Σε μία εποχή που «πάσχει» από έλλειψη προτύπων, όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024, συγκινήθηκαν και εμπνεύστηκαν από την δύναμη της ψυχής των αθλητών της Εθνικής μας ομάδας.
Ανάμεσα στους αθλητές μας ήταν η Χριστίνα Γκέντζου, η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο και πρώτο ελληνικό, στο τάε κβον ντο των Παραολυμπιακών Αγώνων, ο Νάσος Γκαβέλας, ο οποίος βγήκε πρώτος για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό των 100 μέτρων Τ11 στην μεγάλη αθλητική διοργάνωση, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο και ο Αντώνης Τσαπατάκης, ο οποίος με χρόνο 1.36:16” κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στον τελικό της κολύμβησης στα 100μ. πρόσθιο ανδρών.
Στο πλευρό των αθλητών στάθηκε η HELLENiQ ENERGY, η οποία πρόσφατα ανακοίνωσε ότι ανανέωσε την συνεργασία της με την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και πλέον, για την επόμενη τετραετία θα είναι ο Χρυσός Χορηγός της, θέτοντας ως στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του παραολυμπιακού κινήματος στη χώρα μας και την διαμόρφωση μια κοινωνίας πιο δίκαιης και ισότιμης για όλους. Ο κορυφαίος ενεργειακός όμιλος στηρίζει αδιαλείπτως από το 2018 την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, με γνώμονα ένα αύριο χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις.
Ποιοι είναι όμως αυτοί οι τρεις αθλητές που έκαναν τους Έλληνες να συγκινηθούν, να χαρούν με την χαρά τους και να νιώσουν περήφανοι;
Χριστίνα Γκέντζου
Η Χριστίνα Γκέντζου γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 2005 και είναι 19 ετών. Κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και αγωνίζεται στον Αθλητικό Σύλλογο Νεαπόλεως.
Η επιτυχημένη αθλήτρια έχει 50% αναπηρία στο αριστερό της χέρι, η οποία της δημιουργήθηκε από λάθος γιατρού την ώρα της γέννησής της. Άρχισε να ασχολείται με το τάε κβον ντο από 12 ετών, παρέα με τον αδελφό και τον ξάδελφό της.
Αγωνίζεται στην κατηγορία Κ44, στα 65 κιλά και προπονήτριά της στο άθλημα που αγαπάει, είναι η Ευαγγελία Βαγγέλογλου.
Το μήνυμά της προς τη νέα γενιά, είναι πως: «Όποιο μειονέκτημα και αν έχεις, πρέπει να το μετατρέψεις σε πλεονέκτημα».
Εκτός από Χάλκινη Παραολυμπιονίκης, η Χριστίνα Γκέντζου είναι και Πρωταθλήτρια Ευρώπης, καθώς τον Μάιο του 2024 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία Κ44 στα 65κ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος παρά τάε κβον ντο, που φιλοξενήθηκε στο Βελιγράδι της Σερβίας.
Στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο των Παραολυμπιακών Αγώνων στην κατηγορία των 65 κιλών (Κ44), η Γκέντζου αγωνίστηκε απέναντι στην Κινέζα Γίναν Γιάο.
Η Ελληνίδα αθλήτρια άρχισε να συγκεντρώνει πόντους, καταφέρνοντας να προηγηθεί με 12-2 μόλις ένα λεπτό πριν από τη λήξη του αγώνα. Παρά τις προσπάθειες της αντιπάλου της, ο αγώνας έληξε με 14-4 υπέρ της Χριστίνας Γκέντζου, η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο και έγραψε ιστορία, καθώς είναι το πρώτο ελληνικό μετάλλιο στο τάε κβον ντο των Παραολυμπιακών Αγώνων.
Μετά τον ιστορικό αυτόν αγώνα, η Χριστίνα Γκέντζου δήλωσε: «Δεν ξέρω πώς αισθάνομαι γιατί ήταν μια περίεργη μέρα, αφού έχασα και μετά μπήκα σε μια διαδικασία να παίξω άλλα δυο παιχνίδια στα οποία έπρεπε να ανταπεξέλθω για να κερδίσω το χάλκινο μετάλλιο.
Ήταν ακραίο όλο αυτό για μένα όμως είμαι πολύ περήφανη διότι ξεπέρασα τον εαυτό μου. Ήμουν χάλια ψυχολογικά επειδή έχασα και δεν το περίμενα. Ύστερα έκατσα, με βοήθησε η δασκάλα μου, η Τάνια η φυσικοθεραπεύτρια μου και όλα τα παιδιά. Βρήκα τον ρυθμό μου και είμαι πολύ χαρούμενη που το ξεπέρασα.
Είχα σχεδόν την μισή ελληνική αποστολή να με υποστηρίζει στις εξέδρες και με βοήθησαν τα παιδιά και μέσα από τα μηνύματα που μου έστειλαν. Το ότι με στήριζαν και με εμψύχωναν ήταν το καλύτερο συναίσθημα. Νομίζω ότι ήταν αυτό που με βοήθησε πιο πολύ στο να ξεκολλήσω από το γεγονός ότι νωρίτερα στεναχωρήθηκα που έχασα».
Καλεσμένη στην εκπομπή «Ο κόσμος των σπορ», αφού επέστρεψε από το Παρίσι, η Χριστίνα Γκέντζου τόνισε: «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, γιατί πριν από πέντε μήνες ονειρευόμουν να ξεκινήσω το παρά τάε κβον ντο και έφτασα μέσα σε πέντε μήνες να παίρνω το χάλκινο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Δεν μπορώ να πω πόσα νιώθω αυτή την στιγμή».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Παραολυμπιονίκης είπε ότι: «Το απόλαυσα πάρα πολύ και έζησα την κάθε στιγμή. Με το που πας στο Παραολυμπιακό χωριό και βλέπεις τους ανθρώπους που είναι εκεί, είσαι ευγνώμων.
Με ανθρώπους οι οποίοι είναι τυφλοί και μπορούν να κάνουν πράγματα που δεν μπορούσες ποτέ να σκεφτείς. Ή με ανθρώπους που δεν έχουν χέρια και τρώνε με τα πόδια τους και λες ότι εσύ κάθεσαι και γκρινιάζεις για πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα.
Ένιωσα πάρα πολύ ευγνώμων που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Ένιωσα ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία φέτος να μπω στην Παραολυμπιακή ομάδα και να είμαι μέλος της, γιατί ήταν απίστευτα τα παιδιά και από υποστήριξη και σαν χαρακτήρες και σαν αθλητές. Είμαι ευγνώμων για τα πάντα!».
Νάσος Γκαβέλας
Ο Νάσος (Αθανάσιος) Γκαβέλας, γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1999 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε.
Όταν ήταν 10 ετών συνειδητοποίησε ότι η όρασή του μειωνόταν, κάτι το οποίο τελικά οφειλόταν στη νόσο Στάργκαρντ. Η συγκεκριμένη γονιδιακή ασθένεια έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της όρασης.
Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4», ο Νάσος Γκαβέλας είχε μιλήσει για την μείωση της όρασής του, λέγοντας πως: «Το είχα πάρει σαν πλάκα. Η μείωση της όρασής μου δεν άλλαξε τον χαρακτήρα μου».
Πιστός στην άποψή του ότι «τα εμπόδια αν θέλουμε τα βλέπουμε. Αν ακολουθήσουμε την καρδιά μας και κλείσουμε τα μάτια μας, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε», ο σπουδαίος αθλητής κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν στον δρόμο του και να διακριθεί ως αθλητής του στίβου.
Ανάμεσα σε άλλα, ο Νάσος Γκαβέλας έχει κερδίσει: το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου το 2018, στα 100μ. κατηγορίας Τ12, το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2023 στο Παρίσι, στα 100μ. κατηγορίας Τ11, καθώς και δύο χρυσά μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2020 και 2024, σε Τόκιο και Παρίσι αντίστοιχα.
Συνοδός του είναι ο πρωταθλητής Γιάννης Νυφαντόπουλος και προπονητές τους, ο Νέστορας Κολοβός και ο Περικλής Χατζηαναστασιάδης.
Μετά τη νίκη του στον τελικό των 100 μέτρων Τ11 στους φετινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες, σε δηλώσεις του στην κάμερα της ΕΡΤ, αποκάλυψε ότι βρέθηκε αντιμέτωπος με ψυχολογική πίεση, κυρίως λόγω της αλλαγής του οδηγού του.
«Δεν θα μιλήσω για τον εαυτό μου, αλλά για όλους τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει κι ένας από αυτούς είναι αυτός εδώ ο βλάκας (σ.σ. Γιάννης Νυφαντόπουλος), που έχει δώσει την ψυχή του εδώ και δύο μήνες. Όπως και με τον Μήτσο πέρυσι, βγάλαμε την ψυχή μας και δυστυχώς το παιδί τραυματίστηκε», είπε και συνεχίζοντας, εξομολογήθηκε: «Αλλά ήρθαμε εδώ για να δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό των 100 μέτρων, ήρθαμε για να κερδίσουμε και όχι για να χάσουμε. Δύο μήνες με τον Γιάννη ήμουν σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση, με τον τραυματισμό του Δημήτρη, όταν μου έλεγαν όλοι: “Τι έγινε Γκαβέλα, μήπως τελείωσες, μήπως δεν μπορείς να τρέξεις;”.
Όχι μάγκες, δεν είναι ότι δεν μπορώ να τρέξω, είναι ότι θέλω χαμόγελο και ανθρώπους να το πιστεύουν παραπάνω από δύο φορές για να κερδίσουμε. Δεν είμαι μόνος μου, είναι και ο Γιάννης, τρέξαμε μέχρι τέλους. Μου είπε, εγώ θα τρέξω, αν θέλεις πέσε κάτω να συρθείς, πονάει, θα βγάλεις δέρμα. Κι έλεγα όχι ρε φίλε μην κάτσω να σκοτωθώ, θα σκοτωθώ στον τερματισμό και θα τους κερδίσουμε με τρία εκατοστά, κι έτσι έγινε».
Σε συνέντευξή του στο «Στούντιο 4» είχε σημειώσει: «Νιώθω ευλογημένος και χαρούμενος για ό,τι έχει συμβεί στη ζωή μου. Στο όνειρό μου βλέπω όπως βλέπω τώρα και όχι όπως έβλεπα παλιά».
Αντώνης Τσαπατάκης
Ο Αντώνης Τσαπατάκης γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου του 1988 στα Χανιά. Ο Παραολυμπιονίκης έδειξε την αγάπη του για το κολύμπι από την ηλικία των πέντε ετών, όταν και ξεκίνησε να αθλείται στη δημόσια πισίνα των Χανίων.
Σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2006, σε ηλικία μόλις 18 ετών, θα παραλύσουν τα κάτω άκρα του και θα ξεκινήσει να κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα που είχε με την μοτοσυκλέτα του, κοντά στη δημόσια πισίνα των Χανίων.
«Έχω φτάσει τους δικούς μου να με βλέπουν όρθιο κι ας μην είμαι. Το μόνο πράγμα για το οποίο στεναχωριέμαι στη ζωή, είναι γιατί έκανα τη μάνα μου να κλαίει, έκανα τη γιαγιά μου, τον θείο μου, τον πατέρα μου τον αδελφό μου… Έκανα τη μάνα μου να κλαίει και αυτό δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να την κάνω να χαμογελάει κι αν δακρύζει, να δακρύζει μόνο για χαρά», είχε αναφέρει ο Αντώνης Τσαπατάκης στην εκπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου το 2016.
Μετά το τροχαίο, ο Αντώνης Τσαπατάκης δεν άφησε πίσω του την αγάπη του για την κολύμβηση και σε λιγότερο από ένα χρόνο επέστρεψε στη πισίνα. Εξάλλου, ο ίδιος έχει πει πως: «Τα εμπόδια πρέπει να υπάρχουν, γιατί μας δυναμώνουν».
Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, ο Παραολυμπιονίκης έχει καταφέρει να διακριθεί στον κόσμο του αθλητισμού, να καταρρίψει Ευρωπαϊκό ρεκόρ και να κατακτήσει δεκάδες μετάλλια. Προπονητής του είναι ο Κωνσταντίνος Νικολαντωνάκης.
Μεταξύ άλλων, ο Αντώνης Τσαπατάκης έχει στη κατοχή του δύο Παραολυμπιακά μετάλλια, καθώς στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 100μ. πρόσθιο SB4, ενώ στους φετινούς Παραολυμπιακούς κέρδισε στην ίδια κατηγορία την 2η θέση και το αργυρό μετάλλιο.
Ο επιτυχημένος αθλητής λίγο μετά την ολοκλήρωση της κούρσας του, έστειλε ένα συγκλονιστικό μήνυμα: «Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που θα παραδεχθώ ότι κάτι δεν το μπορώ… Δεν μπορώ να τα παρατάω. Δεκαπέντε χρόνια ως αθλητής ΑμεΑ, δεν τα παράτησα καμία φορά. Σήμερα είναι ακόμα μία μέρα και θα υπάρξουν πολλές περισσότερες!».