Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα στο νοσοκομείο «Σωτηρία» ο Γιάννης Φλωρινιώτης.
Πριν από μερικούς μήνες ο γνωστός τραγουδιστής και περφόρμερ βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Ποιος είναι πρωινιάτικα» και μεταξύ άλλων μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια αλλά και για τον πόλεμο που δέχτηκε όταν ξεκινούσε την καριέρα του.
«Δεν έχω παράπονο. Πέρασα δύσκολα χρόνια σαν παιδί στα ορφανοτροφεία αλλά κατάφερα στη δουλειά μου τουλάχιστον, 62 χρόνια κλείνω τώρα, να περάσω στην αντίπερα όχθη και να είμαι σχολή για νέους. Παρεξηγήθηκα πολύ τότε γιατί ήμουν μπροστά από την εποχή που ντύθηκε εκκεντρικά. Είμαι λαϊκός τραγουδιστής, το μπέρδεψα με το μοντέρνο και ντύθηκα εκκεντρικά. Όταν ο Χατζιδάκις μίλησε για μένα, μόνο καλό μου έκανε αλλά μετά από αυτό έφαγα σαμποτάζ. Με παραδέχτηκε η κουλτούρα, άλλος κόσμος αλλά οι συνάδελφοι ακόμη και τώρα…Έκανα υπομονή, κοιτούσα να κάνω με υπομονή αυτό που έκανα και δεν με ένοιαζε τι λέγανε. Πριν κάνω καριέρα μου έλεγαν ότι είμαι ταλεντάρα και μόλις την άρχισα, ξεκίνησαν το θάψιμο. Δεν έδινα σημασία, γέμιζα μαγαζιά» είχε πει.
«Στην αρχή στενοχωριόμουν. Μας έφερναν στο σπίτι ό,τι έγραφαν οι εφημερίδες. Τα άνοιγα, τα διάβαζα και μετά σταμάτησα. Τα έβαζα στο συρτάρι για να μη με επηρεάζουν. Είπε μια τραγουδίστρiα σε τραγουδιστή μεγάλο “πώς σου φαίνεται ο Φλωρινιώτης;” και της είπε “αφού έχει τόσο ωραία φωνή κι είναι τόσο ωραίος τραγουδιστής, γιατί χορεύει, τραγουδάει και ντύνεται εκκεντρικά;”. Έπειτα από 15 μέρες, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “ο τάδε τραγουδιστής φορά λαμέ και χορεύει σαν εσένα”» εξομολογήθηκε.
Για τις δυσκολίες που έχει το επάγγελμά του, ο Γιάννης Φλωρινιώτης είχε δηλώσει: «Η δουλειά μας είναι από τις πιο βρώμικες, με πολλά πισώπλατα μαχαιρώματα. Τα έχω ζήσει όλα σε όλο τους το μεγαλείο, αλλά δεν έδινα σημασία. Έκανα αυτό που θέλω. Παρότρυνα τα παιδιά μου να ασχοληθούν και το πρώτο που τους έλεγα είναι ότι θα τα έχετε καλά με τον κόσμο, θα τον αγαπάτε και θα τον σέβεστε. Οι εταιρείες καλές είναι, αλλά μια εταιρεία μπορεί να σε πάρει, να σου κάνει έναν δίσκο και μετά, να σε στύψει και να σε πετάξει. Αν τα έχεις καλά με τον κόσμο, θα σε αγαπά και θα σε κρατά μέχρι τώρα».
Όταν ο Μάνος Χατζηδάκις παρουσίαζε τον Γιάννη Φλωρινιώτη στο Τρίτο Πρόγραμμα
Το ημερολόγιο δείχνει 1979. Ο Μάνος Χατζιδάκις, παρουσιάζει στην εκπομπή του στο Τρίτο Πρόγραμμα τον Γιάννη Φλωρινιώτη.
«Ο αστροναύτης απεδείχθη όχι αστροναύτης, κι έτσι δεν υπάρχει θέμα επιστροφής. Έκανα λάθος. Είναι άστρο και πρώην ναύτης οριστικά. Ξεκίνησα να ασχοληθώ με το πρόβλημα της επιστροφής του επί γης, και αγνοούσα ότι υπάρχει παντοδύναμος, πλασμένος με το υλικό ενός μεγάλου τραγουδιστή. Μόνο που δεν το ξέρει ο ίδιος. Τον Φλωρινιώτη τον ανακάλυψε ένα είδος τραγουδιού που δεν θα μας απασχολούσε παρά μονάχα σαν ένα εντατικό σύγχρονο πρόβλημα. Κι όμως, πλησιάζοντας ανακαλύψαμε έναν μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή της κλάσεως ενός Gardel ή ενός Μουρουτζή. Ο τραγουδιστής σαφώς τραγουδάει με ήθος. Πόσοι τραγουδιστές, λαϊκοί και μη, μπορούν να ισχυριστούν κάτι παρόμοιο; Ασφαλώς ο Φλωρινιώτης ανήκει στη κατηγορία των τραγουδιστών που μεταμορφώνει το τραγούδι σε ένα αυτεξούσιο εκφραστικό στοιχείο απόλυτα δικό του. Έτσι, η οποιαδήποτε συμβατικότητα του τραγουδιού να εξαφανίζεται, και να απομένει το αληθινό αίσθημα που διοχετεύεται μέσα από μια ενστικτώδη και άφθαστη τεχνική του τραγουδιστή» είχε πει ο κορυφαίος συνθέτης για τον Γιάννη Φλωρινιώτη.
Το αίσθημα ανθίζει και στο ευτελές. Πολλές φορές, τα διάσημα τραγούδια της Αμερικής και της Γαλλίας τραγουδισμένα από μεγάλους λαϊκούς τραγουδιστές, ακινητούν τη λογική μας και τοποθετούνται μέσα μας ανεξίτηλα χωρίς το περιεχόμενο να μας δικαιολογεί. Και βέβαια, συντελεί ο τρόπος που τα τραγουδάει μια μεγάλη φωνή ή ένας μάστορας τραγουδιστής. Έτσι και στην πολυτραγουδισμένη νεράιδα της Ανατολής, την Σεχραζάτ. Κι όμως, αυτό το ρόδον του Ισμπαχάν, με τον Φλωρινιώτη γίνεται εκτάκτως σοβαρόν και ανησυχητικά ωραίον.
[…] Το τσέμπαλο ταιριάζει στον Φλωρινιώτη. Γιατί τον βοηθάει να τοποθετηθεί άνετα πλάι στους προκλασσικούς και να εξοστρακίσει έτσι με ευκολία τους τραγουδιστές παραδείγματος χάριν της Λυρικής Σκηνής. Πάντως, μαζί με τον Φλωρινιώτη, εργάζονται νέα παιδιά που δεν στερούνται τάλαντου και καλού γούστου, μόλο που υπηρετούν ένα είδος τραγουδιού “ευτελές” για τους ακροατές των άλλων ραδιοσταθμών και της τηλεόρασης, αλλά όχι ελπίζω για τους ακροατές του Τρίτου. Μόλο που τώρα τελευταία μας ακούν πολλοί δημοσιογράφοι…
Εξακολουθώ να πιστεύω πως το τσέμπαλο ταιριάζει στον Φλωρινιώτη, μόλο που θα ενοχληθούν οι ειδικοί περί το μπαρόκ, αθηναϊκού και μη. Ιδίως οι κύκλοι της πρωτοποριακής μουσικής μες στην ελληνική επικράτεια. […]
Το μυστικό λοιπόν είναι ο Φλωρινιώτης χωρίς το ηχητικό κλίμα του δίσκου και των νυχτερινών κέντρων. Με μια συνοδεία απλή, η φωνή του αναδεικνύει το τραγούδι σε επίπεδα που ίσως δεν είχαν προβλεφθεί.
[…] Μη φανταστείτε ότι θα τον ακούσετε έτσι στους δίσκους ή στο κέντρο που τραγουδάει. Αλλά όμως και αυτό που ακούσατε δεν είναι ένα παιχνίδι δικό μας εδώ στο Τρίτο. Είναι μια πραγματικότητα που στάθηκε και σε μας έκπληξη. Ο Γιάννης Φλωρινιώτης τραγούδησε το ένα τραγούδι μετά το άλλο στην αλήθεια του, μ’ αυτή την ανεξήγητη δύναμη που του πρωτοφανερώθηκε σαν ήταν κιόλας παιδί.
