Γιατί όταν είμαστε στεναχωρημένοι τρώμε πολύ;
Αναγνώστριά του boro.gr ζητά τη συμβουλή των ειδικών:
“Γεια σας. Είμαι 64 ετών και πριν 3 χρόνια έχασα ένα αγαπημένο μου συγγενικό πρόσωπο και κάποια στιγμή έφθασα στην κατάθλιψη με συμπτώματα σωματικά και μεταξύ των άλλων απώλεια όρεξης και κιλών έχανα ένα κιλό την ημέρα είχα φθάσει 60 κιλά. Μακάρι βέβαια να ήμουν εκεί σήμερα και με την σημερινή ψυχολογία Αυτό με οδήγησε στο γιατρό που μου έδωσε φάρμακα αντικαταθλιπτικά και ευτυχώς συνήλθα. Όμως τώρα έφθασα στην αντίπερα όχθη στην βουλιμία. Κάποια στιγμή ζύγιζα 72 κιλά με ύψος 165τρόμαξα σταμάτησα λίγο να τρώω κατέβηκα στο 69 και κάτι και πάνω κάτω εκεί κάθε μέρα Βέβαια τα κιλά δεν προέρχονται από το πολύ φαγητό αλλά από τα παντός είδους γλυκά. Σας παρακαλώ πολύ τι θα πρέπει να κάνω να σταματήσω να τρώω γλυκά θα μου πείτε πάντα τα έτρωγα στις δυσκολίες μου. Μήπως θα μπορέσει κάτι να τα υποκαταστήσει. Δεν μπορώ τα κιλά αυτά νοιώθω βαριά τι να κάνω και κάτι άλλο δεν παίρνω πια αντικαταθλιπτικά που και αυτά παχαίνουν. Σας ευχαριστώ θερμώς.”
Στο ερώτημά απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.
Φαίνεται πως καθρεφτίζετε το συναισθηματικό σας υπόβαθρο στο σωματικό σας βάρος. Το σωματικό βάρος (το παραπανήσιο) εμείς το σχετίζουμε συνήθως με μια ανάγκη για στοργή, ζεστασιά, αγκαλιά. Τα δε γλυκά τα συσχετίζουμε με τη θλίψη ή με τον φόβο της βίωσής της. Το πένθος για το αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να ποικίλει σε διάρκεια ανάλογα με το τί είδους συγγένεια είχατε και σε ποιό στάδιο πένθους βρίσκεστε. Η απώλεια βάρους σας είναι σύμφωνα με τα παραπάνω ενδεικτική της απώλειας που βιώσατε ως προς τη σχέση σας με το εκλιπόν πρόσωπο. Η δε επανάκτηση των κιλών φαίνεται να καθρεφτίζει την ανάγκη σας για παρηγοριά. Η θλίψη για κάποιον που μας άφησε είναι η δυσκολία μας να τον αναπληρώσουμε γιατί θεωρούμε τον καθένα από μας μοναδικό και αναντικατάστατο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
