Τα παιδιά λένε ψέματα κι αυτό είναι φυσιολογικό, αυτό το έχουμε ξαναπεί. Τα ψέματα στην παιδική ηλικία μπορεί να έχουν πολλές διαφορετικές σημασίες. Άλλοτε γιατί δεν έχει διαχωριστεί ακόμη μέσα τους το πραγματικό απ’ το φανταστικό, το «μαγικό» («αφού το σκέφτομαι εγώ, είναι έτσι»), άλλοτε γιατί χρειάζεται να διαφυλάξουν τα συναισθήματα τους, να εξασφαλίσουν την αγάπη και την αποδοχή των άλλων, να βρουν τη θέση τους μέσα στην κοινωνική ομάδα, να υπερασπιστούν τα μυστικά τους (και κατά συνέπεια την ατομικότητα τους) από την –ενοχλητική και αδιάκριτη μερικές φορές- διεισδυτικότητα των μεγάλων. Στην παιδική ηλικία άλλωστε -και στην εφηβική ακόμη, αν και σε μικρότερο βαθμό- η φαντασία οργιάζει κι έχει μεγάλη δύναμη επιρροής και τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας συχνά είναι συγκεχυμένα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
