Ορθορεξία-Όταν η εμμονή της υγιεινής διατροφής γίνεται ασθένεια
Γράφει η Απέργη Κυριακή Διαιτολόγος Διατροφολόγος
Ο όρος «ορθορεξία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1997 από τον αμερικανό ιατρό Steven Bratman, MD, για να περιγράψει την δική του προσωπική «εμπειρία» για μια «νέα» ψυχική και διατροφική ασθένεια. Η ορθορεξία αποτελεί λοιπόν την νέα διατροφική διαταραχή συμπεριφοράς και χαρακτηρίζεται από την παθολογική, υπερβολική και πολλές φορές ακραία ενασχόληση με την «υγιεινή» διατροφή και την εύρεση «βιολογικώς καθαρής τροφής», με παράλληλη αποφυγή τροφίμων, που θεωρούνται «ανθυγιεινά» από το άτομο.
Αυτό συνεπάγεται με την δημιουργία πολλών διαιτητικών περιορισμών, συχνά ακραίων και μη επιστημονικά τεκμηριωμένων. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να μετατραπεί σε μια ακραία καθήλωση- εμμονή, όπου οι ασθενείς προσπαθώντας να ακολουθήσουν μια διατροφή με πολύ περιορισμένη ποικιλία «υγιεινών τροφίμων», οδηγούνται σε σοβαρό υποσιτισμό ή ακόμα και στον θάνατο. Σε λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να μειώσει την αυτοεκτίμηση των ασθενών, καθώς οι «ορθορεκτικοί» κατηγορούν τους εαυτούς τους και όχι τη ελλειπή διατροφή τους, για τη συνεχή πείνα τους και τους πόθους να υποκύπτουν σε «απαγορευμένες τροφές».
Ενώ στις διατροφικές διαταραχές οι ασθενείς επιθυμούν την απώλεια βάρους, στην ορθορεξία οι «ασθενείς» επιθυμούν να είναι υγιείς, αγνοί και καθαροί, «όσο πιο κοντά στην φύση». Αν και δεν αναγνωρίζεται ακόμα σαν ψυχική ασθένεια από το «DSM», αναγνωρίζεται από τον Αμερικάνικό Διαιτολογικό Σύλλογο για τις επιπτώσεις της στην σωματική και ψυχική υγεία των ασθενών. Οι περιπτώσεις ατόμων, που πάσχουν από ορθορεξία, φαίνεται ότι αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, όσο η κοινωνία μας ασχολείται όλο και πιο πολύ με την υγιεινή διατροφή και την επίδραση αυτής στην σωματική και ψυχολογική μας υγεία και στις επιδόσεις μας, πχ. στην εργασία, στα σπορ κτλ., αλλά και στην εξωτερική μας εμφάνιση. Δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα για το ποσοστό εμφάνισής της στην Ελλάδα ή παγκοσμίως αν και σε μετανάλυση ο επιπολασμός της ορθορεξίας ήταν 6,9% στο γενικό πληθυσμό και 35 – 57,8% στις ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως σε καλλιτέχνες, αθλητές, διαιτολόγους και σε άλλους επαγγελματίες υγείας, όπως και σε άτομα με ψυχαναγκαστική προσωπικότητα ή σε άτομα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών. Δεν υπάρχει σημαντική συσχέτιση με την ηλικία ή τον ΔΜΣ, αλλά είναι πιο συχνή στους άνδρες, σε χορτοφάγους και σε άτομα με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
