Η πλατεία που για πολλούς χαρακτηρίζεται Ομφαλός της πόλης, δημιουργήθηκε το 1846 και έλαβε την ονομασία Πλατεία Ανακτόρων. Σστη συνέχεια, μετονομάστηκε σε Πλατεία Όθωνος και το 1862, πήρε το όνομα που έχει ως σήμερα, δηλαδή Πλατεία Ομονοίας. Αυτό έγινε επειδή τότε, συγκεντρώθηκαν εκεί και έδωσαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών ιδεολογιών, που είχαν προκαλέσει αιματηρές ταραχές.
Το 1960 κατασκευάστηκε κεντρικό σιντριβάνι στο μέσον της πλατείας. Το 1988, στο κέντρο του σιντριβανιού, τοποθετήθηκε το άγαλμα του Δρομέα, του Έλληνα γλύπτη Κώστα Βαρώτσου, οποίο τώρα βρίσκεται στην πλατεία της Μεγάλης του Γένους Σχολή, απέναντι από την Εθνική Πινακοθήκη. Είναι η πιο παλιά πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και οι οδοί Κοτοπούλη και Δώρου, που σήμερα έχουν πεζοδρομηθεί.
Το 1992 αφαιρείται όλο το πράσινο που υπήρχε, αλλάζει από κυκλική και γίνεται παραλληλόγραμμη και τοποθετείται το γλυπτό «Πεντάκυκλος». Το 2020, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της νέας ανακαινισμένης εκδοχής της πλατείας, με το επιβλητικό σιντριβάνι 30 μέτρων, με 13 πίδακες, 188 δέσμες νερού και 90 υποβρύχιους προβολείς ανάμεσα στο γρασίδι. Η πλατεία και η γειτονική ευρύτερη περιοχή της, για καιρό παραμελημένες, πλέον, γνωρίζουν νέα άνθηση και νέο επενδυτικό ενδιαφέρον, με το τελευταίο να εστιάζεται, κυρίως, στους ξενοδοχειακούς και εμπορικούς τομείς
Η δημοτική αρχή τα τελευταία χρόνια κάνει σοβαρές προσπάθειες για την αναβάθμιση και την εξυγίανσή της, έτσι ώστε να ξαναβρεί τη θέση κατείχε κατά τις περιόδους της ακμής της.
Εντυπωσιακά είναι τα νεοκλασικά κτίρια που βρίσκονται στην συμβολή των οδών Πανεπιστημίου 68 και Πατησίων που κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα κτίρια στην Αθηνάς 69 & πλ. Ομονοίας και Αθηνάς 64 & πλ. Ομονοίας, τα οποία χτίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1880 και κηρύχθηκαν διατηρητέα το 1976, θεωρούνται αντιπροσωπευτικά έργα του Ερνέστου Τσίλλερ. Στην πλ. Ομονοίας και οδού Δώρου, σε ένα νεοκλασικό διατηρητέο κτίριο της δεκαετίας του 1860, ιδρύθηκε το 1920 πολυτελές καφενείο με 100 μαρμάρινα τραπέζια, έναν εντυπωσιακό ζωγραφικό διάκοσμο και με ιδιαίτερη επίπλωση. Επίσης, εκεί είναι και το τριώροφο Μέγαρο Βογιατζίδη, στην 3η Σεπτεμβρίου 2 & πλ. Ομονοίας, της δεκαετίας του 1870.
