H αθέατη όψη των πολεμικών ενεργειών της Τουρκίας στα κατεχόμενα εδάφη της βορείου Συρίας και ο σκοτεινός ρόλος της παραστρατιωτικής οργάνωσης “ANS”.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Μπορεί κάποιος να εξοντώσει τον άμαχο πληθυσμό μιας χώρας χωρίς να χρειαστεί να ρίξει σφαίρες ή πυραύλους εναντίον του; Κι όμως μπορεί! Η Τουρκία, συνεπής στο εγκληματικό παρελθόν και παρόν της, δείχνει ότι ξέρει να το κάνει και μάλιστα με τον πιο ύπουλο τρόπο. Στο στόχαστρό της, οι πολυάριθμοι κουρδικοί πληθυσμοί στη Βόρειο Συρία, τους οποίους επιδιώκει να εξαθλιώσει, να αποδεκατίσει και τελικά να αφανίσει ολοκληρωτικά.
Ως όπλο σε αυτήν την ασύλληπτης βαρβαρότητας υβριδική επιχείρηση που έχει εξαπολύσει εναντίον των Κούρδων, χρησιμοποιεί το νερό.
Το καθεστώς Ερντογάν, εκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι οι πηγές του Ευφράτη και του Τίγρη όπως και των σπουδαιότερων παραποτάμων τους βρίσκονται σε τουρκικό έδαφος ρέοντας από εκεί προς τα εδάφη όπου κατοικούν οι Κούρδοι, ελέγχει τους υδατοαποταμιευτήρες ή ανεγείρει υδατοφράγματα, προκειμένου να ανασχέσει ή και να διακόψει τελείως τη ροή των υδάτων.
Κουρέλι η διμερής συμφωνία
Ενώ από το 1987 η Τουρκία έχει δεσμευτεί, κατόπιν διμερούς συμφωνίας με την Συρία, να επιτρέπει να περνούν τουλάχιστον 500 κυβικά νερού του Ευφράτη προς τη Συρία το δευτερόλεπτο, το καθεστώς Ερντογάν, συνεπές στη ροπή του να παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες, διακόπτει κατά το δοκούν τη ροή των ποταμών και των παραποτάμων. Δίχως όμως το πολύτιμο νερό τους, που εδώ και χιλιετίες τροφοδοτεί την Μεσοποταμία, ολόκληρη η γεωγραφική αυτή περιοχή κινδυνεύει με ερημοποίηση και για τους εκεί διαμένοντες πληθυσμούς τίθεται θέμα επιβίωσης.
Έτσι, σαν να μην τους έφταναν τα κατοχικά στρατεύματα που διατηρεί η Τουρκία σε Βόρεια Συρία και Βόρειο Ιράκ, οι κουρδικοί πληθυσμοί των περιοχών αυτών που αγγίζουν τα εννιά εκατομμύρια, βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με την ξηρασία και την δίψα.
Αν λάβει όμως κάποιος υπόψη του ότι το πόσιμο νερό αποτελεί το βασικότερο στοιχείο για την επιβίωση του ανθρώπου, τότε η στέρησή του από αμάχους πληθυσμούς εκατομμυρίων, ισοδυναμεί με γενοκτονικού τύπου αργή, μαζική δολοφονία! Μάλιστα, στις κουρδικές περιοχές η ροή των ποταμών χρησιμοποιείται όχι μόνο για πόσιμες ανάγκες και πότισμα της γης, αλλά και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συνεπώς το κακό γίνεται διπλό για τους Κούρδους της Συρίας, αφού με την διακοπή της ροής στερούνται εκτός από το πόσιμο νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα!
Ανθρωπιστική κρίση
Ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή δεν είναι απλώς αποσταθεροποιητικός, είναι εγκληματικός! Μια εκτεταμένη ανθρωπιστική κρίση στην παρευφράτια περιοχή βρίσκεται προ των πυλών με ευθύνη της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία διακυβεύει την επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων.
Και είναι πλέον κάτι περισσότερο από προφανές, ότι μέσω της διατήρησης τουρκικών στρατευμάτων σε συνδυασμό με την εργαλειοποίηση του ελέγχου ροής του νερού, η Τουρκία επιχειρεί να καταστήσει τις κουρδικές περιοχές της Βορείου Συρίας και του Βορείου Ιράκ σε ζώνες τουρκικής επιρροής, αποσκοπώντας κατά βάθος στην πρόκληση πληθυσμιακών ανακατατάξεων.
«Κατέχουν τη γη μας και μας κόβουν το νερό μας!», φωνάζουν με απόγνωση οι Κούρδοι κάτοικοι της περιοχής για τους Τούρκους, χωρίς όμως μέχρι στιγμής οι κραυγές τους να βρίσκουν ανταπόκριση στον διεθνή παράγοντα.
Οι παραστρατιωτικοί της “ANS” και η χρηματοδότηση από την Τουρκία
Κάποιες ξένες οργανώσεις έχουν κρούσει ήδη δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου, με την ολλανδική ΜΚΟ «PAX for Peace» να προσκομίζει πριν από λίγες ημέρες ακλόνητα τεκμήρια προερχόμενα από επιτόπια έρευνα και ανάλυση δορυφορικών εικόνων, που αποδεικνύουν ότι ομάδα παραστρατιωτικών με την επωνυμία ANS που χρηματοδοτείται από την Τουρκία έστησε το περασμένο καλοκαίρι τρία αναχώματα στον παραπόταμο Χαμπούρ στη Βόρεια Συρία, αποκόπτοντας με τον τρόπο αυτόν χιλιάδες οικογένειες από την πρόσβαση στο πόσιμο νερό και μάλιστα εντός του θέρους.
Στην έκθεσή της, η ολλανδική ΜΚΟ κάνει απερίφραστα λόγο για παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από την Τουρκία: «Αυτό ενδέχεται να είναι μια υπολογισμένη κίνηση του ANS με στόχο τη λιμοκτονία του άμαχου πληθυσμού και τον αναγκαστικό εκτοπισμό του ως τακτική πολέμου».
Ταυτόχρονα, καλεί την διεθνή κοινότητα να πιέσει την Τουρκία ώστε να παύσει να κωλύει την πρόσβαση των αμάχων στο πόσιμο νερό.
Το τουρκικό καθεστώς, εργαλειοποιώντας με υβριδικό τρόπο πότε τους μετανάστες και πότε βασικά ανθρώπινα αγαθά όπως το νερό, δεν σταματά να δείχνει το αδίστακτο και απάνθρωπό του πρόσωπο.
Εκτός από τις ανθρωπιστικές και οικολογικές καταστροφές που προκαλεί, συνεχίζει να διατηρεί κατοχικά στρατεύματα σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ και Λιβύη, θέτοντας την ανεξαρτησία των χωρών αυτών εν αμφιβόλω.
Η εφαρμοζόμενη τουρκική στρατηγική δεν διακυβεύει απλά την ειρήνη και την σταθερότητα, αλλά «τραυματίζει» αυτήν την ίδια την ανθρωπότητα και τις βασικές ανθρωπιστικές αξίες του πολιτισμένου κόσμου.
Η λήψη μέτρων από τη διεθνή κοινότητα καθίσταται πιο επιτακτική παρά ποτέ, καθώς όσο δεν υπάρχει αντίδραση τόσο το τουρκικό καθεστώς ενθαρρύνεται και συνεχίζει τις εγκληματικές πρακτικές του σε βάρος των αμάχων.
