Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
«Αν η μύτη της Κλεοπάτρας ήταν στραβή, θα ήταν αλλιώς η ανθρώπινη ιστορία» είχε πεί σε μιαν αποστροφή του ο Μπλέζ Πασκάλ και είχε απόλυτα δίκαιο. Οι συμπτώσεις και η ανθρώπινη αμετροέπεια αλλάζουν πολλές φορές την ιστορία ! Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα μισόν αιώνα περίπου στην Αθήνα, όταν από μια άνανδρη δολοφονική απόπειρα και την ανθρώπινη αχαριστία, θα άλλαζε ο ρούς της υπο ανέγερση τότε πρωθυπουργικής κατοικίας. Στα 1957 λοιπόν ένα δημοσίευμα τότε του «Έθνους», υπο τον τίτλο «Η Ντάουνινγ Στρήτ, αριθμός 10 εις τας Αθήνας» και μέσα στο κείμενο «Θα αποκτήσουν και οι Έλληνες πρωθυπουργοί μόνιμον κατοικίαν», άναβε φωτιές στην ήδη ζέουσα ελληνική κοινωνία, που βίωνε τις οικονομικές δυσπλασίες και τις κοινωνικής στρεβλώσεις της εποχής.
Την ώρα που ο κόσμος πεινούσε, η κυβέρνηση επεδίωκε εκεί που σήμερα ευρίσκεται το νέο υπουργείο εξωτερικών, στην συμβολή της Βασιλίσσης Σοφίας, με την Ακαδημίας, να οικοδομήσει μόνιμη πρωθυπουργική κατοικία. Στον χώρο που επι Όθωνος υπήρχε η φαρμακαποθήκη, μετά αποτέλεσε το κτίριο του υπουργείου Στρατιωτικών, για να γκρεμιστεί αργότερα και να αγοραστεί από το υπουργείο εξωτερικών το οικόπεδο, προκειμένου να χτιστεί η πρωθυπουργική κατοικία,. Εν τέλει με την κατακραυγή του κόσμου, η κατοικία δεν ανεγέρθη – και τον ρόλο της διαδραματίζει για την στέγαση των πρωθυπουργών μας, το μέγαρο Μαξίμου – και χτίστηκε το μοντέρνο σημερινό κτίριο, ως ένα από τα κτίρια του υπουργείου εξωτερικών.
Και όμως και αυτό το ζητούμενο της ελληνικής πολιτείας – που πέρα από λαϊκισμούς, αλλά και τις αμετροέπειες από την άλλη πλευρά για τις αδικαιολόγητες συχνά σπατάλες, είναι αντικειμενικά υπαρκτό – της εξεύρεσης πρωθυπουργικής κατοικίας – θα είχε λυθεί, από μια μεγάλη ελληνίδα, αν δεν είχε γευθεί την άφατη πίκρα της αχαριστίας και του μίσους. Η μεγάλη ελληνίδα λοιπόν Έλενα Βενιζέλου, μια αστή με σπάνια παιδεία, από μια εκ των μεγαλυτέρων οικογενειών του Πειραιώς, ήτοι Σκυλίτση, που σε πολλά σημεία της Αθήνας, με την γενναία της καρδιά -δωρεές της, έχει αφήσει άφθιτο το σήμα της, είχε αποφασίσει πέραν του υψηλής ευαισθησίας Μαιευτηρίου Έλενα, που δώρισε στην αθηναϊκή κοινωνία – αμύθητης αξίας για την κατασκευή του 100.000 χρυσών λιρών – μετά τον θάνατο του ανδρός της, του παμμέγιστου Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά και του δικού της, να δωρίσει στην ελληνική πολιτεία την οικία της, το γνωστό μας δηλαδή Μέγαρο της οδού Λουκιανού στο Κολωνάκι, που στεγάζεται η Αγγλική Πρεσβεία, για μόνιμη πρωθυπουργική κατοικία.
Όμως το μίσος για τον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο, με την παρεπόμενη απόπειρα δολοφο-νίας του, στην οποία τραυματίστηκε και η ίδια η Έλενα, όπως και άλλα επαχθή γεγονότα που τους ανάγκασαν να φύγουν στο εξωτερικό, σώρευσαν τόση πίκρα στην καρδιά της, που την εξανάγκασαν να υπαναχωρήσει από την αρχική της βούληση και να ακυρώσει την διαθήκη που σχεδίαζε. Τελικά πούλησε την οικία της στην αγγλική πρεσβεία, η οποία και στεγάζει σήμερα τις υπηρεσίες της. Αλλά ας έλθουμε στην μεγάλη ευεργεσία της Έλενας Βενιζέλου, στην αθηναϊκή κοινωνία – και την Ελλάδα ευρύτερα – το γνωστό μας Μαιευτήριο «Έλενα» στους Αμπελοκήπους, επι της Πλατείας Έλενας Βενιζέλου 2, που μείωσε θεαματικά την παιδική θνησιμότητα και διάνοιξε ορίζοντες για την αξιοπρεπή γέννηση και περίθαλψη των νεογνών. Πως όμως θα συντελεστεί αυτό το μεγάλο έργο κοινωνικής ευποιίας; Το θέρος του 1926 η Έλενα πηγαίνει για διακοπές στην Ελβετία, αλλά και για έναν άλλον σοβαρό λόγο, να διακριβώσει τα τεκταινόμενα στην παιδική φροντίδα και μητρότητα στην Λοζάνη, που πρωτοπορεί στο συγκεκριμένο πεδίο. Μαζί της κομίζει τις θλιβερές εικόνες από τα πρωτόγονα και σχεδόν ανύπαρκτα μαιευτήρια στην Αθήνα, για τα νεογέννητα παιδάκια, της τραυματισμένης θανάσιμα – από την μικρασιατική τραγωδία Ελλάδας- αλλά και ένα μεγάλο όνειρο. Να κάνει ένα μεγάλο δώρο στην πατρίδα της, ένα πρότυπο και των πιο σύγχρονων ευρωπαϊκών προδιαγραφών μαιευτήριο, που θα μειώσει δραματικά την παιδική θνησιμότητα και θα προσφέρει αξιοπρεπείς συνθήκες γέννησης και φροντίδας, για τα νεογνά και τις μητέρες. Διατεθειμένη να χαλάσει όσα χρήματα απαιτηθούν, όσα και αν είναι, αρκεί να υλοποιηθεί το θεάρεστο έργο της.Ναι τόση μεγάλη ελληνίδα υπήρξε η Έλενα Βενιζέλου και οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να περιβάλλουμε την μνήμη της, με σεβασμό και ηθική τιμή.
Στην Αθήνα τότε οι υποδομές για τις γεννήσεις των νεογνών ήταν απελπιστικά τραγικές. Για ολόκληρη την Αθήνα, υπήρχε μόνο το Δημόσιο μαιευτήριο με 70 υποτυπώδη κρεβάτια, κάπου στην Ακαδημίας, καθώς και το Δημοτικό Μαιευτήριο, σε μια πτέρυγα του ομώνυμου Δημοτικού Νοσοκομείου Αθηνών, με δέκα κρεβάτια, στην Ακαδημίας 50, εκεί που σήμερα είναι ο ΟΠΑΝΔΑ (Οργανισμός Πολιτισμού, Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων). Για δε την περιοχή του Πειραιώς, υπήρχε μόνο ένα μαιευτικό τμήμα, στο Τζάνειο Νοσοκομείο, με επίσης δέκα κρεβάτια. Κατάσταση αλγεινή, που προξενούσε θλίψη και πόνο στην ανεπούλωτα λαβωμένη από την τραγωδία της Μικρασίας Ελλάδα. Η Έλενα Βενιζέλου λοιπόν πηγαίνει στην Λωζάννη και επισκέπτεται το ξακουστό Μαιευτήριο της πόλης και έρχεται σε επαφή ακόμα με τον δημιουργό του, τον διαπρεπή καθηγητή Αρχιτέκτονα Επιτώ. Έχει ήδη δημιουργήσει στο μυαλό της, το «Μαιευτήριο Έλενα», που θα προσφέρει ανείπω-τη ανακούφιση στην ελληνική κοινωνία. Έρχεται στην Αθήνα έτσι και ξεκινά πυρετώδεις διαδικασίες, για την ανεύρεση και αγορά οικοπέδου, στο οποίο θα οικοδομηθεί το Μαιευ-τήριο, αλλά και για την ακόλουθη εκπόνηση της τεχνικής μελέτης και κατασκευής. Ολάκερη η προπαρασκευαστική διαδικασία., θα διαρκέσει δυο χρόνια και τελικά στις 28 Δεκεμβρίου 1928, τίθεται ο θεμέλιος λίθος του αγαπημένου μας «Μαιευτηρίου Έλενα», που θα αλλάξει άρδην με την λειτουργία του, τον μαιευτικό χάρτη τότε της χώρας. Τα εγκαίνια του κτιρίου θα πραγματοποιηθούν στις 16 Φεβρουαρίου του 1933, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο και με την ανεκλάλητη συγκίνηση της αθηναϊκής κοινωνίας, που από την υψηλή ευαισθησία της μεγάλης αυτής ελληνίδας, τα ερχόμενα πλέον στην ζωή μωρά, «θα έχουν θεό»!. Το κόστος της ανέγερσης του Μαιευτηρίου, θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες ποσό, των 100.000 χρυσών λιρών και θα το διαθέσει κατά τα δυο τρίτα η Έλενα Βενιζέλου και κατά το ένα τρίτο η μητέρα της Βιργινία Σκυλίτση, ως συμβολή για την δημιουργία της Σχολής Μαιών. Εξάλλου θα είναι το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια! Το Μαιευτήριο έφερε επίσης τιμητικά και το όνομα «Μαρίκα Ηλιάδη», προς τιμήν μιας επιστήθιας φίλης της Έλενας Βενιζέλου, που μοίρα τραγική έφυγε από την ζωή, λίγο πρίν την οικοδόμησή του. Παράλληλα όμως με την κατασκευή του, η έξοχη ηθικά δωρήτριά του Έλενα Βενιζέλου, κληροδότησε στο νοσοκο-μείο και ένα πολύ υψηλό ποσό σε αγγλικά χρεόγραφα, για να υποστηρίζετε η εύρυθμη λειτουργία του, αλλά και την καρδιά της μετά τον θάνατό της. Η καρδιά της φυλάσσεται μέσα σε λήκυθο, εντός του Παρεκκλησίου, των Αγίων Ελευθερίου και Ελένης, του Μαιευτη-ρίου. Αυτή είναι εν σπέρματι η ιστορία της κατασκευής, του υψηλής κοινωνικής ευαισθησί-ας Μαιευτηρίου «Έλενα Βενιζέλου», που φέρει ακεραία την ηθική σφραγίδα της αγάπης και του ευγενούς πατριωτισμού, της μεγάλης Ελληνίδας Έλενας Βενιζέλου. Και το εμπνευ-σμένο παράδειγμά της, θα υπομνίζει το χρέος όλων μας προς την ελληνική πατρίδα, μέσα από τα ωραία λόγια του μεγάλου Αμερικανού προέδρου Τζόν Φιτζέραλντ Κένεντι «Μην ρωτάς τι έκανε η πατρίδα σου για εσένα, ρωτάς τι έκανες εσύ για την πατρίδα σου» !*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.gr
