Πριν από όχι πολλά χρόνια, ως τα μέσα του 20ου αιώνα, το Κονγκό ήταν ιδιοκτησία του Βέλγου Βασιλιά. Ελέγετο τότε Βελγικό Κονγκό, παρ’ ότι δεν ήταν καν βελγική αποικία, αλλά ιδιοκτησία του Βέλγου βασιλιά. Απλώς το βελγικό κράτος διέθετε τους πόρους του και τον εαυτόν του για να διαχειρίζεται τη βασιλική περιουσία – με το αζημίωτο της βελγικής αστικής τάξης.Διότι το Κονγκό διέθετε τον θησαυρό των καουτσουκόδενδρων. Έτσι για χρόνια το Βέλγιο είχε το μονοπώλιο των ελαστικών (από καουτσούκ) για τα αυτοκινούμενα οχήματα, ώσπου να εμφανισθούν τα συνθετικά ελαστικά. Εννοείται ότι επί δεκαετίες οι Κονγκολέζοι δούλευαν σαν σκλάβοι για τους Βέλγους, είτε και με τα δύο χέρια είτε και με το ένα! Διότι
οι Βέλγοι εξουσιάζοντες, τα φωτισμένα αυτά τέκνα του Διαφωτισμού, έκοβαν το χέρι όποιου αράπη δεν έπιανε τη νόρμα παραγωγής στη συλλογή του καουτσούκ από τα δένδρα, καθώς αυτή του είχε ορισθεί από τον κάπο του αφεντικού. Βεβαίως σήμερα
το πολιτικώς ορθό Βέλγιο δεν αποκαλεί τους Αφρικανούς αραπαδες ή σκατόνεγρους, αλλά τα κομμένα χεράκια δεν «επεστράφησαν» ποτέ στους ιδιοκτήτες τους ούτε με τη μορφή κάποιας στοιχειώδους αποζημίωσης. (σ.σ.: Αλήθεια ΄κείνες οι Γερμανικές Αποζημιώσεις, σε ποιο παράλληλο πρόγραμμα της κυβέρνησης περιπλανώνται;) Λόφοι τα κομμένα χέρια, χιλιάδες λόφοι, εκατοντάδες φωτογραφίες – αν και αυτές οι τελευταίες αρχίζουν να σπανίζουν. Διότι η λήθη
είναι το LSD της βαρβαρότητας. Σήμερα οι αποικιοκράτες επιστρέφουν σε πολλές από τις πρώην αποικίες τους και τις ξανακάνουν γης Μαδιάμ. Οι Βέλγοι εξουσιαστές δεν επέστρεψαν στο Κονγκό, αλλά δείχνουν να αντιλαμβάνονται ως άλλα Κονγκό πολλές ευρωπαϊκές χώρες. (Δεν μιλώ για τον βελγικό λαό, αλλά για την εκεί αστική τάξη, αδιάσπαστα δεμένη με την ευρωπαϊκή, κι αυτή με την παγκόσμια). Αυτή η τάξη, λοιπόν, περνάει από τη μια παραφροσύνη στην άλλη. Προσωπικώς δεν δίνω και μεγάλη βάση σε όσα λέει ο κ. Μουζάλας, αλλά ιδέες, όπως το να κάνουμε εμείς οι Έλληνες push back τους πρόσφυγες (δηλαδή να τους πνίγουμε), είναι πολύ πιθανόν να κυκλοφορούν στα σάπια κεφάλια εκείνων που έτσι κι αλλιώς βομβαρδίζουν χώρες. Ούτε
η άλλη μεγαλειώδης ιδέα για κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης φαραωνικών διαστάσεων σε χώρες παρίες, όπως η Ελλάδα, είναι απίθανο να κυκλοφορεί στα κονκλάβια των Ευρωπαίων εξουσιαστών (που δεν
λένε ποτέ αράπης, αλλά του γαμάνε τη ζωή στις βόμβες, τη φτώχεια και τις αρρώστειες). Άλλωστε, αυτοί οι τύποι που έχουν ξεσκίσει την Ελλάδα με τα μνημόνια, θα κώλωναν ποτέ με όσους θεωρούν βαθειά μέσα τους παιδιά άλλων «κατώτερων θεών»;
Το προσφυγικό διαμορφώνεται και εξελίσσεται σε μια φάουσα για την Ελλάδα. Και είναι απορίας άξιον πως ο κ. Τσίπρας μπορεί να θεωρεί το κολοσσίαιο αυτό πρόβλημα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του(!!), προκειμένου να διαπραγματευθεί για το χρέος. Εν πρώτοις, το χρέος θα το διαπραγματευθούν οι δανειστές μετά τις αξιολογήσεις και με τον τρόπο που έχουν δηλώσει οι ίδιοι ήδη από το 2012. (Βεβαίως μετά τις αξιολογήσεις δεν ξέρω τί θα έχει απομείνει σ’ αυτήν τη χώρα ή τί είδους διαπραγματεύσεις πλέον θα έχει αξία να επισυμβούν). Κατά δεύτερον,
αυτό που φαίνεται να περνάει απ’ τα μυαλά των αρχόντων του καουτσούκ δείχνει να ’χει σχέση με ένα είδος εξαγοράς του αίσχους – μαντρώστε ψυχές σε γκέτο, πάρ’ τε και κάνα φράγκο για την αγαθοεργία. Δεν πρόκειται για ξεπεσμό, πρόκειται για κίνδυνο! Άνθρωποι που σκέφτονται έτσι,
και να μην την κάνουν τη ζημιά σήμερα, θα την κάνουν αύριο! Άλλωστε με το προηγούμενο που έχει δημιουργήσει το μνημόνιο, μετατρέποντας την Ελλάδα σε προτεκτοράτο, η προοπτική της μετατροπής της και σε αλυσίδα γκέτο δεν φαντάζει και τόσον απίθανη.
Το απίθανο έγκειται στο να φαντάζεται ο κ. Τσίπρας ότι όλα αυτά αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί (!) στα χέρια του. (!!) Τέτοια δείγματα υψηλού επιπέδου ευθυκρισίας ο κ. Πρωθυπουργός έχει δώσει ουκ ολίγα τον τελευταίο χρόνο. Όπως, όταν στις «αντιθέσεις» Ευρωπαίων – ΔΝΤ, η Μέρκελ – Σόιμπλε, ή Βερολίνου – ΕΚΤ, αντιθέσεις ψιλοϋπαρκτές ή ανύπαρκτες, ο πνιγμένος βλέπει μαλλιά για να πιαστεί. Αντιθέσεις επιπέδου non paper, διότι όταν οι Ευρωπαίοι Επικυρίαρχοι εφαρμόζουν την πολιτική τους στην Ελλάδα (για να περιορισθούμε στα καθ΄ημάς), την εφαρμόζουν αν μπλοκ.
Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τρία μέτωπα. α) Την Τροϊκα που εμφορείται από διαθέσεις πιο άγριες από κάθε άλλη φορά. Μείωση του κατώτατου μισθού (κι άλλο), περικοπή συντάξεων (σε γενοκτονική κλίμακα) και νέα δημοσιονομικά μέτρα – φωτιά. β) Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει όλο και πιο διευρυνόμενες κοινωνικές αντιδράσεις στην απάνθρωπη πολιτική που προσπαθεί να φέρει εις πέρας – χιονοστιβάδα αντιδράσεων. γ) Το προσφυγικό – ένα πρόβλημα που, αν δεν αντιμετωπισθεί αμέσως, θα οδηγήσει την κοινωνία σε διάλυση και την πατρίδα σε διαμελισμό.
Περί όλων αυτών η κυβέρνηση φαίνεται να αντιδρά με τα …ισοδύναμα μιας αφόρητης χαζοχαρουμενιάς (ότι όλα πάνε προς το καλύτερο), δείχνοντας ταυτοχρόνως να βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου τα διαπραγματευτικά χαρτιά της χώρας είναι άσσοι στα χέρια του κ. Φλαμπουράρη σε «ένα καρέ τυφλών»…
Σε ένα σαλούν, όπου τα εξάσφαιρα ρίχνουν εφτά σφαίρες, εμείς παίζουμε με δαύτα ρώσικη ρουλέτα, ρίχνοντας, από την τρομάρα μας, πρώτοι…
