Γιάννης Ζευγώλης: Το “ευχαριστώ” του συγγραφέα στους ήρωες του “Σωτηρία” μετά τη μάχη με τον κορονοϊό

Συγκλονίζει η επιστολή του συγγραφέα, Γιάννη Ζευγώλη, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του πέρασαν τη μεγάλη περιπέτεια με τον κορονοϊό και χρειάστηκε να νοσηλευτούν στο Νοσοκομείο “Σωτηρία”.

Όπως αναφέρει στην επιστολή του, τα δύο αδέλφια αρχικά παρέμεναν σε κατ’ οίκον καραντίνα, ωστόσο η κατάστασή τους χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Βρίσκονταν σε ανοικτή γραμμή με τους γιατρούς που τους συνέστησαν να μεταβούν σε νοσοκομείο αναφοράς. Και έτσι έγινε… Τα δύο αδέλφια μετέβησαν με το αυτοκίνητο του συγγραφέα, προκειμένου να μην μεταδώσουν τον ιό σε κάποιον οδηγό ταξί, στο “Σωτηρία”, όπου παρέμειναν 18 ολόκληρες μέρες. Ο Γιάννης Ζευγώλης στην επιστολή του ευχαριστεί “όλους τους ήρωες του ΣΩΤΗΡΙΑ” που ήταν από την πρώτη στιγμή δίπλα τους και που “αποδείχθηκε για εμάς ΣΩΤΗΡΙΟ πραγματικά”.

Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή:

Σωτήριο το Σωτηρία!

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου γύρω στις 6.00 το πρωί μετά από 10 ημέρες παραμονής στο σπίτι θετικός στον Κορωνοιό αντιλήφθηκα ότι η κατάσταση μου χειροτέρευε από την πτώση του οξυγόνου μου. Το ίδιο συνέβαινε και με την κατάσταση του αδερφού μου που μάλιστα βρισκόταν στη 12η μέρα, προπορευόταν στον Κορωνοιό κατά τρεις μέρες. Έτσι μας υπέδειξαν τουλάχιστον οι δύο σύμβουλοί μας: το θερμόμετρο που ξεπερνούσε σταθερά τους 38 βαθμούς μετά από 10 μέρες παραμονής στο σπίτι και ο έτερος σύμβουλος, το οξύμετρο, που έγραφε από 93 έως 94. Η εξάντλησή μας ήταν ολοφάνερη. Επιλέξαμε να πάμε σε νοσοκομείο αναφοράς και μάλιστα εκπαιδευμένο τουλάχιστον απ’ όσα ακούγαμε από τα ΜΜΕ: το Σωτηρία. Το πρόβλημα ξεκίνησε από το πώς θα φθάναμε στο νοσοκομείο, αφού δεν θέλαμε να μεταβούμε με ταξί από φόβο μη μεταδώσουμε τον ιό δύο θετικοί άνθρωποι μέσα σε ένα αυτοκίνητο ενός επαγγελματία. Με υπερπροσπάθεια μεταβήκαμε με το αυτοκίνητό μου με μεγάλη δυσκολία στην οδήγηση, αλλά ξέγνοιαστοι από το ζήτημα διάδοσης του ιού σε ανυποψίαστους ανθρώπους. Από την είσοδο ο φύλακας διάβασε τον φόβο μας και έσπευσε να μας ηρεμήσει, λέγοντας μας ότι κι εκείνος το είχε περάσει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα διαφορετικό ταξίδι από τα συνηθισμένα μακριά από τις οικογένειες μας, αντιλαμβανόμενοι ότι έχουμε φθάσει αργά στο νοσοκομείο. Ο Κορωνοιός «μίλησε» στις αξονικές μας τομογραφίες και αποκάλυψε εκτεταμένες διηθήσεις στους πνεύμονες, δηλαδή βαριά πνευμονία για την οποία δε μας είχε ειδοποιήσει κανένας βήχας ή άλλο σύμπτωμα. Φανερά ταλαιπωρημένοι, εξαντλημένοι αφού ο Κορωνοιός μετά από πολλές μέρες μας είχε εξουθενώσει μας μίλησαν οι γιατροί για τη σοβαρότητα της κατάστασης μας. Το πρωτόκολλο ξεκίνησε και για εμάς που ζητήσαμε ως αδέρφια να μας βάλουν στο ίδιο δωμάτιο για ψυχολογικούς λόγους. Δύο αδέρφια στο ίδιο δωμάτιο ήταν μια παρηγοριά για αλληλοστήριξη. Έσπευσαν όλοι ντυμένοι αστροναύτες να μας στηρίξουν ψυχολογικά, ιατρικά, με συμβουλές και ελπίδα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και να πάμε καλά, να ζήσουμε δηλαδή, αφού δεν είχε κανένας από τους δυο μας υποκείμενο νόσημα και βρισκόμαστε σε μία ηλικία 42 και 46 που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως θετικοί παράγοντες. Δεν υπήρχε ένας, ούτε ένας που δεν μας στήριξε σε αυτή τη δύσκολη περιπέτεια 18 ημερών μετά από πολύ επικίνδυνες ημέρες για τη ζωή μας. Οφείλουμε ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλους τους ήρωες του ΣΩΤΗΡΙΑ που αποδείχθηκε για εμάς ΣΩΤΗΡΙΟ πραγματικά. Από τους ανθρώπους που μας άλλαζαν τα σεντόνια με κίνδυνο της ζωής τους, τους τραπεζοκόμους που μας έφερναν το φαγητό με αγάπη μέχρι τους νοσηλευτές και τους γιατρούς που ήταν τόσο δίπλα μας, τόσο ανθρώπινοι, τόσο ξεκάθαροι, τόσο επιστήμονες. Και πάντα με κίνδυνο της ζωής τους γιατί όλες οι ιατρικές πράξεις που έκαναν ήταν με επαφή μαζί μας που συνεχίζαμε να είμαστε θετικοί, άρα έφεραν τον κίνδυνο της μόλυνσης. Με πλήρη καθήλωση στο κρεβάτι, χωρίς να πρέπει να κινηθούμε γιατί δε διαθέταμε το κατάλληλο οξυγόνο, ξεκίνησε μετά από ολοκλήρωση θεραπειών στις 10 ημέρες η βελτίωση πάντα με την στήριξη των ανθρώπων που λίγους μήνες πριν χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια, χωρίς φυσικά τότε να έχουμε απόλυτη συναίσθηση της προσφοράς τους. Τώρα όμως ξέρουμε καλά, πολύ καλά γιατί παράλληλα με την παραμονή μας στο δωμάτιο της δυσκολίας και του πόνου ακούγαμε μέσα στις νύχτες τα επείγοντα περιστατικά που συνέβαιναν, τις περιπτώσεις που έφευγαν από το διπλανό δωμάτιο για να διασωληνωθούν και να αναρωτιόμαστε τι δεν είχε πάει καλά για να καταλήγουμε στο ότι με τον Κορωνοιό όλα μπορούν να συμβούν αφού είναι θανατηφόρος. Εμείς τα καταφέραμε, όχι όμως και άλλοι συμπολίτες μας που προστίθενται στη μαύρη λίστα του Κορωνοιού. Και να σκεφτεί κανείς ότι ανήκαμε από την πρώτη στιγμή σε εκείνους που φορούσαν ανελλιπώς τη μάσκα τους, τηρούσαν αποστάσεις και λάμβαναν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας όχι μόνο για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, αλλά και τους άλλους. Φορούσαμε τη μάσκα μας για να προστατεύσουμε τους άλλους και περιμέναμε και οι άνθρωποι που βρίσκονταν γύρω μας να κάνουν το ίδιο για να προστατεύσουν εμάς. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε για λόγους ωχαδερφισμού και επιπολαιότητας που μόλις άκουσαν ότι βρισκόμαστε στο ΣΩΤΗΡΙΑ άλλαξε η συμπεριφορά τους, αλλά ο κίνδυνος που φέραμε ήταν ακόμη διαρκής. Σε όσους συνεχίζουν να μην πιστεύουν στον Κορωνοιό, σε όσους δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι που μάχονται καθημερινά για την καταπολέμηση της πανδημίας είναι ήρωες, σε όσους δεν λαμβάνουν μέτρα ατομικής προστασίας για να προστατεύσουν τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, θα τους συμβούλευα μετά από μία πολύ δύσκολη και επίπονη εμπειρία να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και ότι διακυβεύεται το πιο σημαντικό αγαθό: η υγεία μας και στόχος ζωής μόλις τελειώσει όλο αυτό είναι να είμαστε και πάλι όλοι μαζί με τη βοήθεια της επιστήμης, του ιατρικού προσωπικού της χώρας, της πολιτικής προστασίας και της ηγεσίας που έχει εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο που σώζει ζωές καθημερινά.

Γιάννης Ζευγώλης, συγγραφέας

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ