«Σκότωσαν τον γιο μας γιατί είχε άλλο χρώμα»
Ήταν τέτοιες μέρες το 2009, όταν ο Σαχτζάτ Λουκμάν έφτανε στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω του την πόλη Λαλαμούσα του Πακιστάν.
Ήταν 23 χρονών, αλλά από μικρό παιδί ήθελε να δουλέψει, για να στηρίξει την οικογένειά του που ζούσε στη φτώχεια. Η μάνα του καθάριζε σπίτια και ο πατέρας του δούλευε σε ένα εργαστήριο πλίνθων. Έτσι ζούσαν τα παιδιά τους, οκτώ κόρες και δύο γιους. Τέσσερα χρόνια μετά, πάλι τέτοιες μέρες, Γενάρη του 2013, ο Λουκμάν μαχαιρώθηκε. Έπεσε νεκρός στα Πετράλωνα, καθώς πήγαινε με το ποδήλατο για δουλειά.
«Το γιο μας τον σκότωσαν, επειδή είχε άλλο χρώμα, επειδή ήταν μετανάστης», λένε ο 68χρονος Χαντίμ Χουσέιν και η 58χρονη Σούκρα Μπίμπι, που δεν έχουν καμία αμφιβολία πως το κίνητρο του φόνου ήταν ρατσιστικό. Ταξίδεψαν από το Πακιστάν μέχρι την Αθήνα, για να ακουστεί η φωνή τους στο δικαστήριο.
Ζητούν δικαιοσύνη και παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, «για να μην υπάρξουν ποτέ ξανά θύματα από ρατσιστές και φασίστες».
«Τον στείλαμε να δουλέψει και γύρισε πίσω νεκρός», μονολογεί απαρηγόρητη η μάνα του Λουκμάν.
Δανείστηκαν και πλήρωσαν 6.000 ευρώ σε δουλεμπόρους για το ταξίδι της ελπίδας. Τα μισά τα χρωστούν ακόμη σε συγγενείς και φίλους…«Ο γιος μας από μικρό παιδί σιχαινόταν τους καβγάδες, δεν μπορούσε να τσακωθεί», λένε οι γονείς του, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό πως υπήρξε διαπληκτισμός πριν από το φόνο.
Πηγή: Έθνος
