«Έφυγε», λένε, ο Σταύρος Σαράφης. Λαθεύουν! «Φεύγει» ποτέ ένας ωραίος άνθρωπος; Εδώ μαζί μας – στην ψυχή και στο μυαλό μας – μένει για πάντα!
Οι άνθρωποι πεθαίνουν, όταν λησμονούνται. Κι ο «Καίσαρας» είναι αλησμόνητος. Θρύλος του ΠΑΟΚ αποτέλεσε (αποτελεί και θα αποτελεί..) «κίονα» του «Παρθενώνα» της Τούμπας.
Βασανίσθηκε πολύ στη ζωή του. Βασανίσθηκε και στον θάνατο. Έδωσε πολλές, πάρα πολλές μάχες. Τις κέρδισε όλες εκτός από μία. Την τελευταία. Ακόμη και σε αυτήν όμως, έπεσε ηρωικά μαχόμενος…
Από τα πιο λαμπρά αστέρια του «γαλαξία» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σύμβολο… Σημαία του «δικέφαλου». Μνημείο ήθους. Εκφραστής λεβεντιάς. Καταρράκτης ορμητικός στο γήπεδο. Γάργαρα νερό έξω από αυτό! Ψυχούλα…
Πρώτος σκόρερ στη ιστορία του. Απύθμενα ΠΑΟΚτσής. Από τα 17 του στην υπηρεσία του «δικέφαλου»! Ο Σταύρος Σαράφης δεν άλλαξε φανέλα. Σε 13 χρόνια (1968-1981) στην Τούμπα, μέτρησε 358 αγώνες και 136 γκολ. Πανηγύρισε την κατάκτηση ενός Πρωταθλήματος (1976) και δύο Κυπέλλων Ελλάδος (1972, 1974).
Υπήρξε φυσικά και διεθνής με την Εθνικής με 32 φορές αγώνες κι 7 γκολ.. Στα 13 του έπαιξε με την εθνική Νέων Με την Ενόπλων κατέκτησε την 3η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου (ΣΙΣΜ) το 1972.
Τον διεκδίκησαν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ. Έγινε …σκοτωμός για την υπογραφή του. Την έβαλε για τον ΠΑΟΚ επειδή αυτός ανέλαβε τα έξοδα επέμβασης για αφαίρεση σκωληκοειδούς απόφυσης…
Είναι πλατιά η θλίψη και βαθιά η οδύνη για κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο του τόπου μας. Ο Σταύρος Σαράφης ήταν κι είναι (ως …αλησμόνητος) ένα ατόφιο διαμαντένιο κόσμημα στο στήθος του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δεν τού λέμε «καλό ταξίδι». Είπαμε: Ο «Καίσαρας» δεν «φεύγει» Εδώ μένει για πάντα…
Του Αριστείδη Νικολάκη
