«Θα φύγουμε μόνο όταν πάρουμε τη δουλειά μας»
Μιλάει στο τηλέφωνο. Συντονίζει. Συζητάει με περαστικούς που στέκουν για να της πουν μια κουβέντα συμπαράστασης.
Παρά την αποπνικτική ζέστη του μεσημεριού, στο στενό δρομάκι της Καραγεώργη Σερβίας, έξω από το υπουργείο Οικονομικών, η Ευαγγελία Αλεξάκη δεν σταματάει λεπτό.
Άλλωστε επί 20 χρόνια έπρεπε να κινείται συνεχώς με τη σφουγγαρίστρα και τη σκούπα στα χέρια. Στα 57 της χρόνια, η Ευαγγελία -Λίτσα την φωνάζουν- τέθηκε σε διαθεσιμότητα μαζί με τις υπόλοιπες 594 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Κι ας ήθελε άλλα πέντε χρόνια για να βγει στη σύνταξη. Εδώ και 41 ημέρες έχει αφήσει το σπίτι της στην Κέρκυρα και δίνει καθημερινά το “παρών” στις κινητοποιήσεις μαζί με τις συναδέλφους της.
Στα πρόσωπα αυτών των γυναικών, στο πρόσωπο της Λίτας, είναι αποτυπωμένη η κρίση. Είδε τη ζωή της να ανατρέπεται, έχει δεχθεί τη βία των ΜΑΤ, αλλά δεν το βάζει κάτω. Δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται ότι δεν θα εργαστεί ξανά και πως τελικά θα απολυθεί.
“Είμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε. Γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη και το δίκιο” λέει με σιγουριά και αποφασιστικότητα.
Βρίσκεται συνεχώς στις κινητοποιήσεις-πηγαίνει στην Κέρκυρα μόνο κανένα Σαββατοκύριακο-όπως εξηγεί, διότι δεν θέλει από εδώ και στο εξής η ζωή της να μοιάζει μαύρη. “Κουράστηκα όλα αυτά τα χρόνια στη δουλεία για να τα καταφέρω να προσφέρω τα απαραίτητα στην οικογένειά μου. και τώρα γυναίκες 50 και 60 ετών μας έφτασαν στο σημείο να μην έχουμε μέλλον. Σε τέτοια ηλικία δεν θα μπορέσω να βρω δουλειά. Το ίδιο και οι άλλες. Αυτό που μας έκαναν είναι καθαρός θάνατος. Για την επιβίωσή μας είμαστε στον δρόμο” τονίζει με παράπονο αλλά-κυρίως- με θυμό.
Σχεδόν όλη της τη ζωή η Λίτσα εργάζεται ως καθαρίστρια. “Είναι δύσκολη δουλειά. Δεν ξυπνάει μια γυναίκα μια ημέρα και λέει “θέλω να γίνω καθαρίστρια”. Καθαρίστρια γίνεσαι από ανάγκη. Καθαρίστρια σημαίνει μόχθος. Μας έχουν φύγει όλων μας τα χέρια από το σκούπισμα και το σφουγγάρισμα” λέει, φέροντας στο μυαλό της όλα όσα έχει περάσει καθαρίζοντας.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
