Τέσσεριςημέρες έμεινε στον αέρα η δήλωση Ερντογάν που γκάριζε ότι «δεν υπάρχει Κύπρος», ώσπου ο πολυπράγμων υπουργός Εξωτερικών να ασχοληθεί και να απαντήσει (με μια απάντηση για γέλια – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Και λέω «γκάριζε» η δήλωση Ερντογάν, διότι ο άνθρωπος πιστεύει πλέον ότι οι γάιδαροι πετάνε, ότι η «Κύπρος δεν υπάρχει» και ότι οι μαντίλες είναι σάβανα για Κούρδους αγωνιστές.
Βεβαίως, ο κ. Ερντογάν τη δουλειά του κάνει. Η επιβολή στην τουρκική κοινωνία της νεοϊσλαμιστικήςατζέντας του κυβερνώντος κόμματος, βιαίως ή στο λάου-λάου, είναι πρόβλημα του τουρκικού λαού και ο ίδιος πρέπει να το αντιμετωπίσει. Η νεοοθωμανικήατζέντα όμως, ή καλύτερα η νεοοθωμανική στρατηγική, μας αφορά κι εμάς. Μας αφορά και μας κόφτει.
Οσολοιπόν η δήλωση Ερντογάν πέταγε σαν γάιδαρος στον αέρα και γκάριζε ότι «Κύπρος δεν υπάρχει», ο Γιωργάκης βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη και φύτευε δεντράκια (μαζί με τη γλάστρα τους!) στο πάρκο Γκεζί – εκεί που έγιναν οι πρόσφατες μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Πόλη.
Εύκολοςσταεύκολα (στις συμβολιστικές κινήσεις) ο Γιωργάκης, αλλά ραγιάςσταδύσκολα (στη νεοοθωμανική στρατηγική), δεν βρήκε ούτεμιαλέξηναπει κόντρα στη συγκεκριμένη δήλωση Ερντογάν, παρ’ ότι, ως πρώην υπουργός Εξωτερικών και ο ίδιος, ξέρει ή όφειλε να ξέρει τη διπλωματική βαρύτητα των δηλώσεων που δημιουργούν προηγούμενο όταν μένουν αναπάντητες.
Αλλάσετινααπαντήσει ο ποδηλάτης που έβαλε το δάκτυλό του στην αλυσίδα του ατίθασου οχήματος εν κινήσει; Τι να πει ο εκ των εμπνευστών του ΣχεδίουΑνάν; Τι να πει ο άνθρωπος
που μαζί με τον μακαρίτη Τζεμ κατέστρωνε τον πολιτικώς ορθό τρόπο που θα έπρεπε να γράφονται τα βιβλία της Ιστορίας για τα σχολεία, ώστε να μην υπομιμνήσκουν τάχα παλαιά μίση; (Ενώ στην πραγματικότητα, διά της λήθης, δεν θα μπορούσαν παρά να οδηγήσουν στην επανάληψη των ίδιων λαθών, άρα νέων τραγωδιών.)
Πρέπει να έχεις μυαλό κουκούτσι (και να το επιχορηγεί ο Σόρος, όπως επιχορήγησε και την αντίστοιχη ξυγγραφή) για να πιστεύεις ότι η λήθη μπορεί να είναι πιο χρήσιμη από την α-λήθεια στα ανθρώπινα. Ολβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν! και για έναν λαό η αυτογνωσία αποτελεί προϋπόθεση του ζην, του επιζήν (κι ενίοτε του ευ ζην). Ο Γιωργάκης υπήρξε στο αντίθετοπακέτο. Βουτηγμένος μέσα στον «αυτοπροσδιορισμό», τις «αφηγήσεις», τα «φαντασιακά» και τις λοιπές αμερικανιές, υπήρξε η χαρά του Τζεμ, όταν η βλακώδης πολιτική του ελάμβανε σάρκα και οστά σε περιπτώσεις όπως το δυσώνυμο έργο της κυρίας Ρεπούση τότε, ή τα δεντράκια στην πλατεία Γκεζί σήμερα – φυτεμένα μέσα στη γλάστρα τους, από χέρι του θανατά.
Η κυβερνητική διαδρομή Γιωργάκη απ’ το «λεφτά υπάρχουν» ώς το Καστελόριζο υπήρξε σύντομη, το έργο του όμως θανάσιμο. Σαν το δενδράκι στην πλατεία Γκεζί έθαψε τότε την ίδια την Ελλάδα σε χώμα βαρύ.Μαύρο. Απ’ τα τευτονικά δάση φερμένο. Τοέγκλημα Γιωργάκη
έχει μείνει ώς τώρα ατιμώρητο. Η σύσταση «μίας και μόνης Εξεταστικής Επιτροπής για το πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο» που υποσχέθηκε ο κ. Σαμαράς προκειμένου να υφαρπάξει την ψήφο των Ελλήνων, έγινε συμμετοχή του κ. Βενιζέλου στην κυβέρνηση, έγινε ΦΠΑστις μπουγάτσες, χαράτσι στα ακίνητα, λίστα Λαγκάρντ κι αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε. Απ’ αυτούς
τους τύπους τούς ήρθε. Απ’ αυτούς τους ίδιους που τώρα «προσπαθούν» να μας «σώσουν» απ’ όσα μας έκαναν τριάντα χρόνια τώρα. Κάνοντας τα ίδια και χειρότερα.
Τύποι όπως ο κ. Βενιζέλος που χαριεντιζόταν από του βήματος της Βουλής ότι έχει πάρει τα αμυντικάσχέδια της χώρας απ’ το υπουργείο στο σπίτι του για να τυλίγει, σαν σε λαδόκολλα, ρέγγες και παστέςσαρδέλες.
Οι τύποι που μας κυβερνούν ετοιμάζονται να καταθέσουν τον νέο προϋπολογισμό – ο προϋπολογισμόςείναι νόμος του κράτους. Γνωρίζουν ότι ο προϋπολογισμός που φτιάχνουν είναι ψεύτικος. Γνωρίζουν ότι θα τον αλλάξουν καταπώς θα γουστάρει η Τρόικα. Ολοι το λέμε κι όλοι το γράφουν -ακόμα και οι «δικές τους» εφημερίδες- κι όμως δεν τρέχει μία!Εθιστήκαμε στο παραμύθιασμα. Και είναι το παραμύθιασμα η ηρωίνη, η «παραμύθα» της πολιτικής.
Μόλις χθες ο κ. Βενιζέλος δήλωνε ότι «τώρα(!!) βγαίνουμε απ’ την κρίση»!! Οτι «θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο νωρίτερα απ’ ό,τι αναμένεται». Ξέρει ότι λέει ψέματα κι όμως τα λέει, διότι ώς τώρα, ουδέν κόστος είχε, ουδεμία τιμωρία υπέστη.
«Λέω την αλήθεια και δεν μ’ αρέσει να υποκρίνομαι» κομπορρημονεί ο κ. Γεωργιάδης λέγοντας το πρωί ότι δεν θα απολύσει τους γιατρούς που απολύει το βράδυ. Θα μιλούσε κανείς για καραγκιόζηδες της ελεεινής μορφής, αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να προσβάλει τον Καραγκιόζη.
Πλην όμως, το μόνον πλέον πρωτογενές πλεόνασμα που παρουσιάζει αυτή η χώρα είναι αυτών των καραγκιόζηδων – «τοιούτους έχομεν αρχιερείς» καθώς έλεγε ο ποιητής, έχοντας δει στον καιρό του πολύ λιγότερους τζουτζέδες…