Ομάδα αντιεξουσιαστών που εκφράζει τη στήριξή της στον Λάμπρο Φούντα ανέλαβε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Δάφνης με κείμενο που δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Αναλυτικά το κείμενο για την ανάληψη ευθύνης:
«Ένας αγωνιστής με την πλήρη σημασία του όρου. Λιτός, με τη σεμνότητα μα και την αποφασιστικότητα, που απαιτείται στους χαλεπούς καιρούς της δημοκρατίας. Με τη διαύγεια του πνεύματος και την οξύτητα της σκέψης να παίρνεις τις κρίσιμες αποφάσεις την ώρα που αυτές πάντα καίνε, ξεμπλοκάροντας καταστάσεις από τον βούρκο της ακινησίας. Παρών στα γεμάτα από συντρόφους αμφιθέατρα, στις συγκεντρώσεις και στις αφισοκολλήσεις. Εκεί, στην πιο “επιβαρυμένη” περιφρούρηση μιας διαδήλωσης, γράφοντας κείμενα και συζητώντας με τους γύρω τους, πάντα με την αγωνία, αλλά και το χαμόγελο για τη μάχη που δίνουμε.
Κι επειδή αναγνώριζε, πως θεωρία χωρίς πράξη, σημαίνει ακρωτηριασμός της αντίληψης για τη σφοδρότητα του δύσκολου αγώνα που πρέπει να διεξάγουμε, ήταν παρών στα συνωμοτικά ραντεβού, στους αέναους κύκλους προς αναζήτηση στόχων στην πόλη, στις πύρινες επιθέσεις, στη σπουδαιότητα της συμμετοχής στον ένοπλο αγώνα.
Λάμπρο, ξέρουμε πως στους καιρούς, που άλλοι δίνουν ανοχή και χρόνο για την “καλυτέρευση” των συνθηκών, πειθόμενοι ηθελημένα και μη από κίβδηλες υποσχέσεις, εσυ θα έλεγες πως: η ελευθερία αργεί ακόμα…
Όταν υπόσχονται κατάργηση ή αφοπλισμό των ένστολων δολοφόνων ακούγεται να λες πως: “Ο μόνος ένοπλος που αναγνωρίζω είναι ο προλετάριος με το όπλο στο χέρι”
Όταν διαλαλείται (και μόνο…) κλείσιμο των φυλακών νέου τύπου, “εξανθρωπισμός” των ήδη υπάρχοντων, το τέλος των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, η φωνή σου δονεί τον αέρα…
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
Όταν προωθείται η άποψη, πως τάχα τίποτα δεν μπορεί πλέον ν’αλλάξει, ότι είναι μάταιη η ρήξη με τους θεσμούς σε “αριστερό” περιβάλλον και να διαδηλώνουμε ήσυχοι υπέρ της κυβέρνησης, πάλι φωνάζεις:
ΠΑΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, Ο ΑΝΗΦΟΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ…
Επειδή γνωρίζουμε, όπως κι εσύ, πως δεν ταιριάζουν δάκρυα για όσους έπεσαν για την κοινωνική Επανάσταση, επιλέγουμε την επίθεση, για τη διαφύλαξη της μνήμης, μα κι ως έναν από τους πολλούς τρόπους για να συνεχίσουμε τον αγώνα και μέσα στην περίοδο του ρεφορμιστικού εφησυχασμού, της νέας εθνικής ενότητας και ταξικής συνεργασίας που οικοδομείται. Οι νέοι ηγήτορες του καθεστώτος, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, μιλούν για “συνέχεια του κράτους”. Ας τους θυμήσουμε πως την ίδια συνέχεια έχει η οργή και το πάθος μας για την ελευθερία, την ίδια συνέχεια η συνέπεια κι η αποφασιστικότητα για το γκρέμισμα αυτού του κόσμου και το χτίσιμο του νέου που ονειρευόμαστε.
Έτσι, λοιπόν, επιτεθήκαμε στις 28/03 στο Α.Τ.Δάφνης, τμήμα στο οποίο υπηρετούσαν οι δολοφόνοι του Λάμπρου, πυρπολώντας 3 περιπολικά κι 1 υπηρεσιακό όχημα. Παρά τον φρουρό που ήταν έξω και μας σημάδευε εύθυβολα, πυροβολώντας μάλιστα στον αέρα, η επίθεση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τους όρους που εμείς είχαμε θέσει.
“Και αφού σε εξοντώσουν θα’ναι ακόμα ωραίος ο κόσμος εξαιτίας σου
η καρδιά σου, ΚΑΡΔΙΑ, πραγματική στη θέση εκείνης που μας πήρανε ακόμα θα χτυπά
και μια ευγνωμοσύνη από τα δέντρα που άγγιξες, θα μας σκεπάζει…”
ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ – ΠΑΡΩΝ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ».
Διαβάστε επίσης:
