Η αυτοθυσία του… τσιμπήματος
Η πλειοψηφία των μελισσών, που είναι οι εργάτριες μέλισσες, δε χρησιμοποιούν το κεντρί τους με την ίδια λογική που το χρησιμοποιούν άλλα έντομα όπως για παράδειγμα ο σκορπιός.
Σε αντίθεση με τα τσιμπήματα άλλων εντόμων αλλά και των φιδιών που τσιμπάνε και δαγκώνουνε ώστε να σωθούνε από μία ενδεχόμενη απειλή, οι εργάτριες μέλισσες τσιμπάνε ώστε να κάνουνε θυσία διότι μετά το τσίμπημα πεθαίνουν.
Το αμυντικό όπλο της μέλισσας είναι το κεντρί. Βρίσκεται στη περιοχή της κοιλιάς και στις εργάτριες είναι ευθύ και έχει άγκιστρα, ενώ της βασίλισσας είναι κυρτό και λείο. Έτσι όταν η εργάτρια τσιμπήσει χάνει το κεντρί της και μετά από λίγο πεθαίνει. Το κεντρί παραμένει στον ιστό του θύματος και συνεχίζει να δίνει δηλητήριο για περίπου 45 δευτερόλεπτα.
Επομένως είναι μια ενέργεια αυτοθυσίας και όχι ακριβώς αυτοκτονίας από τη μεριά της μέλισσας και ο βαθύτερος σκοπός είναι να μη σώσει τον εαυτό της αλλά να προστατευτεί το σύνολο, δηλαδή το υπόλοιπο μελίσσι. Για αυτό το λόγο η μέλισσα αποδεικνύεται ότι ζει όχι για τον εαυτό της αλλά για το σύνολο, ξεπερνώντας σε συλλογικότητα ακόμη και τα ίδια τα μυρμήγκια.
Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι το τσίμπημά τους είναι και ακίνδυνο διότι σε άτομα που πάσχουν από αλλεργίες μπορεί να αποδειχτεί ακόμη και θανατηφόρο.
ΠΗΓΗ:ecotimes.gr
