ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Βλέπω πολλά χρόνια παραστάσεις για παιδιά. Από μωρό με πήγαινε η μαμά μου με την αδελφή μου στις έξοχες παραστάσεις που έφτιαχνε η Ξένια Καλογεροπούλου και στο πέρασμα του χρόνου αγαπούσα να… τρυπώνω σε δουλειές που απευθύνοντας σε μικρά και μεγαλύτερα παιδιά -αν κι ήταν πια σπάνιες οι φορές που με κέντριζαν – κέρδιζαν. Χθες το πρωί, με το που ξεκίνησε στο Βασιλικό Θέατρο του ΚΘΒΕ ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου, ένιωσα το χρόνο να γυρίζει πίσω, να γελάω, να συγκινούμαι, να τραγουδάω, να συμμετέχω όπως όταν ήμουν παιδί – και πάνε… αιώνες από τότε. Καθόμουν σε ένα θεωρείο του θεάτρου και πλάγια ήταν ένας μπόμπιρας αρχικά μόνος του και μετά με το μπαμπά του, που «φλεγόταν» από χαρά που έβλεπε την παράσταση που έφτιαξε με μαεστρία και κυρίως με ψυχή ο εξαιρετικός Τάκης Τζαμαργιάς που μας κάνει όλο και πιο ακριβά θεατρικά δώρα. Δεν είχα δει κανένα από τα παλιότερα ανεβάσματα του εν λόγω έργου που είχε κάνει, αλλά από τις πρόβες που είχα τρυπώσει είχα καταλάβει πως κάτι ιδιαίτερο έφτιαχνε… Ένιωσα παιδί ξανά -κι αυτό είναι ένα ανεκτίμητο δώρο που έλαβα. Νομίζω ότι οποιοσδήποτε απολαύσει την θαυμάσια παράσταση του Τζαμαργιά -και πρέπει να το κάνουν όλοι- θα νιώσει όμως εγώ… Ναι,ο «Περίπατος» που έφτιαξε ο Τζαμαργιάς είναι ένας συναρπαστικός «Περίπατος» υψηλής αισθητικής και… κλέβει μικρά και μεγάλα παιδιά -όπως κι εγώ! Το λατρεμένο μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη ευτυχεί στη δραματοποίησή του από τον ίδιο τον Τζαμαργιά και τον Σάββα Κυριακίδη.
Ένας μεγάλος, περίπατος, ένα δυνατό ταξίδι συναισθημάτων, ένα έργο που συνδυάζει τη σκληρή πραγματικότητα και την αγωνία της επιβίωσης με την ελαφρότητα και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Ένα μικρό «διαμάντι» που μεταδίδει μηνύματα ελπίδας κι αισιοδοξίας ότι οι άνθρωποι μπορούν να τα καταφέρουν και στις πιο αντίξοες, άγριες συνθήκες. Μα πόσο σημαντικό είναι σε τόσο χαλεπούς καιρούς να ανεβαίνουν με τόσο εμπνευσμένο τρόπο έργα που μιλούν για αξίες και ιδανικά! Ο Τζαμαργιάς με όχημα το έργο αυτό δεν μιλά μόνο για τα χρόνια της κατοχής αλλά για τη φρίκη του πολέμου, τη δύναμη που πρέπει να βρίσκουμε ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να χάνονται κάτω από τα πόδια μας «…για μια καινούργια ζωή». Τι ωραίο μάθημα ζωής για τα παιδάκια που είχαν κατακλύσει το χώρο και για πάνω από δύο ώρες παρακολουθούσαν «μαγεμένα» τα επί σκηνής δρώμενα. Μια παράσταση-ψυχής είναι ο «Περίπατος» του Τζαμαργιά, θα το τονίσω ξανά. Σε κάνει να γελάς μέχρι δακρίων στις κωμικές νότες, να τραγουδάς, να συγκινείσαι με τις δραματικές κορυφώσεις. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να γίνεται παιδί με κατακόκκινα μάγουλα και σκούπισα πολλές φορές τα δάκριά μου -είτε από χαρά, είτε από λύπη.
ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ εντυπωσιακότατη. Ναι, πρόκειται για μια υπερπαραγωγή του ΚΘΒΕ Η «νίκη» του Τζαμαργιά οφείλεται και στους εξαίρετους συνεργάτες του. Στον Δημήτρη Ζαβρό καταρχήν που έντυσε την παράσταση με υπέροχα τραγούδια και θεϊκές μουσικές- βγαίνοντας από το θέατρο τα τραγουδούσα, όπως όταν ήμουν παιδί κι έβγαινα με την αδελφή μου από το «Αθηνά» τραγουδώντας τον Μορμόλη… Και στον Εδουάρδο Γεωργίου φυσικά που έστησε ένα λειτουργικότατο, εξαιρετικό σκηνικό. Όσο για τους ηθοποιούς; Ο ταλαντούχος Γιάννης Γκρέζιος δεν παίζει τον Πέτρο! «Είναι» ο Πέτρος, έχοντας την αθωότητά του, την ανεμελιά του, τη μεγάλη καρδιά του, την ευαισθησία του, τη δυναμική του, τις πληγές του, τον πόνο του, την ανάγκη του να μείνει όρθιος και να παλέψει. Έξοχος! Πλάι του σαρώνει τη σκηνή ο ταλαντούχος Βασίλης Παπαδόπουλος στον απαιτητικό ρόλο του φίλου του, του Σωτήρη. Άμεσος κι ακριβής, υπόσχεται πολλά για το μέλλον. Μαζί τους εξαιρετικές επιδόσεις έχουν οι Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Άννα Κυριακίδου, Κατερίνα Πλεξίδα, Αίγλη Κατσίκη, Λευτέρης Αγγελάκης Ιωάννης Βαρβαρέσος, Πολυξένη Σπυροπούλου, Δημήτρης Καρτόκης, Δημήτρης Κολοβός, Παναγιώτης Μπιμπλής, Εύα Σωφρονίδου, Στέργιος Τζαφέρης, Δημήτρης Τσεσμελής, Μανώλης Φουντούλης
