Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ, κ. Ζερβός, οδηγήθηκε σε παραίτηση, ύστερα από την άσκηση δίωξης εναντίον του για κακούργημα. Το αδίκημα για το οποίον κατηγορείται ο κ. Ζερβός αφορά στις αυξήσεις μισθών που είχε παραχωρήσει στα γκόλντεν μπόυς της επιχείρησης. Μεσούσης της κρίσης ο Πρόεδρος της ΔΕΗ είχε χρυσώσει τα γκόλντεν μπόυς που περιέκοπταν μισθούς, αύξαναν τα τιμολόγια της ΔΕΗ και ταυτοχρόνως την τεμάχιζαν προς εκποίησιν. Οταν τα έκανε αυτά
ο κ. Ζερβός, όταν δηλαδή χρύσωνε τους χρυσοκάνθαρους, δεν έπαθε ντελίριουμ τρέμενς η κυρία Τρέμη, δεν έφριξε το «Εθνος», δεν έπαθε συμφόρηση η «Καθημερινή», δεν πνίγηκαν με τη μπουκιά στο στόμα τα «Νέα». Οταν όμως οι εργαζόμενοι της επιχείρησης ανέκτησαν το ένα χιλιοστό απ’ τα χαμένα, έπεσε να τους φάει το σύστημα της διαπλοκής
κι όλα τα κανάρια της παπαγαλικής δημοσιογραφίας που κάθε μέρα βρίζουν τον λαό για λαϊκιστή και όσους πολιτικούς ή δημοσιογράφους αντιστέκονται στον ολοκληρωτισμό της ομογενοποιημένης σκέψης για εθνολαϊκιστές και φαιοκόκκινους.
Στην κορυφή της επικοινωνιακής διαχείρισης των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και στους πολιτικούς μηχανισμούς όλων των κομμάτων (πλην ΚΚΕ) υπάρχει ένας καρκίνος. Αδυσώπητος και αδηφάγος. Σκοπός αυτού του μορφώματος είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων της Διαπλοκής, η καθήλωση της χώρας σε καθεστώς Υποτέλειας και η ταξική απομύζηση του λαού. Ο καρκίνος αυτός βρίσκεται διάσπαρτος και οριζοντίως εξακτινωμένος σε πλήθος ΜΜΕ, στους μηχανισμούς των κομμάτων, στη δομή των ΑΕΙ και σε θύλακες της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής της χώρας.
Θεμελιώδη όπλα αυτού του καρκίνου της Διαπλοκής και της Υποτέλειας είναι η διαφθορά και η εξάπλωσή της, ο εκμαυλισμός όσων είναι ευεπίφοροι και η κατασυκοφάντηση όσων είναι ενάντιοι. Ο καρκίνος αυτός ανθεί στήνοντας ένα πλέγμα ηλιθίων, εξωνημένων και ανήθικων, αήττητο, μέσα στο οποίο πνίγονται η κοινωνία, η δημιουργική ικμάδα των κομμάτων, κάθε πνευματική και καλλιτεχνική αναζήτηση, κάθε εργασιακή και επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο καρκίνος αυτός βρίσκεται στην ψίχα της παρακμής της χώρας. Τα παράσιτα που τον φέρουν ζουν πολυτελώς και είναι πανίσχυρα. Το τίμημα της ευδαιμονίας τους είναι η έκπτωση της χώρας σε προτεκτοράτο, σε μια οντότητα χωρίς εθνική στρατηγική, σε ένα άθυρμα της τύχης. Για τα ζούδια αυτά, η αποψίλωση της δημοκρατίας, η αποθέωση της «οικονομίας της φρίκης», η γερμανική επικυριαρχία, η μετάλλαξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε έναν ολοκληρωτικόν εφιάλτη και η αποδοχή όλων αυτών απ’ τον λαό διά της θηριώδους προπαγάνδας που ασίγαστη έχουν εξαπολύσει εναντίον του, είναι προϋποθέσεις της ίδιας τους της ύπαρξης.
Αυτόν τον καρκίνο ο ελληνικός λαός κατά μέγα μέρος του (καθώς και άλλοι λαοί στη Ευρώπη) τον έχει πάρει χαμπάρι είτε από επίγνωση είτε από διαίσθηση. Και φέρθηκε αναλόγως. Εδωσε εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουσθεί και με τη Διαπλοκή και με την Υποτέλεια.
Μάλιστα, τη σύγκρουση αυτή, τη συνακόλουθη απονομή δικαιοσύνης και την κοινωνική ανάταξη της χώρας δεν την υποστηρίζουν μόνο όσοι έδωσαν ανάλογη εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μια όλο και πιο αύξουσα μερίδα των πολιτών (καθώς δείχνουν οι δημοσκοπήσεις), εφόσον με τη σειρά της διαπιστώνει ότι μπορεί να ελπίζει. Οτι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλη πατριωτική δύναμη που μπορεί να στρατευθεί στον ίδιο σκοπό δύνανται να αλλάξουν τη διεθνή υπόσταση της χώρας, να την ελευθερώσουν απ’ την τοξική ταξικότητα των «νταβατζήδων» και να απελευθερώσουν ταυτοχρόνως τις δημιουργικές δυνάμεις του λαού.
Η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση (κι ας σκληρίζουν για το αντίθετο τα φερέφωνα της Διαπλοκής). Η τακτική της πλουτοκρατικής Γερμανίας (όσον οι ΗΠΑ της το επιτρέπουν) είναι να μεταβάλει την Ελλάδα σε ειδική οικονομική ζώνη εντός της ευρωζώνης (όπως και άλλες χώρες) ή να τη βγάλει εκτός ευρωζώνης (προς συμμόρφωσιν των άλλων χωρών υποψήφιων για προτεκτοράτα) – τώρα μάλιστα που η ίδια και οι σύμμαχοί της έχουν ασφαλισθεί κατά μέγα μέρος απ’ τους κινδύνους που συνεπάγεται ένα Grexit για την επικράτειά τους.
Συνεπώς, η χρηματοπιστωτική ασφυξία που μπορούν ανά πάσα στιγμή να επιβάλουν στην Ελλάδα δεν είναι μόνο μια (διαπραγματευτική) απειλή, αλλά και ένα πιθανό (πιστωτικό) γεγονός. Αρα η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο. Χρόνο για να χαράξει, αλλά και τοις πράγμασι να στηρίξει, μιαν εναλλακτική στρατηγική. Ισως μέχρι τώρα να πλανήθηκε νομίζοντας ότι η στάση της (να μη θέσει σε κίνδυνο την ευρωζώνη) θα εκτιμηθεί. Δεν εκτιμήθηκε. Αντιθέτως, η Γερμανική Ηγεμονία έγινε πιο επιθετική. Τα θέλει όλα και δεν δίνει τίποτα. Δεν είναι αργά (παρ’ ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος) για να επανεκτιμηθεί η κατάσταση. Ακόμα και κάνοντας κι άλλους ελιγμούς (μόνον όμως για να κερδίσει χρόνο), η κυβέρνηση θα ’χει πλήρη την υποστήριξη του λαού για το εγγύς μέλλον και ώσπου να είναι σε θέση να ασκήσει εναλλακτική πολιτική. Και χρηματοδότησης και ανάπτυξης. Εκείνο που δεν θα ανεχθεί ο λαός θα είναι να δει τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας να υποκύπτει στο καθεστώς της Διαπλοκής και να υποτάσσεται στο καθεστώς της Υποτέλειας.
Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος; Αν υπολόγιζε κανείς το 95% του ΣΥΡΙΖΑ και το 100% του λαού που τον υποστηρίζει, θα έλεγε όχι! Ομως, ένα μικρό μέρος του ΣΥΡΙΖΑ (και η κερκόπορτα μικρή ήταν) έχει να κάνει με την «Αριστερά του χαβιαριού», όπως τη λένε οι Γάλλοι, και με διάφορους αριστεριστές που θεωρούν τον πατριωτισμό εθνικισμό, που ψωμίζονται μέσα από ΜΚΟ και σχετίζονται μ’ αυτόν τον καρκίνο που σας περιέγραφα παραπάνω ότι ενδημεί και θάλλει στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, στα κόμματα της υποτέλειας (αλλά και του σωλήνα), όπως και στις δομές των ΑΕΙ.
Βρισκόμαστε σε μια όξυνση της ταξικής πάλης – ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται χρόνο και ο λαός θα του τον δώσει, αν διακρίνει στέρεα και σοφά βήματα προς την κατεύθυνση του -μίνιμουμ άλλωστε- προγράμματος της Θεσσαλονίκης.
Βρισκόμαστε στο επίκεντρο μιας αναμέτρησης ισχύος που επηρεάζει τις διακρατικές σχέσεις (μέσα στην Ενωση) και τις σχέσεις της Ενωσης με άλλες δυνάμεις. Η Γερμανική Ηγεμονία τα παίζει όλα για όλα (διακυβεύεται το σχέδιό της για τη γερμανική Ευρώπη). Η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο (ακόμα και για να αναδιατάξει, αν χρειάζεται, την πολιτική της). Οσον παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στις εξαγγελίες της, θα έχει και την υποστήριξη του λαού.
Και την κριτική υποστήριξη και την ολόθερμη. Δεν θα έχει όμως υποστήριξη για καμμιά απ’ τις παθολογίες του παρελθόντος.
