Παρέλαση: Τα υπέρ και τα κατά στην ψυχολογία του παιδιού μου
Οι σχολικές παρελάσεις και τι αντίκτυπο έχουν στην αυτοπεποίθηση των παιδιών που συμμετέχουν.
Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός αναλύει τις ψυχολογικές πτυχές της παρέλασης. Πότε είναι θετική και πότε αρνητική όσον αφορά την ψυχολογία του παιδιού η συμμετοχή του σε μια ομάδα; Τι συμβαίνει όταν τα κοντά παιδιά τοποθετούνται στις τελευταίες σειρές της παρέλασης; Όταν τα παχουλά κορίτσια κρύβονται στη μέση για να αποφύγουν την έκθεση στο κοινό που σχολιάζει; Και τι συμβαίνει με την ανάληψη του αισθήματος της ευθύνης;
α)Οι κοινές ανάγκες δημιουργούν κοινό κώδικα:
Και κάθε άτομο έχει κάποιες ανάγκες που χρειάζεται να ικανοποιηθούν. (π.χ.:Πεινάει)
Κάποιες φορές για να μπορέσει να τις ικανοποιήσει χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων. (π.χ.:γυρνάει απ’ τη δουλειά κουρασμένος-η και δεν έχει κουράγιο να μαγειρέψει)
Οι κοινοί στόχοι των ατόμων όταν επικοινωνηθούν, δημιουργούν μια εστία αλληλοβοήθειας. (π.χ.: ο-η σύντροφος μαγειρεύει κάτι για να φάνε).
Η εφάπαξ ικανοποίηση μιας ανάγκης δεν την εξαφανίζει όπως παρατηρούμε εύκολα από το φαινόμενο της πείνας.
Με λίγα λόγια οι ανάγκες είναι επαναλαμβανόμενες.
Άρα μπορούν να υπάγονται σε κάποιο μοτίβο κάλυψης ανάλογα με το ρυθμό ανάδυσής τους, δηλαδή να ικανοποιούνται με βάση ένα πρόγραμμα.Έτσι αν ένα ή περισσότερα άτομα ‘ακολουθούν’ ένα πρόγραμμα, συνεννοούνται με βάση αυτό κι έχουν κάτι κοινό:
Ένα κώδικα, μια γλώσσα με την οποία στήνουν το πρόγραμμα κάλυψης αναγκών και πολλά άλλα.
Το ‘πρόγραμμα’ μπορεί να αντιστοιχεί σε ένα αυτοκίνητο που είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να μας μετακινεί γρήγορα αλλά δε μας υπαγορεύει ‘που να πάμε’.
Οι ανάγκες μας για γρήγορη μετακίνηση μεταφράζονται μέσα απ’το αμάξι ως καύσιμα που χρειάζεται για να κινηθεί. Τέλος για να χρησιμοποιήσουμε αυτοκίνητο οφείλουμε να γνωρίζουμε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας για να συνεννοούμαστε με τους υπόλοιπους, άσχετα με το ποιος είναι ο προορισμός μας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
