Των Α. Κανδύλη, Ν. Δημαρά & Θ. Πάνου
Η κατάθεση μάρτυρα που διαμένει στη διπλανή πολυκατοικία από αυτή του θύματος δείχνει πως η γυναίκα που έριξε το βιτριόλι στην 34χρονη Ιωάννα ίσως να παρακολουθούσε τις κινήσεις της από τον περασμένο Ιανουάριο και συγκεκριμένα από τις 22 Ιανουαρίου έως τις αρχές Φεβρουαρίου. Βάσει, δε, της εν λόγω κατάθεσης, φαίνεται πως η συγκεκριμένη γυναίκα προφανώς έκανε “πρόβες” από τότε για το πώς θα τη “σημαδέψει”, αφού ο γείτονάς της λέει πως κάποια από τις φορές που την είδε έξω από την πολυκατοικία κρατούσε μία σακούλα που έμοιαζε με νοσοκομειακό ορό. Κατά τον μάρτυρα, η γυναίκα “καθ’όλη τη διάρκεια του παραπάνω περιστατικού, έκανε συνέχεια τον σταυρό της, με νευρικό τρόπο”.
Η κατάθεση δόθηκε στις 22 Μαΐου 2020, όταν ακόμα οι Αρχές δεν είχαν βάλει την 35χρονη στο στενό κύκλο υπόπτων. Συγκεκριμένα όπως αναφέρει ο μάρτυρας: “Στις 22 Ιανουαρίου και περί ώρα 22:00 μ.μ., ενώ βρισκόμουν στο διαμέρισμά μου, μπήκε ο γιος μου, ο οποίος επέστρεψε από το φροντιστήριο ξένων γλωσσών, και μου είπε τρομαγμένος ότι μπροστά από την πολυκατοικία, επί της οδού Θερμοπυλών, κρυβόταν ένα άτομο, το οποίο φορούσε μαύρα ρούχα και μαύρο σκούφο και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με κασκόλ. Επίσης μου είπε ότι το ίδιο άτομο βρισκόταν στο ίδιο σημείο και στις 19:45 μ.μ. της ίδιας μέρας, την ώρα που έφευγε από την πολυκατοικία για να πάει στο φροντιστήριο. Αμέσως βγήκα στο μπαλκόνι και είδα αυτό το άτομο να έχει περάσει μέσα από την πρασιά της εισόδου της πολυκατοικίας κρατώντας αναμμένο φακό στο χέρι και τη ρώτησα αυστηρά: ‘Ψάχνετε κάτι;’. Τότε έφυγε με ταχύ βήμα, κινούμενο επί της οδού Θερμοπυλών προς την οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης. Μετά από δύο ημέρες, στις 24 Ιανουαρίου 2020, πάλι ήρθε ο γιος μου από το φροντιστήριο και μου είπε ότι ήταν κάτω το ίδιο άτομο. Μέχρι να βγω στο μπαλκόνι, το άτομο είχε εξαφανιστεί. Την επόμενη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020, περί ώρα 20:30 μ.μ., ενώ βρισκόμουν εκτός της οικίας μου, με κάλεσε η σύζυγός μου και μου είπε ότι είδε από το μπαλκόνι μας το ίδιο άτομο να περπατάει επί της οδού Πλάτωνος, από την οδό Θερμοπυλών μέχρι την οδό Κοραή, κρατώντας μία πλαστική σακούλα στο χέρι, η οποία της έμοιαζε σαν νοσοκομειακός ορός. Επίσης, μου είπε ότι από τη σωματοδομή κατάλαβε ότι πρόκειται για γυναίκα. Να επισημάνω εδώ ότι ανάμεσα σε αυτή τη διαδρομή βρίσκεται και η πολυκατοικία στην οποία διαμένει η παθούσα. Αμέσως ξεκίνησα για να επιστρέψω στο σπίτι και, μέχρι να φτάσω, το άτομο είχε φύγει”.
“Μετά από μερικές ημέρες, δεν θυμάμαι ημερομηνία, νομίζω ότι ήταν αρχές Φεβρουαρίου, περί ώρα 21:00 μ.μ., ενώ ερχόμουν στην πολυκατοικία συνάντησα στον διάδρομο του δεύτερου ορόφου τη σύζυγό μου και τη γειτόνισσα Λ.Φ., οι οποίες ήταν αναστατωμένες και μου είπαν ότι πριν από λίγη ώρα είχαν δει από τα μπαλκόνια την ίδια γυναίκα να βρίσκεται στον δρόμο μπροστά από την πολυκατοικία και έπειτα από κάποια λεπτά αποχώρησε. Μπήκαμε στα διαμερίσματά μας και μετά από περίπου 45 λεπτά βρήκα στο μπαλκόνι και είδα ξανά τη ίδια γυναίκα από κάτω. Βγήκα από το διαμέρισμα και χτύπησα στο διαμέρισμα Λ.Φ. και την ενημέρωσα. Κατεβήκαμε μαζί και βγήκαμε από την πολυκατοικία. Στη συμβολή των οδών Πλάτωνος και Θερμοπυλών είδαμε τη γυναίκα αυτή και κινηθήκαμε προς το μέρος της. Μόλις μας είδε, έκανε την αδιάφορη και κινήθηκε επί της Πλάτωνος με κατεύθυνση προς την οδό Μεταμορφώσεως. Μόλις έφτασα στη γωνία της φώναξα: ‘Να σας ρωτήσω κάτι;’. Μόλις άκουσε τη φωνή μου, πέρασε από την απέναντι πλευρά της οδού Πλάτωνος και μπήκε στην οδό Ιωαννίνων. Συνεχίσαμε να την ακολουθούμε σε όλη την Ιωαννίνων και ταυτόχρονα της φώναζα: ‘Πες μου τι κάνεις κάτω από το σπίτι μου κάθε μέρα. Θέλεις κάτι;’. Αυτή γύρισε και από απόσταση μου είπε: ‘Θα πηγαίνω όπου θέλω. Δημόσιος είναι ο χώρος’. Έστριψε στην οδό Αργοστολίου, με κατεύθυνση πάλι προς την Θερμοπυλών, διέσχισε την Θερμοπυλών και έστριψε στην οδό Παπαχριστοφίλου. Κινήθηκε επί αυτής και κατέληξε στην οδό Πλάτωνος. Πέρασα στο απέναντι πεζοδρόμιο, και συγκεκριμένα μπροστά από την πολυκατοικία της παθούσας, και άρχισε να κατευθύνεται προς την οδό Κοραή. Λίγο πριν φτάσει στην οδό Κοραή, κατάφερα να την πλησιάσω σχεδόν στα τέσσερα μέτρα. Έστριψε πάλι στην οδό Κοραή και έπειτα πήγε στην Αργοστολίου. Σε εκείνο το σημείο μου είπε η Λ.Φ. να την αφήσουμε, φοβούμενη μήπως έχει κάποιο όπλο πάνω της. Η γυναίκα αυτή φορούσε σκούρου χρώματος ρούχα. Παλτό, σκούφο, κασκόλ γύρω από το πρόσωπό της και φαίνονταν μόνο τα μάτια της και κάποιες μπούκλες πετάγονταν στο μέτωπό της κάτω από το σκουφί. Ήταν ύψους περίπου 1,65 και 1,70, ούτε αδύνατη ούτε ευτραφής, τα μαλλιά της ήταν σκούρου χρώματος, τα μάτια της ήταν σκούρα, στρογγυλά και προεξείχαν αρκετά από το πρόσωπό της. Από τη σωματοδομή, το περπάτημα και τη φωνή της θεωρώ ότι ήταν ηλικίας μικρότερης των 45 ετών. Πιθανόν να ήταν 35 με 45 ετών. Καθ’όλη τη διάρκεια του παραπάνω περιστατικού, η εν λόγω έκανε συνέχεια τον σταυρό της, με νευρικό τρόπο. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδαμε. Κάθε βράδυ κοιτούσαμε έξω από το σπίτι και δεν την είδαμε ποτέ. Έπειτα ξεκίνησαν τα μέτρα αντιμετώπισης του κορονοϊού και δεν κυκλοφορούσε κανείς. Σας τα μεταφέρω αυτά επειδή συνέβησαν κάτω από το σπίτι της παθούσας και επειδή ο τρόπος που κινούνταν η άγνωστη γυναίκα έδειχνε σαν να παρακολουθούσε την περιοχή”.
Πηγή: Realnews
