το ποσοστό θνησιμότητας υπερβαίνει αυτό άλλων καρκίνων. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν λιγότερες θεραπείες για τον καρκίνο του παγκρέατος και δεν υπάρχουν επιλογές προσυμπτωματικού ελέγχου. «Δεν υπάρχει τρόπος να τον εντοπίσουμε νωρίς», λέει ο Kamal. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που διατρέχουν μέσο κίνδυνο για καρκίνο του παγκρέατος πραγματικά ποτέ δεν το βρίσκουν ή δεν το γνωρίζουν μέχρι να είναι αρκετά προχωρημένο στάδιο».
Συνήθως, οι άνθρωποι δεν εμφανίζουν συμπτώματα μέχρι ο καρκίνος να έχει εξαπλωθεί σε άλλες θέσεις, όπως το ήπαρ, το στομάχι, τους λεμφαδένες, τις αρτηρίες ή τις φλέβες, σημειώνει ο ειδικός. «Μόλις συμβεί αυτό, είναι σε αρκετά προχωρημένο στάδιο», λέει ο Kamal.
Τα κοινά συμπτώματα του καρκίνου του παγκρέατος
- Πόνος στη μέση της κοιλιάς
- Πόνος που αυξάνεται με το φαγητό
- Αδυναμία κατανάλωσης λιπαρών τροφών
- Χαλαρά κόπρανα μετά την κατανάλωση λιπαρών τροφών
- Ανεξήγητη απώλεια βάρους
- Εξάντληση
- Ίκτερος
Ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος μπορεί να υποβληθούν σε χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και χειρουργική επέμβαση Whipple. Ωστόσο, η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο του καρκίνου, όταν αυτός εντοπιστεί. «Οι χειρουργικές επεμβάσεις – εάν ενδείκνυνται – είναι αρκετά εκτεταμένες», είπε ο Kamal. «Εάν προχωρήσουμε σε χειρουργική επέμβαση, θέλουμε να αφαιρέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ιστό».
«Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή»
Ενώ η ανάρρωση από την 11ωρη χειρουργική επέμβαση ήταν δύσκολη, ο Pifani σημειώνει ότι θα επέλεγε τη χειρουργική επέμβαση «χωρίς δεύτερη σκέψη σε σχέση με το πόσο φρικτή ήταν η χημειοθεραπεία». Δύο μήνες μετά την επέμβαση, επέστρεψε στο τρέξιμο.
«Το πιο δύσκολο κομμάτι, πέρα από τον σωματικό πόνο, είναι ότι πρέπει να μάθεις πώς να τρως ξανά. Πρέπει να τρως μικρά γεύματα γιατί δεν έχεις όλα τα όργανα που είχες πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Οπότε αν φας πάρα πολύ, αρρωσταίνεις», είπε ο άνδρας.
Ο Pifani διαπίστωσε ότι το κρέας ενοχλούσε το στομάχι του, οπότε η διατροφή του περιλαμβάνει πλέον φρούτα, λαχανικά, θαλασσινά και αυγά. «Συνολικά, η διατροφή έχει λειτουργήσει προς όφελός μου. Νιώθω ξανά ο παλιός μου εαυτός, κάτι που είναι υπέροχο».
Ο Pifani έχει χάσει αρκετά μέλη της οικογένειάς του από καρκίνο του παγκρέατος – συμπεριλαμβανομένου ενός εξαδέλφου και ενός θείου που πέθαναν και οι δύο σε έξι μήνες ή λιγότερο – οπότε νιώθει «εξαιρετικά τυχερός». Η οικογένεια έχει μια γενετική μετάλλαξη που αυξάνει την πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο του παγκρέατος. «Έχω μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να την αξιοποιήσω», είπε ο ίδιος.
