Μια σημαντική αλλαγή έρχεται στο τέλος επιτηδεύματος καθώς σε αυτό εντάσσεται μια νέα κατηγορία φορολογουμένων, όπως αυτό προκύπτει από διάταξη που συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για τον Τελωνειακό Κώδικα που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση.
Της Κατερίνας Φεσσά
Πρόκειται για τα ακίνητα που μισθώνουν οι ιδιοκτήτες ή που υπεκμισθώνονται για βραχυχρόνια μίσθωση καθώς αυτά θα θεωρούνται ως υποκαταστήματα.
Σύμφωνα λοιπόν με το νομοσχέδιο, τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που υποχρεούνται σε καταβολή ετήσιου τέλους επιτηδεύματος είναι τα παρακάτω. Αναλυτικά, ετήσιο τέλος επιτηδεύματος:
- ύψους 800 ευρώ πληρώνουν τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες, κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους.
- ύψους 400 ευρώ καταβάλουν αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες που έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους.
- ύψους 1.000 ευρώ πληρώνουν τα νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους.
- ύψους 500 ευρώ καταβάλουν οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους.
- ύψους 600 ευρώ πληρώνει κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που έχει την έδρα του σε τουριστικούς τόπους σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους ή ακόμη και σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους.
- ύψους 300 ευρώ καταβάλει κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που έχει την έδρα του σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους ή ακόμη και σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους.
Ως υποκατάστημα στην ημεδαπή εκτός της έδρας της επιχείρησης νοείται κάθε:
α. επαγγελματική εγκατάσταση του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας, στην οποία ενεργείται παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα,
β. ακίνητο που μισθώνεται ή υπεκμισθώνεται για βραχυχρόνια μίσθωση. Υπενθυμίζεται πως σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ως ακίνητο στη βραχυχρόνια μίσθωση ορίζεται:
- το διαμέρισμα,
- η μονοκατοικία, εξαιρουμένων των μονοκατοικιών οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί ως τέτοιες λόγω της κατάργησης της σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας,
- οποιαδήποτε άλλη μορφή οικήματος με δομική και λειτουργική αυτοτέλεια,
- τα δωμάτια εντός διαμερισμάτων ή μονοκατοικιών. Εδώ ως ακίνητο νοείται και το δωμάτιο εντός διαμερίσματος όταν διατίθεται για βραχυχρόνια μίσθωση μεμονωμένα απ’ τους υπόλοιπους χώρους του ίδιου διαμερίσματος, άρα και για αυτό το δωμάτιο πρέπει να λαμβάνεται ξεχωριστός ΑΜΑ.
Οι εξαιρέσεις
Δεν λογίζονται ως υποκαταστήματα για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος:
- οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και οι πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι 30 ημέρες,
- οι επαγγελματικές εγκαταστάσεις που στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη, του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος,
- οι εγκαταστάσεις τουριστικών καταλυμάτων εντός παραδοσιακών κτισμάτων, που λειτουργούν σε ξεχωριστά κτίρια, αλλά με ενιαία άδεια λειτουργίας, η οποία εντάσσεται ως ενιαία εγκατάσταση στην ίδια τουριστική μονάδα, καθώς και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις .
Διευκρινίζεται πως για το τέλος του επιτηδεύματος τα παραπάνω ισχύουν από το φορολογικό έτος 2024 και εφεξής, ωστόσο η νέα παράμετρος του μέτρου είναι το ακίνητο που μισθώνεται ή που υπεκμισθώνεται για βραχυχρόνια μίσθωση συμπεριλαμβάνεται σε αυτό.