Σχολεία: Καταγγελίες για ακατάλληλα κτίρια: «Στέλνουμε τα παιδιά μας για να τραυματίζονται ή να σκοτώνονται;»

Το δυστύχημα σε σχολείο στις Σέρρες, όπου άφησε την τελευταία του πνοή ένας 11χρονος μαθητής και τραυματίστηκαν άλλοι δύο έπειτα από έκρηξη που σημειώθηκε στο λεβητοστάσιο, επαναφέρει πιο επιτακτικά από ποτέ το ζήτημα της σχολικής στέγης και των προβλημάτων που υπάρχουν.

«Στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, σε ένα θεωρητικά ασφαλές περιβάλλον και γυρνούν τραυματισμένα ή σκοτώνονται;» τόνισε στον Realfm 97,8 και την εκπομπή του Μάνου Νιφλή ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας, Θανάσης Κοκονάς, ο οποίος επεσήμανε μια σειρά από προβλήματα που υπάρχουν στα σχολεία.

«Γιατί ο λέβητας είναι σε τέτοιο σημείο στον προαύλιο χώρο, όταν στο σπίτι μας τον βάζουμε σε συγκεκριμένους χώρους, έρχεται η Πυροσβεστική για έλεγχο κλπ. Οι λέβητες στα σχολεία είναι όπου να’ ναι. Είναι δίπλα σε αίθουσες, υπάρχουν σχολεία όπου οι μαθητές έχουν πρόσβαση στα λεβητοστάσια» τόνισε ο κ. Κοκονάς.

«Η κατάσταση με τη σχολική στέγη είναι ένα πρόβλημα που έχουμε εντοπίσει εδώ και πολλά χρόνια. Από τη στιγμή που πέρασε η ευθύνη της συντήρησης των σχολείων στους Δήμους η κατάσταση αντί να καλυτερεύει, χειροτερεύει. Οι Δήμοι χωρίς χρηματοδότηση δεν μπορούν να συντηρήσουν τα σχολεία. Έχουμε πολλές περιπτώσεις ιδιωτών που μπαίνουν στα σχολεία, οι Δήμοι δεν έχουν τεχνικές υπηρεσίες, συντηρητές μόνιμους, επιστάτες στα σχολεία.

Στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο και γυρνούν τραυματισμένα ή σκοτώνονται; Είναι ένα έγκλημα αυτό. Ακούμε το υπουργείο Παιδείας να λέει ότι θα αποδοθούν ευθύνες σε αυτόν που φταίει. Αν δεν φταίει το υπουργείο για τη λειτουργία των σχολείων ποιος φταίει;» είπε ο κ. Κοκονάς.

Όπως υποστήριξε, «δεν μπορεί να κοστολογηθεί καμία ζωή μαθητή. Πρέπει να χτιστούν σχολεία, πραγματικά σχολεία. Με λέβητες που θα είναι σε συγκεκριμένους χώρους, με προσβάσεις για ΑμεΑ, με ανελκυστήρες, με χώρους κατάλληλους για παιχνίδι. Είμαστε στο 2022. Τα παιδιά μας δεν μπορούν να πηγαίνουν σε σχολεία που χτίστηκαν το ’50 και το ’60 χωρίς οικοδομικές άδειες, χωρίς πυροπροστασία, χωρίς αντισεισμική προστασία κ.α.»

Ο ίδιος απαρίθμησε μια σειρά από περιστατικά και παραδείγματα που καταδεικνύουν το θέμα της σχολικής στέγης όπως, το ταβάνι που έπεσε σε σχολείο στον Δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη, οι σοβάδες που έπεφταν σε σχολείο του Δήμου Χίου, το παράθυρο που «έφυγε» ενώ έκαναν μάθημα τα παιδιά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τα παιδιά που έβγαιναν από το σχολείο πατώντας πάνω στα θρανία σε σχολείο της Αθήνας, όταν αυτό πλημμύρισε, το στέγαστρο που κατέρρευσε στο 1ο Γυμνάσιο στο Ηράκλειο κ.α.

«Είναι παντού, είτε στην Περιφέρεια, είτε στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη. Πρέπει να σταματήσουν ο ένας να πετά το μπαλάκι στον άλλον. Οι Δήμοι λένε ότι δεν μπορούν να συντηρήσουν τα σχολεία, ότι δεν έχουν προσωπικό. Θέλουμε να υπάρχει ένας σχεδιασμός κεντρικά για να ξέρουμε σε ποιον απευθυνόμαστε. Πρέπει να διεκδικήσουν χρηματοδότηση οι Δήμοι για να μπορέσουν να το κάνουν οργανωμένα».

Ακούστε το ηχητικό:

 

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ