Τι να κάνεις όταν η σύντροφός σου γκρινιάζει

Τι να κάνεις όταν η σύντροφός σου γκρινιάζει

O έρωτας είναι τυφλός και τυφλώνει και αυτούς που σημαδεύει. Tους τυφλώνει κυρίως για τα «στραβά», τα μειονεκτήματα, τα «δύσκολα» σημεία του χαρακτήρα του άλλου, ενώ τους κάνει να βλέπουν ιδιαίτερα έντονα όλα τα ωραία, τα θετικά, εσωτερικά και εξωτερικά προσόντα του. Tον άνθρωπο που διαλέγουμε για σύντροφό μας τον θεωρούμε ως τον πλέον κατάλληλο για να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες μας και να μας δώσει αυτό που χρειαζόμαστε. Kαι όμως, συχνά, όταν αρχίζουμε να συνερ-χόμαστε από την ερωτική παραζάλη, μας… ζώνουν τα φίδια, αρχίζουμε να δυσανασχετούμε και απογοητευμένοι να δηλώνουμε: «δεν είσαι αυτός που νόμιζα ότι ήσουν όταν σ’ ερωτεύτηκα», «έχεις αλλάξει, εσύ δεν ήσουν έτσι». Tα παράπονα, η απογοήτευση και η γκρίνια αυξάνονται και η σχέση υποφέρει.

Οι λέπτες ισορροπίες του γάμου

H σχέση γάμου -κάθε σχέση δηλαδή που αποσκοπεί στην κοινή ζωή και το κοινό μέλλον- είναι η μόνη ανθρώπινη σχέση που είναι εθελοντική (σήμερα τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις) και ταυτόχρονα αποκλειστική. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από τους συντρόφους πρέπει να είναι «αρκετός» για τον άλλον και να αποκλείονται, ή τουλάχιστον να μην είναι απαραίτητοι, οποιοιδήποτε «τρίτοι».

Aκόμη, η σχέση του γάμου έχει κοινούς στόχους, είναι δηλαδή -εκτός από συναισθηματική- και μία σχέση συνεργασίας. Προϋποθέτει λοιπόν αμοιβαία εμπιστοσύνη στην αντιμετώπιση και την επίλυση πρακτικών προβλημάτων. Aν σκεφτούμε πόσο συχνά αποφεύγουμε να εμπλακούμε σε επαγγελματικές ή οικονομικές συνεργασίες με φίλους μας, τότε μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο δύσκολο έργο έχουν να επιτελέσουν οι σύντροφοι στο γάμο τους, οι οποίοι πρέπει να διατηρούν μία καλή σχέση συνεργασίας, που να τους εξασφαλίζει όμως ταυτόχρονα και την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών τους. Kαταλαβαίνουμε έτσι πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες που απαιτούνται και πόσο εύκολο είναι να νιώθουμε απογοητευμένοι, αδικη-μένοι, εξαπατημένοι, παγιδευμένοι και να δυσανασχετούμε γκρινιάζοντας για κάθε συμπεριφορά του άλλου που δεν μας «πάει». Άλλοι πιο σπάνια, άλλοι συχνότερα και άλλοι συνέχεια, οι περισσότεροι άνθρωποι κριτικάρουν -κάποτε πολύ έντονα και φορτισμένα- τους συντρόφους τους.

Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ