Η Τουρκία φέρεται αποφασισμένη να ενισχύσει την πρόσδεσή της στο ρωσικό άρμα, ωθώντας την ένταση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στα άκρα, με αφορμή την προμήθεια και ενεργοποίηση του αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Όπως αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, επικαλούμενο δηλώσεις του Alexander Mikheyev, Προέδρου της Rosoboronexport – κατασκευάστριας εταιρείας των S-400, η Τουρκία βρίσκεται πολύ κοντά στην υπογραφή για την αγορά και δεύτερης συστοιχίας του αντιεροπορικού συστήματος.
Από την πρώτη προμήθεια του αντιπυραυλικού συστήματος ξεκίνησε μία ζωηρή συζήτηση για το πού μπορεί να τοποθετήσει η Τουρκία τους S-400.
Η εμβέλεια των 400 χλμ προκάλεσε αρκετά σενάρια, με κυριότερο την ανησυχία ότι θα «κλειδώσει» το Αιγαίο, αλλά και τις αεροπορικές βάσεις της Ελλάδας, αφού κάθε κίνηση θα ανιχνευόταν από τα τουρκικά ραντάρ και οι πύραυλοι θα προχωρούσαν σε αντίστοιχα πλήγματα.
Οι S-400 και το ελληνικό “πεντάγωνο”
Μόνο που σύμφωνα με πληροφορίες του enikos.gr στο ελληνικό «πεντάγωνο» δεν ενστερνίζονται αυτή την ανησυχία, αντίθετα, προβάλλουν 4 ισχυρούς λόγους για τους οποίους η Άγκυρα ανησυχεί περισσότερο.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την φύση του συστήματος, το οποίο είναι αντιαεροπορικό μακράς εμβέλειας και χρειάζεται «στρώματα» προστασίας. Όσο πανίσχυρο κι αν είναι, είναι ευάλωτο σε επιθέσεις κορεσμού και μάλιστα από σχετικά κοντινές αποστάσεις, κάτω των 40 μιλίων.
O δεύτερος είναι το Σύστημα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) RM-70, που διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός, που πρόσφατα το δοκίμασε στα πεδία βολής Κρήτης και Πετρωτών Ξάνθης, με τους νέους πυραύλους, σερβικής κατασκευής, που αύξησαν την εμβέλειά του κατά 100%. Μάλιστα, έχει υπογραφεί συμφωνία με τα ΕΑΣ για συμπαραγωγή των πυραύλων στην Ελλάδα.
Η χώρα μας είχε αποκτήσει το 1994 116 συστήματα από τα πρώην ανατολικογερμανικά αποθέματα με χιλιάδες ρουκέτες. Πλέον, μετά την αναβάθμιση, έχουν αποκτήσει εμβέλεια 40 χιλιομέτρων, που σημαίνει ότι καμία τουρκική επιχείρηση απόβασης, πολύ περισσότερο βάση για S-400, δεν μένει στο απυρόβλητο στα μικρασιατικά παράλια.
Ο τρίτος λόγος είναι το αμερικανικό σύστημα MLRS, που μπορεί να επιφέρει πλήγματα σε πολύ μεγαλύτερο βάθος. Αυτή τη στιγμή το Πυροβολικό του Ελληνικού Στρατού διαθέτει 36 αυτοκινούμενους εκτοξευτές Μ270 MLRS, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη ακρίβεια και φυσικά αποτελεσματικότητα από τα πάντζερ του πυροβολικού PZH-2000, που αποτελούν ότι πιο ισχυρό υπάρχει σε αυτοκινούμενο πυροβόλο, στον Έβρο.
Με εμβέλεια στόχου άνω των 160 χλμ, οι 152 πύραυλοι ATACMS Block1 που διαθέτει η Ελλάδα, μπορούν να επιφέρουν πλήγματα βάθους στην αντίπαλη άμυνα, καταστρέφοντας ζωτικές εγκαταστάσεις. Και πάλι, οι S-400, εάν βρίσκονται εντός της εμβέλειας τους, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία καταιγίδα από πυραύλους του MLRS.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων μελετά το πρόγραμμα αναβάθμισής τους. Υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής τους για «βαθύ πλήγμα», αυξάνοντας το βεληνεκές τους στα 480χλμ, δηλαδή πλέον του βεληνεκές των S-400.
Τέλος, είναι οι «γαλλικές ριπές». Τα Mirage 2000-5 Mk2 και τα Rafale F3R μπορούν να φέρουν τους πυραύλους – τρόμο της τουρκικής αεράμυνας Scalp. Αν και οι επίσημες αναφέρουν ότι το βλήμα cruise SCALP-EG έχει εμβέλεια πλήγματος τα 250 χλμ, ανεπίσημες αναφορές ανεβάζουν την δυνατότητα στα 450 χλμ.
Οι παραπάνω λόγοι εξηγούν και την εμμονή της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.
