Της Ισμήνης Λέντζου
Σπηλιές, χαμένες πόλεις (σαν την Ατλαντίδα), βίλες και νεοκλασικά ποτισμένα με το αίμα δολοφόνων και εραστών, υπόγεια στα οποία βασανίστηκαν από την χούντα οι φυλακισμένοι, εγκλήματα και αυτοχειρίες…Φωνές από το πουθενά, ήχοι από σύρσιμο, παράξενες φιγούρες πάνω σε κάστρα και φαντάσματα…
Ποιες από αυτές τις ιστορίες είναι αληθινές και ποιες αποκύημα φαντασίας; Που σταματάνε οι μεταφυσικές παρουσίες και που αρχίζει ο αστικός μύθος; Στο αφιέρωμα του enikos.gr θα δείτε 10 από τα πιο στοιχειωμένα μέρη της Ελλάδας και θα μάθετε την ιστορία τους.
Η σπηλιά του Νταβέλη
Ακόμα και το όνομα της σπηλιάς αποτελεί μυστήριο. Για κάποιους είναι γνωστό ως σπήλαιο Πεντέλης, για άλλους ως σπήλαιο Αμώμων και για την πλειοψηφία του κόσμου ως σπηλιά του Νταβέλη.
Ο Νταβέλης ήταν ένας λήσταρχος που έδρασε στην περιοχή τον 19 αιώνα, ωστόσο δεν υπάρχουν αποδείξεις πως γνώριζε το συγκεκριμένο σπήλαιο, το οποίο λέγεται πως χρησιμοποιούσε ως ορμητήριο. Είναι γνωστό ως σπήλαιο Αμώμων (άμωμος=ηθικά αμόλυντος), γιατί εκεί από τον 6ο μ.Χ. και για τους επόμενους δέκα αιώνες υπήρξε καταφύγιο ασκητών και μοναχών. Το σπήλαιο της Πεντέλης ήταν γνωστό από την αρχαιότητα, αφού αποτελεί τμήμα αρχαίου λατομείου μαρμάρου.
Ο μύθος γύρω από το όνομά του αρχίζει να δημιουργείται την περίοδο της Χούντας. Η τότε κυβέρνηση άρχισε να κάνει κάποια έργα στην περιοχή τα οποία συνεχίστηκαν από τις επόμενες κυβερνήσεις μέχρι και τη δεκαετία του ’90. Τα έργα αυτά αλλοίωσαν το φυσικό τοπίο τόσο έξω όσο και μέσα στη σπηλιά και η μυστικότητα με την οποία έγιναν δημιούργησε θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τον σκοπό που εξυπηρετούσαν.
Έχουν υπάρξει αναφορές για εμφάνιση εξωγήινων στην περιοχή, για ανθρώπους που κατά τη διάρκεια των έργων πέθαναν από καλπάζοντα καρκίνο, για πυρηνικά όπλα, για απόκοσμα όντα, αλλά και για την ύπαρξη ισχυρών μαγνητικών πεδίων που κάνουν ηλεκτρικές συσκευές ν’ αναβοσβήνουν και αυτοκίνητα ν’ ανεβαίνουν γειτονική ανηφόρα με νεκρά.
Αρχάμπολη.
Στην περιοχή του Καφηρέα, του θρυλικού Κάβο Ντόρο της Εύβοιας, ανάμεσα στα χωριά Θύμι και Ευαγγελισμός βρίσκεται η χαράδρα της Χαρχάμπολης ή Αρχάμπολης, ένα εντυπωσιακό, αλλά άγριο τοπίο. Καταλήγει σε μια απρόσιτη παραλία όπου στο ένα άκρο υπάρχουν ψηλά κοφτερά βράχια με σπηλιές και στο άλλο άκρο ένα ταπεινό εκκλησάκι του Αγ.Γεωργίου.
Το απόκοσμο σκηνικό συνοδεύεται από την ιστορία ότι εκεί κάποτε υπήρχε μια σπουδαία αρχαία πόλη που ερημώθηκε ξαφνικά μετά από φονική επιδρομή.
Ο λαϊκός θρύλος λέει ότι οι αδικοχαμένοι που σφαγιάστηκαν εμφανίζονται τη νύχτα μέσα από τη θάλασσα ως φαντάσματα.
Οι Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελο
Το Φραγκοκάστελο είναι μια περιοχή στα όρια του νομού Χανίων, στα Σφακιά της Κρήτης, η οποία έχει πάρει το όνομά της από το ομώνυμο μεσαιωνικό κάστρο και είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται στην περιοχή κάθε Μάιο.
Σύμφωνα με αυτό, πάνω στα τείχη του κάστρου και στον γύρω κάμπο παρατηρούνται σκιές που θυμίζουν πολεμιστές και ιππείς με τις πανοπλίες και τα όπλα τους.
Σύμφωνα με την παράδοση οι σκιές αποτελούν φαντάσματα της μάχης που έδωσαν εκεί στις αρχές του 19ου αιώνα ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης με τους άντρες του κόντρα στους Οθωμανούς του Μουσταφά Ναϊλή Πασά, στα πλαίσια της ελληνικής επανάστασης και της επιθυμίας των Κρητικών να ενωθούν με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Το κόκκινο σπίτι της Θεσσαλονίκης
Το «κόκκινο σπίτι» της Θεσσαλονίκης, θεωρείται από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια του κέντρου της πόλης. Βρίσκεται στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Είναι κτισμένο με κόκκινα τούβλα και κεραμικά, που του δίνουν αυτήν την ιδιαίτερη όψη. Ανήκε στην οικογένεια Λόγγου, μία από τις μεγαλύτερες οικογένειες βιομηχάνων-κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας.
(Το «κόκκινο σπίτι» κτίστηκε το 1926, από τον Γρηγόρη Λόγγο και ήταν έργο του αρχιτέκτονα Gennari. Σήμερα τα σημάδια εγκατάλειψης είναι εμφανή)
Το 1939 η οικογένεια καταστράφηκε οικονομικά από πυρκαγιά. Λίγο αργότερα, ο πόλεμος τους αποτελείωσε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την οριστική εγκατάλειψη της πολυτελούς οικίας.
(Οδός Ερμού, κοντά στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας βρίσκεται το επιβλητικό «κόκκινο σπίτι – Μέγαρο Λόγγου»)
Το σπίτι ρήμαζε χρόνο με το χρόνο. Ίσως αυτή η εικόνα, να πυροδότησε και τη φήμη ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο.
Ο ένας μύθος διαδεχόταν τον άλλο, μέχρι που το «παραμύθι με τις κατάρες» έληξε οριστικά το 2006, όταν η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας πρότεινε την αγορά του από το υπουργείο Πολιτισμού. Το 2007 το υπουργείο αποφάσισε «την έγκριση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης ή την απευθείας εξαγορά του διατηρητέου κτιρίου για πολιτιστικές χρήσεις». Η απόφαση ανακλήθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά και έτσι το «κόκκινο σπίτι» μπορούσε να εξαγοραστεί από όποιον ιδιώτη ήθελε να το αποκτήσει.
Το στοιχειωμένο σπίτι στο Βόλο
Το οίκημα βρίσκεται στα Λεχώνια, χωριό ανάμεσα στον Βόλο και το Νότιο Πήλιο. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κατοικούνταν από την οικογένεια Κοντού, η οποία ξεκληρίστηκε είτε από μια σαύρα που έπεσε μέσα σε μια κανάτα με γάλα, το οποίο ήπιαν στη συνέχεια τα μέλη της και δηλητηριάστηκαν είτε γιατί τη δηλητηρίασε κάποιος τρίτος. Όπως και να έχει, το μνημείο της οικογένειας στο νεκροταφείο Βόλου αναπαριστά ένα τραπέζι με τρεις μικρές καρέκλες και μια κανάτα, η οποία έχει μια σαύρα στο χείλος της.
Ο θρύλος θέλει οποιονδήποτε κατοίκησε το συγκεκριμένο σπίτι μετά την οικογένεια Κοντού να βρήκε περίεργο θάνατο, ενώ επί Κατοχής αποτέλεσε αρχηγείο της Γκεστάπο και Έλληνες βασανίζονταν στο υπόγειό του. Σήμερα, λένε πως στα δωμάτια του έχουν μείνει κρότοι, βογγητά και ήχοι από αλυσίδες που σέρνονται στο πατωμα.
Το σανατόριο της Πάρνηθας
Το σανατόριο λειτούργησε για 40 χρόνια στις αρχές του περασμένου αιώνα. Μιας και η Πάρνηθα ήταν αρκετά μακρυά από το αστικό κέντρο, το συγκεκριμένο σημείο θεωρήθηκε κατάλληλο για να βοηθήσει στη θεραπεία των φυματικών, οι οποίοι νοσηλεύτηκαν εκεί κατά χιλιάδες.
Μετά τα μέσα του περασμένου αιώνα, ο συγκεκριμένος χώρος μετατράπηκε σε ξενοδοχείο με το όνομα ‘Ξενία’, ενώ στη συνέχεια έγινε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων.
Από το 1985, όταν και εγκαταλείφθηκε και μετά, διάφοροι επισκέπτες του δηλώνουν πως έχουν έρθει σε επαφή με φαινόμενα στα οποία δεν μπορούν να δώσουν κάποια λογική εξήγηση. Ιστορίες για ουρλιαχτά και κραυγές που ακούγονται από το υπόγειο, πόρτες που χτυπούν, αλυσίδες που σέρνονται και το φάντασμα ενός φυματικού κοριτσιού, το οποίο λέγεται πως νοσηλευόταν εκεί τον περασμένο αιώνα, έχουν δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από το σανατόριο, το οποίο τρομάζει κάθε επισκέπτη.
H βίλα Καλλέργη στο Πικέρμι
Το οίκημα οικοδομήθηκε στο Πικέρμι στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ σύμφωνα με κάποιους στα τέλη του 19ου, από τον Περικλή Καλλέργη, επιστάτη της οικογένειας Σκουζέ.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Καλλέργης φαίνεται να δολοφόνησε τη γυναίκα του και ύστερα αυτοκτόνησε. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος που θέλει τον Καλλέργη ανύπανδρο.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής η βίλα χρησιμοποιήθηκε από τον Ιταλικό στρατό ως τοπικό φρουραρχείο, στα υπόγεια της οποίας γίνονταν βασανιστήρια.
Οι μετέπειτα ένοικοι του σπιτιού έμεναν για μικρά μόνο χρονικά διαστήματα με κάποιους από αυτούς να διηγούνται ιστορίες ότι άκουγαν για αρκετή ώρα έναν παράξενο ήχο σαν σύρσιμο και ένα ουρλιαχτό που ακολουθούσε.
Αυτό όμως που όξυνε ακόμα περισσότερο το θρύλο του στοιχειωμένου σπιτιού ήταν η αρχιτεκτονική του η οποία θεωρήθηκε από κάποιους ιδιόρρυθμη (ακολουθεί τον προσανατολισμό των εκκλησιών), έχει δυο καμάρες στην στέγη με ηλιακά σχέδια κ.α, ενώ η τοποθεσία στις αρχές του αιώνα ήταν ερημική και άρα ιδανική για πνευματιστικές συνάξεις.
Η ιστορία της βίλας Καλλέργη τελειώνει το 1995 όταν κατεδαφίστηκε και στην θέση της σήμερα βρίσκεται το γνωστό super market ενώ σε μέρος του οικοπέδου έχουν οικοδομηθεί μεζονέτες.
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
Ένα νεοκλασικό κτίριο στη συνοικία του Νέου Φαλήρου, στην οδό Σμολένσκι 4, που παραμένει ακατοίκητο εδώ και χρόνια. Σήμερα ο πύργος αυτός καλύπτεται από πυκνή βλάστηση, ενώ στην είσοδό του δεσπόζει μια μισογκρεμισμένη αυλόπορτα. Ανήκε σε έναν υφασματέμπορο, τον Κουρταλή, φιλόδοξο και μισάνθρωπο, που λόγω της ιδιορρυθμίας του έζησε αποτραβηγμένος από τον κόσμο. Όταν ήταν νέος, λένε, ήθελε να γίνει τραγουδιστής της όπερας, αλλά ο πατέρας του δεν του το επέτρεψε.
Αργότερα, του μπήκε η εμμονή να αποκτήσει κάποιο αξίωμα, γι αυτό και όσοι τον ήξεραν, τον αποκαλούσαν «κύριο Δήμαρχο ή κύριο Υπουργό». Έβαλε υποψηφιότητα, αλλά έχασε τις εκλογές για τέσσερις ψήφους.
Από τότε αποτρελάθηκε και απομονώθηκε στον πύργο του, όπου πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κάποιοι κάτοικοι της περιοχής ισχυρίζονται ότι ακούν τα βράδια κάποιον να τραγουδάει πίσω από τα σφαλισμένα παντζούρια. Άλλοι είναι σίγουροι πως έχουν δει το φάντασμά του να τριγυρίζει στα δωμάτια και να ψιθυρίζει: «Μακριά από τον πύργο, είναι δικός μου».
Βίλα Καζούλη
Ένας αιώνας έχει περάσει από τη δημιουργία ενός από τα εντυπωσιακότερα και πιο πολυσυζητημένα κτίρια της Αθήνας. Η βίλα Καζούλη, όπως είναι γνωστό το κτίριο, βρίσκεται στην είσοδο της Κηφισιάς και καλύπτει μια έκταση 47 στρεμμάτων. Τα περίτεχνα γλυπτά, οι μαρμάρινες σκάλες και η πρωτότυπη αρχιτεκτονική της αποτελούν ένα κτίριο κόσμημα που άντεξε στο χρόνο.
Απομεινάρι μιας αριστοκρατικής εποχής για την περιοχή, η έπαυλη χτίστηκε στις αρχές τo 1910 από τον Αιγυπτιώτη επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας Νικόλαο Καζούλη και ήταν η θερινή του κατοικία. Το κτίσμα είναι ένα μείγμα νεοκλασικισμού και αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Χαρακτηριστικό του είναι ο εντυπωσιακός τρούλος που προσπαθεί να «δέσει» με το υπόλοιπο οίκημα.
Ο γλύπτης Φιλλιπότης ήταν ο δημιουργός των δύο λιονταριών που κοσμούσαν το εξωτερικό της βίλας.
Η είσοδος έχει έντονο αναγεννησιακό χαρακτήρα και διαθέτει νεοκλασικούς κίονες Τα επόμενα χρόνια ο γαμπρός του Καζούλη, ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Αριστόφρονας θέλησε να χρησιμοποιήσει το τεράστιο κτίριο για να στεγάσει μια σύγχρονη Ακαδημία Πλάτωνος.
Το όνειρο του δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Πολλές εξέχουσες προσωπικότητες έχουν φιλοξενηθεί στην έπαυλη, ανάμεσα τους και ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α’. Το όμορφο νεοκλασικό χρησιμοποιήθηκε και ως τόπος γυρισμάτων για την ταινία «Υπολοχαγός Νατάσα», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Το γεγονός ότι η βίλα της Κηφισιάς είναι χτισμένη πάνω σε ένα τούρκικο νεκροταφείο δημιούργησε τις ιστορίες της στοιχειωμένης βίλας, που κυριαρχούν τα φαντάσματα. Τα υπόγεια περάσματα, οι ατελείωτοι διάδρομοι και τα δεκάδες σκοτεινά δωμάτια προκαλούν δέος και ενισχύουν στους πιο εύπιστους τα διάφορα φανταστικά σενάρια. Πολλοί «πιστεύουν» ότι τα βράδια οι σκιές των νεκρών περιπλανιούνται στο εσωτερικό του κτιρίου και δεν το έχουν εγκαταλείψει ποτέ. Αρκετοί είναι οι ιδιοκτήτες που κατά περιόδους έχουν αγοράσει την περιβόητη βίλα και ο καθένας με τον τρόπο του, έχει ενισχύσει τον μύθο ότι είναι στοιχειωμένη
Την περίοδο της γερμανικής κατοχής το κτίριο καταλήφθηκε από τους Γερμανούς που εγκατέστησαν το φρουραρχείο των ΕςΕς. Τα μεσαιωνικά βασανιστήρια που ακολούθησαν σε βάρος όσων αντιστασιακών συλλαμβάνονταν, έκαναν τον κτίριο εφιαλτικό. Μόνο που γι΄ αυτό δεν έφταιγαν τα φαντάσματα, αλλά οι μέθοδοι των Ες Ες. Δώδεκα Έλληνες πέθαναν στην έπαυλη και θάφτηκαν στην αυλή της. Άλλη μια φήμη που ακούστηκε ήταν ότι έξω από τη βίλα σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς η δημοσιογράφος Χούλια και ο Σπανός. Μετά την απελευθέρωση καταλήφθηκε από τον ΕΛΑΣ. Από το 1949 και για τα επόμενα τρία χρόνια χρησιμοποιήθηκε από το ΚΑΤ και έως το 1955 στέγαζε σεισμοπαθείς.
Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εμπορικού Ναυτικού, Μελίσσια
Στην αρχή της οδού Θεμιστοκλέους βρίσκεται η είσοδος του νοσοκομείου που εδώ και 35 χρόνια είναι έρμαιο στη φθορά και τις λεηλασίες. Λειτούργησε από το 1948 έως το 1975, οπότε και έκλεισε για την εκτέλεση επιδιορθώσεων, αλλά το 1981 οι εργασίες σταμάτησαν. Ανήκει στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο το οποίο δεσμεύεται από το καταστατικό του να το λειτουργήσει μόνο ως νοσοκομείο. Έτσι, το κτίριο και η συνολική έκταση των 120 στρεμμάτων παραμένουν αναξιοποίητα.
Το ΝΙΕΝ, αποκαλείται και «νοσοκομείο φάντασμα».
Το παλιό ναυτικό νοσοκομείο – που θα μπορούσε να αποτελεί… μουσείο – σήμερα συνοδεύεται από τη φήμη σατανιστικών τελετών και κυνηγιών φαντασμάτων. Λέγεται πως αν επισκεφθεί κανείς το αφύλαχτο αυτό μνημείο, θα βρει από παλιές ξύλινες κασέλες μέχρι κρεμάλες, αλλά και πρόχειρες εγκαταστάσεις διαμονής αστέγων. Αξίζει να αναφερθεί πως η πρόσβαση στο κτίριο δεν είναι ασφαλής, ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες.
Πηγές: Mixanitouxronou.gr/Wikepedia
