Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ για το ΣτΕ

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ για το ΣτΕ

Δεμένα στα κάγκελα, κρεμασμένα από τα παράθυρα του κτιρίου, τα πανό ήταν ακόμα στη θέση τους. Οι αφίσες, οι τοιχοκολλημένες ανακοινώσεις, επίσης. Και τα ηχεία το ίδιο, μόνο που ακούγονταν λιγότερο δυνατά. Δεν έχει μεγάλη σημασία, και σίγουρα όχι όση έχει το ότι οι μόνοι στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ που χθες δεν ήταν ακριβώς «στη θέση τους» ήταν οι εργαζόμενοί της. Το προηγούμενο βράδυ, το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε μιλήσει σχεδόν για όλα, εκτός από το καθεστώς με το οποίο θα εργάζονταν στο εξής.

Η 34χρονη Ελίνα Κολύβα, για παράδειγμα, δημοσιογράφος στο γραφείο Τύπου της ΕΡΤ, παντρεμένη με δύο παιδιά, με πτυχίο και μεταπτυχιακό στην Επικοινωνία και στις Δημόσιες Σχέσεις, καθόταν στο κυλικείο ενός κτιρίου που το πρωτογνώρισε ως συμβασιούχος το 1998. Το προηγούμενο βράδυ, περίμενε την ανακοίνωση με αγωνία. Μόνο με αγωνία; Κάτασπρη ήταν, παρατηρούσαν οι συνάδελφοι. Ηλπιζε σε θετική απόφαση, αλλά πού να φανταστεί ότι καθένας θα την ερμήνευε όπως ήθελε. Αντί για το ερώτημα «υπάρχω σαν εργαζόμενη ή δεν υπάρχω;», περίμενε την περίφημη αναδιάρθρωση, γιατί από ερωτήματα άλλο τίποτε. Από τον σύζυγο, από τους γονείς της. «Θα τα καταφέρετε», έλεγε ο πρώτος στο τηλέφωνο. «Μην πανηγυρίζετε πριν μάθετε τι θα γίνει», οι άλλοι δύο.

Η πρώτη αντίδραση

Από ένα μικρό γραφειάκι γεμάτο μόνο με τα απαραίτητα και με μια οθόνη που μετέδιδε το σήμα των εργαζομένων, ο 35χρονος Νίκος, οπερατέρ των εξωτερικών φορητών συνεργείων από το 2006 όπως έκρινε ο ΑΣΕΠ, έλεγε με το βάρος της αϋπνίας στους ώμους ότι και η δική του αρχική αντίδραση ήταν μάλλον θετική. Τουλάχιστον θα έφευγε το μαύρο από τις οθόνες. Στη συνέχεια όμως χάθηκε στη μετάφραση. Το προσωπικό θα έμενε μετέωρο, αλλά θα έπρεπε να συνεχίσει να λειτουργεί.

Οπως και να ‘χει, ο ίδιος, από τη στιγμή που δεν είχε στο χέρι του απόλυση, αισθανόταν υπάλληλος της ΕΡΤ. Αυτά περίπου έλεγε σε όσους ρωτούσαν «τελικά δουλεύετε ή δεν δουλεύετε;». Αυτά και ότι το ΣτΕ πέταξε το μπαλάκι σε πολιτικούς, αδύναμους να λύσουν προβλήματα, προβλήματα που τον έκαναν να παραμείνει ξύπνιος μέχρι τις 4 τα ξημερώματα, συζητώντας, ακούγοντας απόψεις, λέγοντας τη δική του. Τι συμπέρασμα έβγαλε; «Διχασμένοι είμαστε μέσα μας», έλεγε, «όχι μεταξύ μας».

Το ίδιο βράδυ, η κυρία Γιούλη Καμμενίδου, η «θεία Γιούλη», με τους δυο γιους και εκείνη την ημέρα του 1992 που υπέγραψε τη σύμβασή της να τριγυρίζει στο μυαλό της, είχε βάρδια στο μακιγιάζ. Ακουσε τα μαντάτα αλλά δεν χάρηκε. Δεν ήταν πολιτική απόφαση αυτή, χάλια ήταν. Ακούγοντάς τη, σκέφτηκε μια ερώτηση που θα ήθελε να κάνει στους αρμοδίους. Μια ερώτηση που προσπαθώντας να αποκτήσει μορφή, έμοιαζε με κάτι του στυλ «γιατί δεν ήλθατε όλες αυτές τις ημέρες, έστω για την παρουσία, έστω για να μας πείτε ότι θα κάνετε ό,τι μπορείτε;».

Χωρίς απαντήσεις

Την ίδια στιγμή, το γραφείο όπου θα έβρισκες τον Περικλή Χαλμούτση, κοντραμπασίστα στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ από το 1991, δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Ούτε και εκείνος. Το προηγούμενο βράδυ, η απόφαση τον βρήκε στη σκηνή του προαυλίου, να ετοιμάζεται να εκτελέσει ένα έργο του Νίκου Σκαλκώτα. Αυτό που άκουσε από τα μεγάφωνα του φάνηκε καλό, έπαιξε λοιπόν χαρούμενος. Οταν επέστρεψε στο κτίριο, κατάλαβε. Αναζήτησε απαντήσεις στο Ιντερνετ, στην ΠΟΣΠΕΡΤ, ρώτησε «μέχρι και την Πυθία» και όλοι συμφωνούσαν ότι τα πράγματα είναι άσχημα. Ο ίδιος είχε περάσει από τρεις ακροάσεις: το ’91 που πρωτοήρθε, το ’93 στην ανασυγκρότηση, το ’97 στην αξιολόγηση. Σκεπτόμενος την απόφαση του ΣτΕ; «Αισθάνθηκα χειρότερα και από την προηγούμενη Τρίτη», έλεγε, «από το βράδυ που κλείσανε την ΕΡΤ».

«Θα μπουν τα ΜΑΤ και θα καταστραφούν»

Η Σταυρούλα και η Δέσποινα, χορωδοί, προσπαθούσαν να εξηγήσουν με λυγμούς τη σημασία του μουσικού αρχείου. Το πλήθος βιβλιοθηκών γεμάτων με παρτιτούρες που η Δέσποινα έβγαζε από το ράφι με θυμό, δείχνοντας το όνομα του συνθέτη που τις έγραψε με το χέρι και που τώρα κανείς δεν ήξερε τι θα γίνουν – θα μπουν τα ΜΑΤ, έλεγε, και θα καταστραφούν. Δεν ήξερε πώς να τις παρατήσει έτσι, πώς να εγκαταλείψει τη θέση της αφήνοντάς τις απροστάτευτες. Οπως οι κοπέλες πίσω από τον πάγκο του κυλικείου ή οι καθαρίστριες, που ασχέτως αποφάσεων, ήταν στη θέση τους κρατώντας την ΕΡΤ καθαρή.

 

Πηγή: Τα Νέα

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ