Την τελευταία δεκαετία ο Όρμπαν οικοδομεί, με ευρωπαϊκά κονδύλια, ένα «αντιφιλελεύθερο κράτος», όπως αρέσκεται να χαρακτηρίζει τη χώρα του, επισημαίνουν σε ανάλυση τους οι Benjamin Novak και Steven Erlanger στην εφημερίδα New York Times.
Έως πρόσφατα οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες «εθελοτυφλούσαν» στα έργα και τις ημέρες του, επιθυμώντας να μην παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών-μελών. Η αμετροέπεια και η αδιαλλαξία του, ωστόσο, αποτέλεσαν καταλύτη για την επιτάχυνση των διαδικασιών διασφάλισης των δημοκρατικών ιδεωδών στη βάση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προσεχώς θα κρίνει αν θα χρηματοδοτούνται τα κράτη-μέλη που καταπατούν τις βασικές αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Βίκτορ Ορμπαν εξώθησε τις Βρυξέλλες στη θεσμοθέτηση οικονομικών, και όχι αμιγώς πολιτικών, κυρώσεων στα μέλη-ταραξίες. Αυτό ενδέχεται να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, επιτρέποντας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρεμβαίνει, με πρωτόγνωρο τρόπο, σε εσωτερικά θέματα των κρατών, επισημαίνεται στην ανάλυση των New York Times.
Όμως ο τρόπος που ο Ούγγρος ηγέτης οδήγησε σε αυτή την ύστατη λύση τις Βρυξέλλες και η αδυναμία έγκαιρης αντιμετώπισής του μαρτυρούν πολλά για τις εικασίες πάνω στις οποίες βασίστηκε η ίδρυση της Ε.Ε., αλλά και για την αδυναμία διαχείρισης του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Πολλοί ευρωβουλευτές αντελήφθησαν έγκαιρα ότι ο Ορμπαν παραβίαζε τους δημοκρατικούς κανόνες. Οι ενέργειές τους, όμως, παρεμποδίστηκαν από τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή την περασμένη δεκαετία.
