Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιλώντας στη Βουλή, παραδέχθηκε πως ήταν λάθος η αναγνώριση εκ μέρους του της ύπαρξης και άλλων ελληνοτουρκικών διαφορών πλην της υφαλοκρηπίδας. Προς τούτο χρησιμοποίησε την έκφραση mea culpa.
Hταν 6 Ιουνίου του 1988. Ο Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας στη δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη στον ΣΚΑΪ την αυτοκριτική του για την απλή αναλογική με την οποία έγιναν οι εκλογές στις 21 Μαΐου και έφερε τη θεαματική καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποίησε και αυτός τη φράση mea culpa. Ηταν 8 Ιουνίου του 2023.
Μια χρονική απόσταση 35 ετών και δύο ημερών. Ιούνιος, πάντως, σε κάθε περίπτωση. Αμετακίνητος ο Αλέξης Τσίπρας από την επικοινωνιακή του στρατηγική, εδώ και χρόνια, να παραπέμπει με συμβολισμούς και φράσεις στον Ανδρέα Παπανδρέου. Με τη μόνη διαφορά ότι εκείνο το παλιό mea culpa δεν κόστισε τίποτα σε κανέναν, εκτός από αρνητικές εντυπώσεις και κριτικές. Το τωρινό, όμως, δεν το λες σκέτο mea culpa, αλλά το λες και χαρακίρι. Και βεβαίως ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει το χαρακίρι του, αρκεί πριν από το στρίψιμο της λεπίδας, όπως ένας σαμουράι, να μην έχει αφήσει νάρκες στη ζωή των υπολοίπων. Σε αυτό το σκηνικό των δύο εκλογών, 21 Μαΐου και 25 Ιουνίου, ταιριάζουν ΚΑΙ το χαρακίρι ΚΑΙ η ναρκοθέτηση.
Και μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να αναλαμβάνει την ευθύνη μιας συλλογικής κομματικής απόφασης για την απλή αναλογική, αλλά κανονικά θα πρέπει οι δογματικοί εμπνευστές της, στους πάνω ορόφους της Κουμουνδούρου, να γίνουν οι σαμουράι που θα κοιτούν γονατιστοί προς τον ήλιο κρατώντας το εγχειρίδιο. Αυτοί ήταν οι αρχιτέκτονες. Αυτοί έφεραν τον νόμο στη Βουλή, με υπουργό Εσωτερικών, τότε, τον Παναγιώτη Κουρουμπλή. Στην παγίδα τους έπεσαν μέσα οι ίδιοι και κάποιοι δεν εξελέγησαν καν βουλευτές από τις πρώτες εκλογές τον Μάιο, που το κόμμα τους γκρεμίστηκε στο20%. Και κάποιοι άλλοι προστέθηκαν στις δεύτερες του Ιουνίου. Χωρίς να ξεχνάμε, πάντως, ότι τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2016, τον ψήφισαν και οι βουλευτές των ΑΝΕΛ και της Ενωσης Κεντρώων. Μικρά κόμματα σε ποσοστά, που τα βόλευε η απλή αναλογική λόγω μεγέθους, βλέποντας το δικό τους δένδρο και όχι το κοινοβουλευτικό δάσος. Αλλά στις εκλογές του ‘19 έμειναν χωρίς δένδρο και χωρίς δάσος, οπότε δεν έζησαν την απλή αναλογική του 2023. Και να θυμίσω: 179 «ναι», 86 «όχι» και 16 «παρών». Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ψήφισαν κατά, οι βουλευτές του ΚΚΕ «παρών», ενώ της Χρυσής Αυγής απείχαν από την ψηφοφορία.
Και τελικά τι κατάφερε η παρέα της Κουμουνδούρου (δεν εξαιρείται η ευθύνη του αρχηγού) με την απλή αναλογική; Να μη δώσουν οι κάλπες αυτοδύναμη κυβέρνηση με πεντακομματική Βουλή και να ανοίξουν σε μια οκτακομματική Βουλή διάπλατα τις πόρτες ακόμα και σε κόμμα με χορηγό ψήφων τον Ηλία Κασιδιάρη. Ή και σε άλλο κόμμα που θέλουν κάποιοι να το συνδέουν με περίεργες χρηματοδοτήσεις από επιχειρηματίες και θρησκευτικές οργανώσεις, μέχρι το Αγιον Ορος και ξένες δυνάμεις. (Για ρούβλια που ακούω, δεν έχω στοιχεία για να το επιβεβαιώσω). Πάντως, για το Αγιον Ορος, ο πρόεδρος της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου ε.τ., Χαράλαμπος Βουρλιώτης, κάνει εδώ και καιρό πολύπλευρες έρευνες. Θα έχει τον λόγο του. Αναμένονται τα αποτελέσματα.
Και το ότι δεν φρέναρε η κατάσταση στα πέντε κόμματα που έγιναν τελικά οκτώ, δυστυχώς για τους εμπνευστές της Κουμουνδούρου, αυτό ταυτόχρονα μεταφράστηκε ότι από 71 βουλευτές που έβγαζε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο, να μείνει με 47 τον Ιούνιο. Μείον 24. Χαρακίρι το λες ΚΑΙ αυτό. Οπως χαρακίρι μπορεί να πει κάποιος ότι με 47 βουλευτές δεν μπορείς ούτε και αριθμητικά να κάνεις δυναμική αντιπολίτευση. Παράδειγμα: Να καταθέσεις από μόνος σου κάποια στιγμή, αν χρειαστεί, πρόταση δυσπιστίας.
Για να μην ξεχάσουμε ότι, λόγω απλής αναλογικής και μη αυτοδυναμίας, πήγαμε στις δεύτερες εκλογές και η δογματική παρέα της Κουμουνδούρου δεν ξέρω πού πήγε να κρυφτεί βλέποντας τα ποσοστά του κόμματος να υποχωρούν και άλλες δύο μονάδες, κάτω από το όποιο ψυχολογικό όριο του 20%, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και στο κόμμα και στον αρχηγό του, ο οποίος και τελικά παραιτήθηκε. Τους άφησε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους!
Εάν, τώρα, έμειναν εκτός Βουλής ο Σκουρλέτης και οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι του της Κουμουνδούρου, αυτό αφορά τους ίδιους αλλά και όλους τους άλλους των ψηφοδελτίων, που στις δεύτερες εκλογές προστέθηκαν και πήγαν σπίτι τους. Και σε αυτή τη συνολική καταστροφή, οι υπαίτιοι δεν μιλούν. Εξαφανισμένοι. Αλλά θα έλεγα σε αυτή την παρέα να μη φύγει μακριά από το ταμείο. Κάτι χρωστάει στους Ελληνες φορολογουμένους από μια ναρκοθέτηση που άφησε πίσω της.
Γιατί με την απλή αναλογική, που οδήγησε στις δεύτερες κάλπες, η νάρκη που έσκασε έβγαλε έναν τεράστιο και αχρείαστο επιπλέον λογαριασμό: Το κράτος πλήρωσε μέσα σε έναν μήνα ακόμα 85 εκατ. ευρώ για νέες εκλογικές δαπάνες.
– 62 εκατ. ευρώ για αμοιβές του προσωπικού που απασχολήθηκε με τη διεξαγωγή των εκλογών.
– 8 εκατ. ευρώ σε προμήθεια προεκλογικού υλικού, όπως κάλπες και γραφική ύλη.
– 15 εκατ. ευρώ στα Σώματα Ασφαλείας που ήταν σε επαγρύπνηση για τη φύλαξη των εκλογικών κέντρων.
– 5,7 εκατ. ευρώ είχαν προϋπολογιστεί και για τη Singular Logic στις εκλογές του Μαΐου. Δεν έγινε γνωστό πόσο πήγε ο λογαριασμός για τον Ιούνιο.
– Και να μην ξεχνάμε το κόστος μετακινήσεων και διαμονής εκλογικών αντιπροσώπων που πήγαν σε όλο τον πλανήτη για να διεκπεραιώσουν την ψηφοφορία των Ελλήνων του εξωτερικού, σε 99 εκλογικά κέντρα που στήθηκαν σε πρεσβείες, προξενεία, κτίρια ελληνικών κοινοτήτων και σχολεία, ανάλογα με το μέρος που κατοικούν. Αυτόν τον λογαριασμό να τον εντάξουμε στο mea culpa, άρα θέλει και εξόφληση από τον υπαίτιο;
